ริษยาร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 93

หลังจากถ่ายละครเสร็จ นับหนึ่งกับมีมี่ก็กลับมาขึ้นรถแล้วมีมี่ก็ขับออกไป

ระหว่างทางนับหนึ่งจึงหันมาเอ่ยกับพี่มีมี่ของเธอด้วยสีหน้านิ่งเฉยว่า

" พี่มี่ พรุ่งนี้พานับหนึ่งไปที่บ้านของอิงฟ้าหน่อยได้มั้ยคะ "

" ได้สิ ว่าแต่น้องจะไปทำอะไรล่ะ "

หล่อนเอ่ยถามเสียงเรียบขณะที่มือจับพวงมาลัยแน่นสายตาจดจ่อบนท้องถนนอย่างมีสมาธิ

" ย้ายทะเบียนบ้านค่ะ น้องคิดว่า ตอนนี้น้องควรจะตัดขาดกับครอบของของอิงฟ้าได้แล้วค่ะ

ตอนนี้น้องอยากจะซื้อบ้าน ซื้อรถ เป็นของตัวเองและมีทะเบียนบ้านส่วนตัวอย่างอิสระ

พี่ช่วยหาซื้อที่หรือบ้านแถวเชียงใหม่ เขตชานเมืองที่สงบๆ มีวิวสวย บรรยากาศดี ในงบที่ไม่เกินสามล้านให้หน่อยได้มั้ยคะ "

เธอไม่รู้ว่าอนาคตจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง ดังนั้นตอนที่มีงาน มีเงิน เธอควรจะรีบสร้างตัว อย่างน้อยก็ควรมีบ้านมีรถเป็นของตัวเอง เพื่อใช้เป็นที่หลบความวุ่นวายในยามพักผ่อนหย่อนใจ

" ได้ค่ะ เป็นความคิดที่ดีเลย ทุกวันนี้พี่เห็นอิงฟ้าแล้วหมั่นไส้ รู้สึกรำคาญตามาก

วางท่าอย่างกับเป็นลูกคนรวย ที่ไหนได้ รวยเพราะเงินผู้ชายทั้งนั้น

น้องคิดถูกแล้วที่เลือกจะไม่มีความเกียวข้องใดๆกับนางอีก เพราะน้องไม่ควรมีพี่น้องแบบนางค่ะ

ไม่งั้น คนอย่างนาง อาจจะสร้างปัญหาหลายอย่างตามมาในภายหลัง

น้องเคลียร์ตัวเองก่อนที่ละครจะออนแอร์น่ะถูกต้องที่สุดค่ะ

ส่วนเรื่องที่พี่จะหาให้คืนนี้แล้วจะส่งไปให้น้องเลือก หากได้ที่ที่ถูกใจแล้ว เราค่อยไปดูที่กัน เคนะ "

" เคค่ะ "

อีกเส้นทางหนึ่งบนถนนใหญ่ รถตู้สุดหรูของอิงฟ้ากำลังเคลื่อนไปตามท้องถนน

เธอนั่งในรถอย่างเงียบๆด้วยสีหน้าบูดบึ้ง นึกถึงคำพูดของนับหนึ่งที่พูดกับเธอก่อนจะมาขึ้นรถด้วยท่าทีเย่อหยิ่ง

" อิงฟ้าฝากบอกพ่อของเธอด้วยนะ ว่าให้เตรียมทะเบียนบ้านให้พร้อม อาทิตย์หน้าฉันจะไปลบชื่อของฉันออกจากทะเบียนบ้าน "

เอ่ยจบเธอก็หมุนตัวเดินออกไป ทำให้อิงฟ้ารู้สึกเกลียดใบหน้าเย่อหยิ่งของเธอจนอยากจะทำลายทิ้ง เธอกำมือแน่นมองตามแผ่นหลังของนับหนึ่งด้วยความเกลียดชัง

[ อีนับหนึ่ง ทำไมฉันจะต้องเจอแกตลอดด้วย เมื่อไหร่แกจะหายไปจากชีวิตฉันสักที เมื่อไหร่แกจะตายไปสักที ]

เธอพึมพำในใจด้วยความเกลียดชังที่มีต่อนับหนึ่ง จากนั้นก็หมุนตัวขึ้นมานั่งในรถตู้คันหรู

เธอนั่งหน้านิ่งเงียบๆตลอดทางในแววตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

ทรายที่นั่งข้างๆรู้ว่าเธอโมโหเรื่องอะไรจึงเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ

" พี่ว่า คุณอิงฟ้าควรจะดีใจนะที่คุณนับหนึ่งจะออกไปจากชีวิตของน้องอย่างสมบูรณ์น่ะ "

อิงฟ้าจึงเอ่ยตอบขึ้นด้วยแววตานิ่งอย่างแข็งกร้าว

" ใช่ค่ะ อิงฟ้าดีใจที่มันคิดจะย้ายออกจากทะเบียนบ้าน

ดีใจมากที่มันจะไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับคุณพ่ออีก

แต่ก็เกลียดที่มันสั่งอิงฟ้าด้วยท่าทางเย่อหยิ่งอย่างวางท่าแบบนั้น อิงฟ้าเกลียดมันค่ะ

เกลียดจนไม่อยากเห็นหน้ามันอีก อยากให้มันหายไปจากโลกนี้ตลอดไป "

ทรายมองหน้าอิงฟ้าด้วยความรู้สึกเหนื่อยใจ แกแก้ปัญหาความเกลียดชังที่อิงฟ้ามีต่อนับหนึ่งไม่ได้ และไม่สามารถลดความเกลียดชังที่นับหนึ่งมีต่ออิงฟ้าได้เช่นกัน แกทำได้แค่ถอนหายใจเบาๆแล้วพึมพำในใจ

" เฮ่อ... "

[ สองพี่น้องต่างเกลียดชังกันเข้ากระดูกราวกับจะฆ่าฟันกันให้ได้ แล้วแบบนี้ในอนาคตมันจะเกิดอะไรขึ้นอีกเนี่ย ท่านประธานรู้มั้ยว่าสองสาวเป็นพี่น้องกัน ]

เรื่องที่อิงฟ้ากับนับหนึ่งไม่ถูกกัน คนในกองต่างรู้ดี แต่ไม่มีใครรู้ว่าสาเหตุที่ทั้งสองชังหน้ากัน มีเพียงทรายกับมีมี่เท่านั้นที่รู้ดี

บรรยากาศภายในรถตู้เงียบสงัดลงอีกครั้ง ไม่นานรถตู้ก็เคลื่อนเข้าไปในบริเวณบ้านหลังใหญ่ที่ราคาราวๆสามสิบล้าน คนขับขับเข้าไปจอดในลานจอดรถ

อิงฟ้ากับทรายเปิดประตูลงมาจากรถแล้วเดินเข้าบ้านไป พอเจอพ่อกับแม่ อิงฟ้าก็เอ่ยขึ้นเสียงขุ่นด้วยสีหน้าบูดบึ้งอย่างไม่มีอารมณ์พูด

ธำรงได้ยินดังนั้น แกก็เดินออกไปจากตรงนั้นด้วยความรู้สึกเอือมภรรยา ที่ไม่เคยโทษตัวเองที่เลี้ยงลูกมาแบบผิดๆตามใจจนดัดยาก

เวลาที่อิงฟ้าทำนิสัยเสียกลับมา แทนที่จะมองหาความบกพร่องในการอบรมสั่งสอนลูกของตัวเอง แต่กลับถามหาแต่ปลายเหตุ จนเขารู้สึกรำคาญ พูดมากก็กลัวต้องทะเลาะกันใหญ่โตอีก จึงทำได้เพียงเดินออกไป

เมื่อเห็นธำรงเดินออกไปด้วยสีหน้านิ่งเฉยเย็นชาอย่างเอือมระอา ทรายเองก็เบื่อที่จะตอบคำถามรานีอย่างสวยหรูแล้วเช่นกัน

ในทุกครั้งที่อิงฟ้าทำนิสัยไม่ดี โวยวาย เอาแต่ใจใส่พ่อแม่ แกก็ต้องเจอคำถามยอดฮิตจากปากของรานีตลอด ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

ครั้งนี้แกเบื่อที่จะตอบอย่างทุกครั้งแล้วจึงเอ่ยตอบไปอย่างตรงไปตรงมาโดยไม่สนใจว่าคนฟังจะชอบหรือไม่

[ มันไม่ได้เกิดอะไรขึ้นที่กองถ่ายทั้งนั้นค่ะ พฤติกรรมที่ไม่น่ารักของคุณอิงฟ้านั้น มันเป็นนิสัยที่ติดตัวมาตั้งแต่เด็กแล้ว

คุณรานีเลี้ยงลูกมายังไง ก็ได้ลูกอย่างงั้น มันก็ถูกแล้วค่ะ

แต่หากต้องการที่จะแก้นิสัยนี้ให้ได้ จิตสำนึกที่ดีของคุณอิงฟ้าก็ต้องมีด้วยค่ะ แต่ถ้าไม่มี แก้ไปมันก็เปล่าประโยชน์ค่ะ ขอตัวนะคะ ]

เอ่ยจบแกก็หมุนตัวหันหลังก้าวออกไปทางประตูทางเข้า

แกเคยอบรมสั่งสอนอิงฟ้าแล้ว แต่เธอปฏิบัติตัวดีได้เพียงไม่นานก็กลับมานิสัยเสียเหมือนเดิม

ขาดวุฒิภาวะ ไม่รู้จักอดทนเหมือนนับหนึ่ง ทำให้แกรู้สึกเหนื่อยที่จะสอนแล้วจริงๆ

รานีไม่พอใจกับคำพูดตรงไปตรงมาของทรายและไม่ชอบท่าทีเฉยชาของหล่อนด้วย แกจึงเอ่ยถามขึ้นตามหลังทราย

" นี่คุณกำลังตำหนิฉัน หาว่าฉันเลี้ยงลูกไม่ดีเหรอ? "

ทรายหยุดก้าวแล้วเอ่ยตอบเสียงเรียบโดยไม่หันมามองรานีที่อยู่ข้างหลังอีก ว่า

" ค่ะ "

เอ่ยจบ แกก็เดินออกจากบ้านของอิงฟ้าไปด้วยความเพลียจิต

ได้ยินดังนั้นรานีรู้สึกโกรธมาก แกมองตามหลังของทรายที่เดินออกไปขึ้นรถด้วยความไม่พอใจเอามากๆ