สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 14

ไป๋ลู่อวี๋จัดการปัญหาเรียบร้อยแล้วกลับมาที่บาร์อีกครั้ง ก็พบว่าหาตัวอีกคนไม่เจอแล้ว เขาหรี่ตามองหาไปรอบ ๆ ก็พบเข้ากับหญิงสาวชุดแดงกำลังเต้นอยู่ที่กลางฟลอร์

ส่วนหนานซ่งที่ลงไปอยู่ที่กลางฟลอร์นั้นก็กลายเป็นเป้าสายตาแล้วก็จุดกึ่งกลางของฟลอร์ในคืนนี้ พวกผู้ชายล้อมอยู่รอบตัวเธอต่างก็พากันโห่ร้องเสียงดัง!

"โอ้โหเฮะ......"

ไป๋ชีไม่เห็นน้องสาวของตัวเองสนุกสุดเหวี่ยงขนาดนี้มานานหลายปีแล้ว ใต้ดนตรีจังหวะสนุกสนานกับแสงไฟเวียนหัว หนานซ่งสวมชุดสีแดง ขยับตัวเต้นไปสะบัดหัวไป หมุนตัวไปทั่วฟลอร์เต้น ร่างกายที่มีส่วนโค้งเว้าทั้งด้านหน้าด้านหลังนั่น ต่อให้จะปิดยังไงก็ปิดไม่มิด

ผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่ด้านข้าง กำลังดื่มเหล้าแล้วก็มองหนานซ่งเต้นไปด้วย จากนั้นเขาก็ส่งขวดเหล้าให้อีกคนที่อยู่ข้าง ๆ แล้วเดินลงไปที่ฟลอร์เต้นและเริ่มเต้นกับหนานซ่ง เขาเริ่มเบียดตัวเข้าหาเธอเรื่อย ๆ จนเนื้อตัวเสียดสีกัน มือที่ตอนแรกวางอยู่บนเอวของเธอก็ค่อย ๆ เลื้อยไปจับก้นของเธอแทน

"ไอ้เชี้ย!" ไป๋ชีเห็นว่าน้องสาวของตัวเองกำลังโดนคนอื่นแต๊ะอั๋ง แน่นอนว่าเขาไม่มีทางทนมองได้ เขารีบเข้าไปในฟลอร์เต้น แต่ก็ได้ยินคนโห่เสียงดัง

หนานซ่งเร็วกว่าเขาเสียอีก เธอจับข้อมือของผู้ชายคนนั้นแล้วก็จับเขาทุ่มผ่านไหล่ตัวเองลงไปนอนอยู่ทางด้านหลัง จากนั้นก็ตบหน้าเขาไปแรง ๆ หนึ่งครั้ง "พี่เสือ~ ก้นของคนอื่นยังกล้ามาจับ ใจกล้ามากนะ!"

นอกจากเสียงดนตรี บรรยากาศรอบ ๆ นั้นเงียบลงโดยพลัน ผู้คนต่างจ้องมองสาวสวยเซ็กซี่ก่อนหน้า ที่ตอนนี้ดุเสียจนไม่น่าเข้าใกล้

ที่แท้นักเต้นอันดับหนึ่งยังเป็นนักวูซูอันดับหนึ่งด้วย!

หนานซ่งเมามาก ๆ แล้ว จนถึงตอนนี้ก็ยังจะทุ่มผู้ชายคนนั้นอีกครั้ง แต่เธอโดนไป๋ชีจับไว้ได้พอดี เขาพาเธอออกมาจากฟลอร์เต้นแล้วให้เธอนั่งลงบนเก้าอี้สตูลบาร์ เขาใช้นิ้วชี้จิ้มลงไปบนหน้าผากของเธอ "นี่เธอมาเพื่อที่จะมาทำลายร้านใช่ไหมเนี่ย?"

"พี่ชาย" ดวงตาของหนานซ่งหยาดเยิ้ม "เมื่อกี้ฉันมีเสน่ห์ใช่ไหม?"

ไป๋ชีเซ็ง "มีเสน่ห์! มีเสน่ห์มาก! เธอไม่เห็นสายตาของผู้ชายพวกนั้นหรือไง เหมือนกับหมาป่าเจอชิ้นเนื้อไม่มีผิด พวกมันแทบอยากจะกลืนเธอลงท้องกันแล้ว!"

"แล้วทำไมยวี่จิ้นเหวินถึงไม่ชอบฉันล่ะ?"

หนานซ่งพอดื่มเหล้าเข้าไปแล้วก็ไม่ได้ปิดบังอะไรทั้งนั้น ใบหน้าที่ดูสดใสมาตลอดในตอนนี้ดูหมองหม่นเศร้าสร้อย

"พี่รู้หรือเปล่า ที่จริงแล้วฉันไม่ได้มีความฝันที่ยิ่งใหญ่อะไรมากมาย สิ่งที่ฉันวาดหวังมากที่สุดในชีวิตก็คือเจอคนที่รักฉันจริง ๆ ฉันอยู่บ้านเป็นคุณแม่ดูแลลูก ๆ กับสามี น่าเสียดาย เขาไม่ได้ชอบฉัน แต่งงานกับเขามาสามปี เป็นภรรยาที่ดีของเขามาสามปี แต่เขาไม่เคยแตะต้องฉันเลยสักครั้ง ไม่เคยมองฉันเต็ม ๆ ตาเลยสักครั้ง พี่ว่าฉันไม่ดีที่ตรงไหนเหรอ?"

ไป๋ชีเห็นท่าทางแบบนี้ของน้องสาวก็ปวดใจเป็นอย่างมาก เลยยื่นมือออกไปลูบหัวเธอ "พูดอะไรออกมาน่ะ น้องห้าของฉันเป็นผู้หญิงที่ดีที่สุดในโลก เขาไม่รักษาเธอเอาไว้ เป็นเขาต่างหากที่ไม่มีดวง"

"ใช่ เขามันไม่มีดวง"

หนานซ่งเบะปาก "เพราะฉะนั้น นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะไม่เปลี่ยนตัวเองเพื่อเป็นแบบที่เขาชอบ ฉันจะเป็นตัวของตัวเอง ผู้หญิงที่กล้าหาญคนนั้น คนที่สามารถอยู่คนเดียวได้ เป็นหนานซ่งที่ตัวเองภูมิใจ"

......

ในอพาร์ทเม้น โจ๋เซวียนเอาคอตตอนบัดมาทำแผลที่มือของยวี่จิ้นเหวิน เธอมองเขาด้วยสีหน้าเป็นห่วง "เจ็บหรือเปล่าคะ?"

ยวี่จิ้นเหวินส่ายหน้า ยกมือขึ้นมาลูบแก้มข้างที่บวมของเธอ เขาถามเธอด้วยคำถามเดียวกัน "เจ็บหรือเปล่า?"

โจ๋เซวียนยกยิ้มอ่อนหวานออกมา "ตอนแรกก็เจ็บค่ะ แต่พอพี่จิ้นลูบก็ไม่เจ็บแล้ว"

ยวี่จิ้นเหวินถอนหายใจออกมา "ทำเธอเสียใจจนได้"