สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 110

ในขณะที่ไปโรงพยาบาล หนานซ่งประคบมือที่บวมแดงให้หนานหลินอย่างจนปัญญา

“ตกลงว่าเธอไปตบคน หรือคนอื่นเป็นคนตบ? ให้เธอไปล้างแค้น ผลปรากฏว่ามือตัวเองก็บวมไปด้วย ดูมือนี้สิ เหมือนกับขาหมูน้ำแดงยังไงยังงั้น”

กู้เหิงได้ยินก็สีหน้าเคร่งขรึม หนานหลินกลับหัวเราะอย่างไร้เดียงสา

“ฉันเพิ่งเคยตบคนครั้งแรก ไม่มีประสบการณ์นี่หน่า แต่การกระทบกระเทือนมีผลข้างเคียง เหมือนจะไม่มีทางอื่น พี่สาว หน้าของผู้หญิงคนนั้น บวมกว่ามือของฉันสิบเท่าแหละ!”

หนานซ่งเงยหน้ามองหนานหลิน ถึงแม้มือของเธอจะบวม แต่เธอกลับเปล่งประกายมีชีวิตชีวาอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน เหมือนกับฟื้นชีวิตขึ้นมายังไงยังงั้น

ไม่เพียงแค่หนานซ่งที่สังเกตเห็น กู้เหิงก็รู้สึกได้เช่นกัน ก็เหมือนคนที่ใช้ชีวิตอยู่ภายใต้ความมืดตลอดเวลา เมฆดำก้อนนั้นที่อยู่เหนือหัวจากไปในที่สุด เมฆดำในหัวใจก็หายไปเช่นกัน

หนานซ่งเงยหน้า ลูบหัวน้องสาว “ดีใจแล้วสินะ?”

หนานหลินพยักหน้าเหมือนไก่จิกข้าว

เธอพิงไหล่ของหนานซ่ง กุมก้อนน้ำแข็งในมือไว้ แล้วพูดอย่างใจจริง “พี่สาว ถึงแม้ตบตีคนจะไม่ดี แต่ผู้หญิงคนนั้นฆ่าแม่ฉัน แย่งพ่อฉันไป แล้วรังแกฉันหลายปีขนาดนั้น ฉันเกลียดเธอมากจริง ๆ! ตอนแรก ฉันยังไม่กล้าลงมือ แต่เมื่อเห็นใบหน้านั้นของเธอ ฉันก็คิดถึงตอนที่เธอขังฉันในห้องใต้ดิน แล้วตบตีฉัน...

ฉันยกมือขึ้น ตบหน้าเธอทีละครั้ง ฟังเธอด่าทอฉัน ค่อย ๆ ออกมาจากปากทีละนิด แต่ฉันกลับรู้สึกผ่อนคลาย สบายอกสบายใจ

พี่ฉันกลายเป็นคนไม่ดีแล้วใช่ไหม?”

กู้เหิงยิ้มแล้วพูดขึ้น “คำโบราณว่าคบคนพาลพาลพาไปหาผิด คบบัณฑิตบัณฑิตพาไปหาผล เธอตามพี่สาวที่บ้าบิ่นขนาดนี้ จะเรียนรู้เรื่องดี ๆ ได้เหรอ? เรียนสิ่งไม่ดีถึงจะปกติ”

หนานซ่งเหลือบตาขึ้น “ไสหัวไปเลย นายพูดเยอะไปนะ”

กู้เหิงทำมือปากรูดซิปตัวเอง ทำให้หนานหลินยิ้มขึ้น

ผ่านไปสักพักใหญ่ ในรถถึงได้มีเสียงนุ่มนวลของหนานซ่งดังขึ้น น้ำเสียงเรียบเฉย “ความดีความชั่วแยกแยะยังไง? ถ้าหากคนดีถูกกำหนดให้ถูกรังแก งั้นเป็นคนชั่วเสียยังดีกว่า”

เธอปฏิบัติตนปฏิบัติหน้าที่ ไม่ขอความดีเลิศสมบูรณ์แบบ แต่ขอให้ไม่มีอะไรน่าละอายใจ ทำสิ่งที่ตัวเองอยากทำ

...

หนานซ่งไปโรงพยาบาลด้วยตัวเอง ตอนที่ไปถึงเฮ่อเซินก็อยู่ที่ห้องพักคนไข้

เขาได้รับข่าว ก็รีบมาที่โรงพยาบาลในทันที

นักแสดงที่ถูกตบตีชื่อซ่งอี้ เป็นคนเดียวกับที่เกือบจะถูกหนานหนิงจู๋ข่มขืนพอดี คิดไม่ถึงว่าออกมาจากถ้ำหมาป่าแล้ว ก็ตกลงไปอยู่ในเงื้อมมือของเหอซินผู้หญิงชั่วร้ายคนนี้

ถึงว่าทำไมอ้ายหลุนโมโหขนาดนั้น ซ่งอี้ถูกทำร้ายไม่เบา เลือดอาบหน้า แทบจะเสียโฉม ร่างกายเต็มไปด้วยรอยช้ำหลายที่

“ขอโทษด้วย เป็นความรับผิดชอบของบริษัท ทำให้เธอบาดเจ็บแบบนี้ แล้วก็เป็นความบกพร่องอย่างเจ้านายอย่างฉัน”

หนานซ่งขอโทษอย่างจริงจัง จากนั้นก็พูดกับซ่งอี้ “วันนี้บอดี้การ์ดสองคนนั้นที่ทำร้ายเธอ ถูกอ้ายหลุนจัดการจนบาดเจ็บพอประมาณ มีวิธีจัดการสองวิธี เธอลองฟังดูหน่อย หนึ่งเธอสามารถเลือกฟ้องหนานหนิงจู๋กับเหอซินได้ บริษัทจะให้ทนายความปกป้องสิทธิของเธอ หลังจากแก้ปัญหาเสร็จ ถ้าหากเธออยากออกจากบริษัทหนานซิงเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ สามารถยกเลิกสัญญาได้ทุกเมื่อ”

ซ่งอี้เหลือบมองเฮ่อเซิน แล้วถามขึ้นอย่างยากลำบาก “ถ้าหากฉันฟ้องพวกเขา จะฟ้องชนะไหม? พวกเขาจะถูกจับเข้าคุกไหม?”

เฮ่อเซินบอกผลลัพธ์ที่พอจะเป็นไปได้กับเธอ “เรื่องที่หนานหนิงจู๋ทำกับเธอยังไม่ถือว่าเป็นการทำร้ายที่ร้ายแรง เกรงว่าตำรวจจะไม่ตั้งคดี สำหรับเหอซิน ถึงแม้จะมีกล้องวงจรปิด เธอสามารถโยนความผิดไปให้บอดี้การ์ดที่ลงมือได้ และเมื่อเธอชี้นำความเห็นของประชาชน บอกว่าเธอยั่วยวนหนานหนิงจู๋แต่ไม่สำเร็จ เหอซินถึงได้ลงมือสั่งสอนเธอ โลกภายนอกจะแสดงความคิดเห็นต่อเธออย่างไม่เป็นมิตร”

ถึงแม้ความจริงจะโหดร้าย แต่เฮ่อซินต้องบอกเธอ “รากฐานของเธอไม่มั่นคง ชาวเน็ตไม่มีทางเข้าข้างเธอ สำหรับบอดี้การ์ดที่ทำร้ายเธอ ก็แค่โดนขังไม่กี่วันเท่านั้นแหละ”