สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 119

ตำแหน่งที่หน่านซ่งนั่ง พอดีกับมีต้นสนบังอยู่

ผู้คนที่เดินผ่านไปมากลับไม่ได้สังเกตเห็นคนนั่งอยู่หลังต้นสน

ในวินาทีถัดมา หนานซ่งได้ยินเสียงคุ้นเคยที่เต็มไปด้วยความเย็นชาภายใต้น้ำเสียงที่นุ่มนวล "ฉันไม่สนเรื่องเลวของคุณหรอก

“ความเลวของฉันก็เรื่องของฉัน เกี่ยวอะไรกับนาย!”

เสียงของ ซูอิงเฉียบแหลมและสั่นเทา “เราเลิกกันแล้ว นักแสดงที่สง่างาม คุณชายเฮ่อเซินอย่างคุณมันไม่คู่ควรกับซูอิง คุณเดินอยู่บนถนนที่มีแสงแดดส่องถึงส่วนฉันเดินบนสะพานไม้กระดานแผ่นเดียว เรามันเดินถนนคนละเส้นกัน "

เฮ่อเซินชิงกล่าว “สิ่งที่คุณเรียกว่าสะพานไม้แผ่นเดียวคือการขายรูปลักษณ์ให้หลี่หลงเซิงอย่างไม่มีหลักการ คุณไม่กลัวว่าวันหนึ่งเขาจะขายคุณจริงๆ เหรอ?”

“ขายไปก็ขายไปเถอะ ฉันไม่ใช่คนสะอาดอะไร”

เสียงของซูอิงเยือกเย็นสงบลง “ในวงกลมนี้ คุณยังคาดหวังที่จะปลูกดอกบัวที่สามารถเติบโตบนโคลนที่ไม่เปื้อนได้หรือ ประธานหลี่เป็นผู้มีพระคุณ ฉันยินดีทำทุกอย่างด้วยความเต็มใจ”

“ด้วยความเต็มใจ แล้วมันคุ้มต่อการบาดเจ็บของคุณหรือ”

น้ำเสียงของเฮ่อเซินเย็นชากว่าที่เคย “ถ้าเมื่อคืนผมไปไม่ทัน คุณคงถูกสัตว์ตัวนั้นกินทั้งเป็นไปแล้ว!”

“ฉันต้องขอขอบคุณสำหรับความกรุณานั้น!”

ซูอิงโค้งคำนับเฮเซินอย่างสุดซึ้ง “แต่คุณไม่ใช่คนที่ช่วยให้ฉันรอดได้ตลอด คุณสามารถช่วยฉันได้เพียงครั้งเดียว แต่คุณไม่สามารถช่วยฉันได้อีกเป็นครั้งที่สอง คุณจะช่วยไปทำไมมันเปลืองพลังงานเปล่าๆ สู้ไปหาสุดที่รักในวัยเด็กของคุณดีกว่า”

เฮ่อเซินขมวดคิ้ว “ฉันบอกคุณหลายครั้งแล้วว่าหนานซ่งเป็นน้องสาวของผม”

“คนที่เก็บน้องสาวไว้ในใจอย่างนั้นหรือ”

เสียงของซูอิงแหลมขึ้น “คุณไม่ใช่ญาติทางสายเลือดหรือลูกพี่ลูกน้อง คุณเป็นพี่น้องกันแบบไหน! ไม่มีอะไรมากไปกว่าการสร้างให้กันและกันในนามของพี่น้อง คุณกำลังหลอกลวงใคร!”

เธอเยาะเย้ย “เหตุผลที่คุณคบหาฉันตั้งแต่แรกไม่ใช่เพราะว่าหน้าฉันคล้ายเธอหรือ? เอาฉันเป็นตัวแทนคุณคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ?”

“พูดบ้าอะไรเนี่ย ใครเอาคุณเป็นตัวแทน...”

ชูอิงกำลังเดินจากไป แต่ถูกเฮ่อเซินหยุดไว้ ต่างคนต่างผลักกันไปมา เมื่อพวกเขาเห็นหนานซ่งนั่งอยู่ข้างๆ ทั้งสองดูตกใจจนไม่สามารถยืนนิ่งจนล้มลง .

เมื่อทั้งสองกลิ้งลงจากที่ลาดชัน เฮ่อเซินยังคงกอดซูอิงไว้แน่นและใช้ร่างปกป้องตัวเธอไว้

หนานซ่งมองดูคนสองคนกลิ้งไปเหมือนลูกบอลอย่างเงียบ ๆ ย่อยรายการใหญ่ที่เพิ่งได้ยินอย่างเงียบ ๆ สรุปข้อมูลสำคัญต่อไปนี้——

1. พี่สามของเธอ เฮ่อเซินและสาวงามผู้ยิ่งใหญ่ ซูอิงเป็นคู่รักกัน

2. ทั้งสองเลิกรากันไปไม่นานราวกับว่าเป็นเพราะเธอ

3. ซูอิงคิดว่าเธอคือตัวแทนเธอ

และอื่นๆ

ณ ตอนนี้ นอกจากสัตว์ในทุ่งหญ้าที่โบยบินในความคิดของหนานซ่งแล้ว มีเพียงความคิดเดียวคือ ความรักระหว่างนักแสดงกวางทองคำเฮ่อเซินและ นักแสดงทองคำนกนางแอ่นราชินีซูอิง หากเธอเผยให้สื่อรู้ เธอจะทำรายได้มากขนาดไหน ถ้าขายมัน?

ความลับของคนสองปิดบังได้เป็นอย่างดีไม่มีการรั่วไหล

“เสี่ยวซ่ง” เฮ่อเซินเหล่ตาที่สวยงามของเขา และหลังจากเห็นผู้คนอย่างชัดเจน ความตกใจและความเย็นในดวงตาของเขาก็สลายไป “ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่?”

เขาช่วยซูอิงยืนขึ้น และซูอิงจ้องที่หนานซ่ง แต่เธอดูเหมือนจำไม่ได้ในตอนแรก

คนสวยๆ แบบเธอ ทำไมถึงต้องแต่งให้น่าเกลียดขนาดนี้

หนานซ่งจับคางมองพวกเขาด้วยความสนใจตอบคำพูดของพี่ชาย "ข้างในน่าเบื่อฉันเลยออกมาสูญอากาศหายใจ ฉันไม่คิดว่าจะมาได้ยิน พวกคุณพูดกันต่อเลย , ฉันจะเข้าไปแล้ว”

เธอลุกขึ้นและกำลังจะจากไป แต่ซูอิงเปิดปากอย่างเย็นชา “คุณฟังถึงไหน?”

"ไม่มากไม่น้อย ก็ตั้งแต่ต้นจนจบ"

หนานซ่งพูดจริง

——

หนานซ่งเดินอย่างรวดเร็ว เมื่อซ่งเซียวมาถึง ก็เกิดเสียงต่อสู้กันในห้อง ตามด้วยเสียงกรีดร้องโหยหวน

"อะไร--"

โดยไม่ต้องกังวลใจอีกต่อไป หนานซ่งก้าวไปข้างหน้าเตะประตูเข้าไป!

ขณะที่ประตูเปิดออก ฉากตรงหน้าทำให้ม่านตาของหนานซ่งหดตัว ซ่งเซียวอ้าปากด้วยความประหลาดใจและรีบตะโกนว่า “ซือตั๋ว!”

ภายใน มีความโกลาหลเกิดขึ้น

ชายคนหนึ่งปลดเข็มขัดและถอดกางเกงออกครึ่งหนึ่งขดตัวอยู่บนเตียงที่ร้องขอชีวิต ยังมีชายอีก 2 คนในชุดสีดำถือกล้องวิดีโออยู่ในมือข้างหนึ่งและอีกข้างหนึ่งมีแท่งช็อตไฟฟ้า

สำหรับซือตั๋ว ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเผยให้เห็นสภาพที่หนาวเย็นเหมือนคนป่วย เหงื่อบนหน้าผากทำให้หน้าผากของเขาเปียก เลือดสีแดงสดไหลลงจากหน้าผาก

ถือขวดเบียร์ที่แตกในมือ ปลายแหลมของเขาชี้ไปที่พวกอันธพาลที่ถือแท่งช็อตไฟฟ้า ดวงตาของเขามืดมน เผยให้เห็นถึงความโหดเหี้ยมเช่นเดียวกัน

ทันทีที่หนานซ่งเข้ามาที่ประตู เขาก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

เธอถอดผ้าคลุมไหล่ออกอย่างใจเย็นและพูดกับซ่งเซียวว่า "ปิดประตู"

ซ่งเซียวรีบปิดประตู

เห็นได้ชัดว่าพวกอันธพาลไม่ได้คาดหวังว่าจะมีใครบุกเข้ามา พวกเขาชี้ไปทางทิศใต้ด้วยกระบองไฟฟ้า "พวกแกเป็นใคร--"

“เป็นบรรพบุรุษแก!”

อย่างที่หนานซ่งพูด เธอสะบัดผ้าคลุมไหล่แล้วฟาดหน้าอันธพาล ทันใดนั้น กระบองไฟฟ้าก็ตกลงมาที่มือเธอ เธอไม่ลังเลหรือสุภาพ เธอช็อตไฟฟ้าใส่พวกอันธพาลทันที!