อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 816
ตอนที่ 816 ตอนอวสานเย่ซู่
โดย
Ink Stone_Romance
ไป๋ซู่เย่เป็นคือคุณแม่ใจดีอย่างถูกต้องตามเกณฑ์
ส่วนเย่เซียวคือคนที่จะหน้าบูดบึ้งคนนั้น แม้บนใบหน้าเขาดูเคร่งขรึมมากแต่กับลูกชายนั้นความจริงแล้วนับว่าใส่ใจมากเช่นกัน
ในวันเกิดอายุครบสี่ขวบ เย่เซียวเตรียมปาร์ตี้วันเกิดให้เขาโดยเฉพาะ ตกแต่งบ้านเป็นสีสันสดใส
ต้าไป๋กับเสี่ยวเสี่ยวไป๋ต่างก็มากันพร้อมหน้ารวมถึงเพื่อนๆ อีกกลุ่มร่วมโรงเรียนอนุบาลเดียวกับเขา ถังซ่งถังเจวี๋ยไม่มาแต่ให้คนส่งของขวัญมา
บรรยากาศภายในบ้านคึกคัก เย่เยี่ยนเองก็มีความสุขเป็นพิเศษพลางวิ่งเล่นกับกลุ่มเพื่อนที่ชั้นล่างอย่างบ้าบิ่น
ไป๋ซู่เย่กำลังหั่นผลไม้ให้พวกเด็กๆ ในห้องครัว เย่เซียวเดินเข้าไปกอดเธอจากข้างหลัง
“เหนื่อยมั้ย? มีเด็กที่ต้องดูเยอะขนาดนี้”
“มีแม่คอยช่วยไม่เหนื่อยเลยสักนิด อีกอย่างเห็นพวกเขามีความสุขฉันก็มีความสุข” เหนื่อยแค่ไหนก็ยอม “ตอนนี้เด็กๆ กำลังทำอะไรอยู่?”
“หยูอันกับหลี่สือเพิ่งเอาของขวัญมาให้เป็นคันรถ ตอนนี้พวกเขากำลังแกะจนมือไม้อ่อน”
ไป๋ซู่เย่เอือมระอา“เป็นแบบนี้ทุกปี เดี๋ยวเย่เยี่ยนก็เสียนิสัยหรอก”
เย่เซียวกัดหูเธอที“ใครตามใจให้เขาเสียนิสัยก่อน?”
หากจะบอกว่าตามใจ เธอต้องเป็นคนแรกอยู่แล้ว
ไป๋ซู่เย่รู้สึกว่าตนควรสำนึกแล้วจริงๆ เธอหันข้างมองเย่เซียวพลางหยิบผลไม้มาป้อนใส่ปากเขา จู่ๆ ถามขึ้น “เย่เซียว คุณจะโทษฉันมั้ย?”
“โทษอะไรคุณ?”
“ตั้งแต่มีเย่เยี่ยนฉันก็สนใจแต่เขา ฉันกลัวจะเพิกเฉยต่อคุณไปบ้าง”
“อืม ที่แท้คุณก็รู้จักสำนึกผิดอยู่บ้าง” แม้จะหึงหวงแต่พอเข้าใจได้
ไป๋ซู่เย่เอียงตัวซบอกเขาเบาๆ “คืนพรุ่งนี้เราไม่กลับมาดีมั้ย? ฝากคุณแม่เลี้ยงเย่เยี่ยนสักคืน”
“คุณทำใจได้เหรอ?”
เธอพยักหน้า “ฉันอยากใช้เวลาสองต่อสองกับคุณ”
นัยน์ตาเขาเข้มขึ้น
“โอเค คุณอยากไปไหน?”
“เราไปดูพลุดอกไม้ไฟที่ห้องเดิม ดีมั้ย?”
“…ต้องการพอดี”
เธอหัวเราะ หมุนตัวกลับมาแนบพิงอกเขาอีกครั้ง สองมือเลื่อนไปตรงเอวกระชับกอดเขาแน่น
“เย่เซียว…”
“หืม?”
“ฉันโชคดีจังที่ได้เจอคุณ…”
เย่เซียวใจสั่นรุนแรง “ผมก็เหมือนกัน”
ชีวิตของพวกเขาหากไม่มีอีกฝ่ายบางทีคงเป็นเพียงภาพขาวดำ ไร้สิ่งน่าสนใจ
——————
หลังจากนั้นเย่เยี่ยนโตแล้ว
น่าจะสืบทอดสายเลือด‘ดีเด่น’จากคุณพ่อเขามาที่ให้ความสำคัญกับเพื่อนพ้อง ที่โรงเรียงไม่ตั้งใจเล่าเรียนกลับเอาชนะใจลูกน้องได้กลุ่มใหญ่ แน่นอนว่าที่เอาชนะใจลูกน้องได้เพราะเขาเองก็มีชื่อเสียงเลื่องลือจากการต่อสู้ที่โรงเรียน
เด็กผู้ชายที่อ่อนแอที่สุดคนหนึ่งของห้องเขาถูกรุ่นพี่รังแก ต่อยตีจนหน้าช้ำหน้าปูดแล้วยังไม่กล้าฟ้องคุณครู เย่เยี่ยนไม่สามารถทนมองคนถูกรังแกอย่างไม่ทราบสาเหตุได้ เลยวิ่งไปลากรุ่นพี่เหล่านั้นจากถิ่นของพวกเขาเพียงลำพัง ฟัดพวกเขาแต่ละคนจนไม่เหลือสภาพ ลากกับมาที่ห้องเรียนตัวเองเพื่อกล่าวคำขอโทษต่อเด็กผู้ชายคนนั้นถึงยอมรามือ
สุดท้ายเขายังโทรเรียกสายด่วนให้พวกเขาอย่างไม่ขาดตกพร่อง ให้คนที่โรงพยาบาลมาลากพวกเขาไปทำแผล
นับจากนั้นมาไม่มีใครกล้าหาเรื่องเย่เยี่ยน คนที่ชื่นชมยกย่องเขามีกลุ่มแล้วกลุ่มเล่า
แต่ถึงแม้ว่าเขาจะชอบสร้างเรื่องใหญ่โตความจริงกลับเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตน คนที่มักเรียกเขา ‘พี่เยี่ยน’อยู่ล้อมหน้าล้อมหลัง ปกติเขาไม่ค่อยให้ความสนใจเท่าไร
หญิงสาวที่ชอบเขียนจดหมายสารภาพรักให้เขาสามารถจับเรียงแถวตั้งแต่โรงเรียนพวกเขาไปถึงโรงเรียนข้างๆ ค่อยอ้อมโรงเรียนข้างๆ มายังโรงเรียนพวกเขาอีกที แต่เขาไม่เคยปรายตามองสักคน จดหมายเหล่านั้นจะถูกเขาพับเป็นจรวดบินไปมุมใดสักมุมของโรงเรียนยามเขาเบื่อหน่าย และแน่นอนว่าบางครั้งจะตกไปอยู่ในมือของครูฝ่ายปกครอง
ถึงขั้นที่ว่า…
เย่เซียวกับไป๋ซู่เย่มักถูกคุณครูเชิญไปประชุมผู้ปกครอง
แน่นอนว่าการประชุมผู้ปกครองครั้งแรก เย่เซียวเป็นคนไปเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!