ริษยาร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 98

" ไม่ว่ายังไงพวกคุณก็จะพาตัวฉันไปให้ได้ใช่มั้ย "

นับหนึ่งเอ่ยถามเสียงเรียบด้วยท่าทีสุขุมนิ่งเฉย ชายฉกรรจ์จึงเอ่ยตอบขึ้น

" ใช่ รีบไปขึ้นรถซะ ก่อนที่นายผมจะหมดความอดทน "

ได้ยินดังนั้นมีมี่จึงเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย

" นายของพวกคุณไม่ใช่รานีกับอิงฟ้าหรอกเหรอ "

ชายฉกรรจ์เริ่มหงุดหงิดจึงเอ่ยขึ้นเสียงเข้ม

" อีกะเทยนี่ถามมากจังเว้ย รีบขึ้นรถซะ เดี๋ยวพวกคุณก็รู้เองแหละว่าเจ้านายพวกเราเป็นใคร "

มีมี่ได้ยินดังนั้นก็ฉุนขึ้นมาทันที

" ไอ้ผู้ชายปากหมาก เป็นกะเทยแล้วมันไปหนักหัวพ่องมึงเหรอไงห๊ะ "

ชายฉกรรจ์หน้าโหดได้ยินดังนั้นก็ฉุนจัด จึงง้างฝ่ามือขึ้นมาหวังจะตบสั่งสอนมีมี่

นับหนึ่งจึงยกเท้าถีบไปยังหน้าท้องของชายฉกรรจ์เต็มแรง ชายคนดังกล่าวถึงกับเซถอยออกไปด้วยสีหน้าบิดเบี้ยวอย่างเจ็บปวด

" จะตีใครก็ต้องดูให้ดีด้วยนะคะ "

นับหนึ่งเลิกคิ้วขึ้นเอ่ยเสียงเย็นด้วยสีหน้าดุดันอย่างเย็นชา มีมี่ยักคิ้วหลิ่วตาเชิดหน้าขึ้นพร้อมกับเบะปากแล้วเอ่ยอย่างดูถูก

" ใช่ จะตีพี่เขาก็ต้องรู้จักดูน้องเขาให้ดีๆด้วย ไอ้กระจอก อยากจะมาเป็นโจร แต่ฝีมือแค่นี้ แถมไร้ซึ้งมันสมองและไหวพริบ กระจอก "

หล่อนเอ่ยพร้อมกับทำมือแค่จิบมือเดียวอย่างเยาะเย้ย ทำให้ชายอีกคนไม่พอใจอยากจะสั่งสอนมีมี่ที่ปากจัด ดูถูกเก่ง

" ปากดีนักนะ อีกะเทย "

ชายฉกรรจ์เอ่ยพร้อมกับยกหมัดขึ้นมาจะชกหน้ามีมี่ มีมี่ที่เคยเรียนการต่อสู้ป้องกันตัว ได้ใช้วิชาที่เรียนมาก็คราวนี้ หล่อนหลบหมัดซ้ายขวาได้อย่างสบาย

ส่วนชายที่ถูกนับหนึ่งถีบออกไป พอหายเจ็บแล้วเมื่อเห็นว่าเพื่อนกำลังจัดการกับมีมี่

เขาก็รีบปรี่เข้ามาคว้าข้อมือนับหนึ่งในจังหวะที่นับหนึ่งเผลอ กำลังสนใจการต่อสู้ของมีมี่อยู่

" ปล่อย! "

นับหนึ่งหันขวับกลับมามองชายฉกรรจ์ ที่เธอเพิ่งถีบออกไปด้วยแววตาสุขุมพร้อมกับสั่งให้ปล่อยด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

ชายฉกรรจ์ยิ้มโหดออกมาที่มุมปากแล้วเอ่ย

" ปล่อยแน่นอน แต่จะปล่อยหลังจากที่เจ้านายกับพวกพี่ได้เชยชมเรือนร่างอันงดงามของน้องเท่านั้น ไป ขึ้นรถ "

เอ่ยจบเขาก็ฉุดกระชาก ลากตัวนับหนึ่งไปที่รถ ส่วนมีมี่ที่ต่อสู้อยู่กับชายฉกรรจ์อีกคน

พอเห็นว่าน้องถูกลากไป หล่อนก็พยายามจะเข้าไปช่วยน้องแต่กลับถูกขัดขวางไม่ให้เข้าถึงตัวน้องได้

พอไปถึงข้างรถกระบะ นับหนึ่งก็หมุนข้อมือไปยังด้านนิ้วโป้งของชายฉกรรจ์ ตามกฎ หัวแม่มือ

แล้วหมุนมือไปอยู่ข้างล่าง จากนั้นเธอก็ออกแรงดึงกระชากมือกลับมาเป็นอิสระ

แล้วกระแทกหัวเข่าเข้ากลางหว่างขาตรงจุดยุทธศาสตร์ของชายฉกรรจ์เต็มแรง

ชายฉกรรจ์จุกจนทรงตัวไม่ไหว ทรุดลงกับพื้นในท่าเอามือกุมหว่างขาไว้แน่นด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว

จากนั้นนับหนึ่งก็ปรี่เข้าไปช่วยพี่มีมี่ของเธอ โดย กระโดดถีบเข้ากลางแผ่นหลังของชายฉกรรจ์ จนล้มลงไปกองกับพื้น

คนที่นั่งรอในรถมองนับหนึ่งผ่านกระจกมองหลังแล้วเอ่ยพึมพำออกมาด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

" ไอ้พวกโง่ ไร้ประโยชน์ ไม่ได้เรื่อง แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆคนเดียวก็จับตัวไม่ได้ "

เอ่ยจบเขาก็หยิบผ้าเช็ดหน้าสีขาวออกมาแล้วเอาขวดน้ำใสๆเทลงบนผ้า

จากนั้นก็เปิดประตูลงจากรถ กำผ้าเช็ดหน้า ตรงไปยังตัวนับหนึ่ง แล้วเอาผ้ามาปิดจมูกนับหนึ่ง

นับหนึ่งพยายามดิ้นให้หลุดจากมือของชายร่างสูงแต่ยิ่งดิ้นก็ยิ่งหมดแรง ไม่ถึงสิบนาทีเข่าเธอก็อ่อนทรุดลงแล้วหมดสติไป

" น้องนับหนึ่ง น้อง น้อง!!! "

มีมี่พยายามตะโกนเรียกน้องแต่ก็ไม่เป็นผล จะเข้าช่วยน้องก็ถูกชายฉกรรจ์ทั้งสองจับตัวไว้แน่น

ส่วนชายร่างสูงที่มีหน้าตาหล่อ ดูดี มีสง่าราศีในระดับหนึ่ง ฉีกยิ้มเย็นออกมาอย่างพอใจกับเรือนร่างและหน้าตาของนับหนึ่ง

จากนั้นเขาก็อุ้มนับหนึ่งขึ้นมาในอ้อมแขนแล้วเดินกลับไปที่รถ พร้อมกับเอ่ยสั่งลูกน้องเสียงเย็นอย่างโหดเหี้ยมไร้ความเมตตาปรานี