ริษยาร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 94

เช้าวันต่อมามีมี่กับนับหนึ่งก็เดินทางไปขึ้นเครื่องที่สนามบิน เพื่อไปดูที่ดินทางเหนือ ตามที่วางแผนกันไว้ว่าจะปลูกบ้านพักตากอากาศ

จริงๆแล้วนับหนึ่งเป็นคนเชียงใหม่โดยกำเนิดส่วนพ่อของเธอเป็นคนลำพูน

ดังนั้นในบั้นปลายชีวิตเธอก็อยากจะมาหลบอยู่ในที่สงบๆ อากาศดีๆ วิวสวยๆอย่างบ้านเกิดเธอ

พอไปถึงสนามบินทั้งสองก็เข้าเช็คอินแล้วไปขึ้นเครื่อง สักพักเครื่องบินก็ค่อยๆเคลื่อนตัวออกแล้วทะยานบินขึ้นไปเหนือท้องฟ้า

เพียงชั่วโมงกว่าเครื่องบินก็ร่อนลงจอดในท่าอากาศยานเชียงใหม่

หลังจากที่เครื่องบินจอดสนิทผู้โดยสารก็ทยอยปลดเข็มขัดนิรภัยออกแล้วลุกออกจากเก้าอี้ หยิบกระเป๋าสัมภาระออกมาจากช่องเก็บของที่อยู่เหนือศีรษะ พอประตูเปิดผู้โดยสารก็ทยอยกันเดินออกไป

อีกด้านหนึ่งกลางเมืองใหญ่ของประเทศ ในย่านธุรกิจซึ่งเป็นแหล่งคนรวย เป็นแหล่งที่อยู่ของนักลงทุน

บนตึกกระจกสูงหลายสิบชั้นตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางตึกต่างๆอย่างโดดเด่น

เจ้าของตึกสูงนั่งอยู่ในห้องทำงานด้วยท่าทางสง่าอย่างองอาจ น่าเกรงขาม

ใบหน้าหล่อเหลาดูสุขุมเยือกเย็น กำลังนั่งมองรูปหญิงสาวบนจอแล็ปท็อปที่ถืออยู่ในมืออย่างเงียบๆ แล้วลอบพึมพำกับตัวเองในใจด้วยความสับสน

[ ทำไมเราถึงรู้สึกอยากจะเจอผู้หญิงคนนี้นะ แล้วตอนนี้เธอทำอะไรอยู่ ยังถ่ายละครอยู่มั้ย หายเงียบไปไม่ติดต่อมาเลย ]

จากนั้นเขาก็ลุกจากเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่เดินออกไปจากห้องเพื่อทำตามความปรารถนาของใจ

พอออกมาจากห้องแล้ว ก็มองเข้าไปในห้องของลูกน้องคนสนิทแล้วยื่นมือออกไปผลักประตูเข้าไปในห้องทำงานของลูกน้องทั้งสอง แล้วเอ่ยด้วยสีหน้าสุขุม

" กฤษ กร "

" ครับ / ครับ "

กฤษกับกรลุกขึ้นยืนพร้อมกับขานรับอย่างสุขุม

" ไปข้างนอก "

เขาเอ่ยเพียงสั้นๆอย่างสุขุมแล้วกรก็เอ่ยถามขึ้น

" ท่านประธานจะไปไหนครับ "

" ไปหานับหนึ่ง "

เขาเอ่ยตอบเสียงเรียบก่อนจะปิดประตูเดินออกไป กรมองหน้ากฤษแล้วเอ่ยขึ้นเสียงเบา

" นายได้ยินเต็มสองหูแล้วใช่มั้ย ทีนี้นายจะตัดใจจากคุณนับหนึ่งได้หรือยัง "

กฤษเหลือบมองคู่หูคนสนิทด้วยหางตาแล้วเอ่ยเสียงเย็น

" อย่างที่บอก หากท่านประธานจริงใจและจริงจังกับนับหนึ่ง ฉันก็พร้อมจะสนับสนุน แต่ถ้าไม่ฉันก็พร้อมจะปกป้องนับหนึ่งด้วยชีวิตเช่นกัน "

กรได้ยินคู่หูคนสนิทเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่นอย่างสุขุมจริงจังแบบนั้น ก็รู้สึกโมโห

" นายมันโง่เขลา "

กรด่าทิ้งท้ายอย่างเย็นชาแล้วเดินตามเจ้านายออกไป กฤษมองตามหลังคู่หูแล้วก้าวตามออกไปอย่างเงียบๆ

เขารู้ว่าการกระทำของตัวเองมันโง่ แต่เขาก็ยอมโง่เพื่อผู้หญิงที่ชอบเพื่อให้เธอมีชีวิตที่ดี

พอเข้ามาในลิฟต์กวินจึงเอ่ยสั่งขึ้นอย่างสุขุม

" กร เดี๋ยวคุณโทรไปหาคุณเคธี่แล้วขอตารางงานของนับหนึ่งมา "

" ครับ "

" ส่วนกฤษคุณก็ติดต่อคุณมีมี่ ถามเขาว่าตอนนี้ นับหนึ่งอยู่ที่ไหน "

" ครับ "

กรกับกฤษรับคำสั่งจากเจ้านายแล้วเอ่ยตอบรับคำเสียงเรียบด้วยสีหน้านิ่งๆ

พอลิฟต์ลงมาถึงลานจอดรถส่วนตัว ประตูลิฟต์ก็เปิดออก สามหนุ่มก้าวออกมาจากลิฟต์อย่างสง่าผ่าเผย

กวินก้าวเท้ายาวตรงมาที่รถแล้วเข้ามานั่งในรถหรูโดยมีกรยืนเปิดประตูให้อย่างนอบน้อม

หลังจากที่เจ้านายเข้าไปนั่งเรียบร้อยแล้ว กรก็ปิดประตูให้แล้วหันไปเปิดประตูหน้า เข้าไปนั่งข้างคนขับ

จากนั้นกฤษก็ขับรถออกไปจากบริษัทมุ่งหน้าไปยังบ้านของนับหนึ่ง

ระหว่างทางเขากดโทรไปหามีมี่แต่มีมี่กลับไม่รับสาย ส่วนกรก็โทรไปหาเคธี่ตามคำสั่งนายเช่นกัน และได้ตารางงานของนับหนึ่งมาเรียบร้อย จากนั้นเขาก็กดส่งเข้าไปยังอีเมลของเจ้านายที่นั่งข้างหลังทันที

กวินเปิดดูข้อความที่ลูกน้องส่งมาแล้วเปิดไฟล์ภาพที่แนบมาดูอย่างเงียบๆ

กฤษติดต่อมีมี่ไม่ได้จึงเอ่ยรายงานเจ้านายเสียงเรียบด้วยสีหน้านิ่งๆ

" ท่านประธาน ผมติดต่อคุณมีมี่ไม่ได้ครับ "

" ช่างเถอะ ไม่ต้องติดต่อแล้วตรงไปที่บ้านเลย "

" ครับ "

เคธี่นั่งในห้องนั่งเล่นของตัวเองแล้วยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

" หึ ประธานกวินคุณประเมินเคธี่ต่ำไปนะคะ คิดจะจีบเด็กของเคธี่ ก็ต้องรับมือกับอุปสรรคให้ได้ก่อนค่ะ น้องนับหนึ่งของเคธี่ไม่ใช่ของเล่นพวกไฮโซ อย่าคิดว่าจะจับไปกินได้ง่ายๆเชียวค่ะ "

หลังจากที่แกให้ตารางงานของนับหนึ่งกับกรไปแล้ว แกก็ส่งตารางงานไปให้ธีร์เช่นกันพร้อมกับระบุข้อความว่า