สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 111

หนานหลินไม่ได้ออมมือกับเหอซิน

เธอโดนตบไม่เบา ใบหน้าที่เคยผ่านศัลยกรรมมานั้นเปราะบางจนถูกโจมตีได้ง่าย เนื้อเละจนเหมือนมะเขือเทศเน่า

ด้วยใบหน้าแบบนี้ เหอซินจึงไปบ่นกับหนานหนิงจู๋ อยากให้เขาช่วยสนับสนุนเธอ ไม่คิดว่าพอหนานหนิงจู๋เห็นใบหน้าเธอ ก็อุทานออกมาเสียงดังว่า “เฮ้ยผี” แล้ววิ่งออกไปราวกับวิ่งหนี

เหอซินเห็นหนานหนิงจู๋มีท่าทางตกใจกลัวจนฉี่ราด ก็กัดฟันอย่างเกลียดชัง คนอย่างเธอเชี่ยวชาญด้านความรัก เคยเจอผู้ชายมาทุกรูปแบบ จะตาบอดมาเจอคนขี้ขลาดแบบนี้ได้อย่างไรกัน!

คนตระกูลหนานอย่างพวกเขา ไม่มีใครดีสักคน!

วันนี้หนานซ่งและหนานหลินนังตัวดีทั้งสองคนตบหน้าและทำให้เธออับอาย ในอนาคตเธอต้องเอาคืนเป็นสิบเท่า ร้อยเท่า!

เหอซินกัดฟัน รีบไปซ่อมแซมใบหน้าใหม่อีกครั้งที่โรงพยาบาลศัลยกรรม อยู่ที่โรงพยาบาลเธอโทรหาหนานหนิงจู๋ ร้องไห้ขณะฟ้องเขา บอกว่าหนานซ่งและหนานหลินร่วมมือกันรังแกเธอ อยากให้เขาช่วยสนับสนุนเธอ

หลังจากหนานหนิงจู๋วิ่งไป เดิมทีก็รู้สึกผิดนิดหน่อย ไม่เห็นหน้าภรรยา ในใจก็ไม่กลัวขนาดนั้นแล้ว เมื่อได้ยินคำขอร้องที่นุ่มนวลของเธออีกครั้ง ความเป็นลูกผู้ชายที่หายไปนานก็กลับมาแล้ว

“ก็ได้ๆ ที่รักเธออย่าร้องไห้นะ ยัยสองคนนั้นกล้ามารังแกผู้หญิงของฉัน ฉันจะไปคิดบัญชีกับพวกหล่อน!”

……

ตอนกลางคืน สามพี่น้องนั่งทานอาหารบนโต๊ะกลม

หนานหยาเพิ่งนั่งลง แสร้งยกมือขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ อยากโชว์แหวนหมั้นบนนิ้วเธอสักหน่อย

แหวนเพชรสิบกะรัตเปล่งประกายระยิบระยับภายใต้แสงไฟ แต่หนานซ่งและหนานหลินที่นั่งฝั่งตรงข้ามเหมือนไม่เห็นมัน ใจจดใจจ่อกับการทานอาหาร ไม่ยกเปลือกตาด้วยซ้ำ

สองคนนี้ ตาบอดหรือไง?

หนานหยาทนไม่ไหว กระแอมไอเสียงดัง จากนั้นก็ออกตัวถามหนานหลินก่อน “หลินหลิน ดูแหวนที่มือฉันสิ สวยไหม?”

หนานหลินโดนแสงทิ่มตา ก็หรี่ตาลงเล็กน้อย พูดขึ้นเรียบๆ “ก็โอเคนะ”

“อะไรคือก็โอเค นี่แหวนเพชรที่พี่หยวนของเราไปอิตาลีเดินทั่วทั้งเมืองฟลอเรนซ์เพื่อคัดสรรมันมาอย่างดีเลยนะ”

ใบหน้าหนานหยาเต็มไปด้วยความดีใจของสาวน้อย ชื่นชมแหวนวงนี้ที่ตัวเองชอบมาก “เขารู้ว่าฉันมีความฝันเกี่ยวกับเจ้าหญิง เลือกแหวนรูปทรงมงกุฎให้ฉันโดยเฉพาะเลย ฉันรักเขาตายเลยจริงๆ!”

หนานซ่งกำลังทานไข่ตุ๋นอยู่ มุมปากยกขึ้นด้วยความประชดประชันที่คลุมเครือ “เธอระวังหน่อยแล้วกัน อย่าตายบนร่างเขาก็พอ”

หนานหยาจมอยู่กับความสุขหลุดพ้นไม่ได้ แค่ทำเป็นว่าหนานซ่งกำลังอิจฉาเธอ จึงทำเสียงฮึดฮัดอย่างขี้เล่น

“พี่สอง พี่อยากแต่งกับฉินเจียงหยวนเหรอ?”

หนานหยาพยักหน้า รอยยิ้มแทบฉีกถึงใบหู “ใช่แล้ว! อุ๊ยตาย จริงๆ แล้วฉันยังสาว ไม่ได้ตั้งใจจะแต่งงานเร็วขนาดนี้หรอกนะ แต่พี่หยวนอยากแต่งกับฉันมาก แถมยังบอกว่า……ต้องแต่งงานให้เร็วที่สุด”

“ต้องคบซ้อนให้เร็วที่สุดมากกว่ามั้ง”

หนานซ่งให้คำแนะนำเธอเรียบๆ “ก่อนจะแต่งกับเขา ทางที่ดีที่สุดเธอต้องเข้าใจก่อนนะว่าเขามีผู้หญิงข้างนอกกี่คน อย่าไปเปื้อนของไม่สะอาด เป็นโรคแล้วมันจะไม่ดี”

หนานหยาเหมือนโดนทิ่มถูกแผล ใบหน้ามีความไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อย รีบร้อนใจแล้ว

“พี่ใหญ่ พอรู้ว่าฉันจะแต่งงาน พี่ไม่ยินดีกับฉันก็ไม่เป็นไร แต่มาสาปแช่งฉันทำไม? ไม่อยากเห็นคนมีความสุขเหรอ? ฉันแต่งกับพี่เจียงหยวน ในใจพี่ต้องอึดอัดอยู่แล้ว ฉันก็เข้าใจได้”

มุมปากหนานซ่งยกขึ้นเบาๆ “เธอคิดมากไปแล้วจริงๆ พวกเธอสองคนคบกันได้ จริงๆ แล้วก็เหมาะกันมาก”

หนานหยามองเธอด้วยความสงสัย มักคิดว่าเธอไม่พูดอะไรดีๆ ออกมาหรอก