สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 120

อันธพาลคนนั้นหลังจากที่โดนฟาดด้วยไฟฉาย เขาก็ตัวกระตุกเกร็ง จากนั้นก็ตาเหลือกแล้วก็ล้มลงไป

"ประธานซ่ง ระวัง!"

ซ่งเซียวตะโกนออกมาเสียงดัง

ชายชุดดำอีกคนที่กำลังถือกล้องหยิบไฟฉายขึ้นตั้งใจจะทำร้ายหนานซ่ง แต่หนานซ่งราวกับมีตาหลัง พอได้ยินเสียงของซ่งเซียว ขาข้างหนึ่งของเธอก็ยกสูงขึ้นถึงหัว เธอเอียงตัวเล็กน้อย จากนั้นก็เตะโดนคนคนนั้นพอดิบพอดี

ชายชุดดำคนนั้นโดนกระแทกจนหัวสั่นหัวคลอน แม้แต่เนื้อบนใบหน้าของเขายังสั่นตามไปด้วย ขาอีกข้างของเธอลอยขึ้นจากพื้น แล้วมาหนีบเข้าที่คอของเขา

ร่างกายของเธอเหมือนลอยอยู่ในอากาศ จากนั้นเธอก็หมุนตัว

ซ่งเซียวอ้าปากค้าง เขามองชายชุดดำคนนั้นนอนกลิ้งลงไปบนที่เดิมที่เคยยืน เสียง "อ๊าก" ดังขึ้นครั้งหนึ่ง จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ ล้มลงไป แรงที่จะสู้กลับไม่เหลือเลยแม้แต่น้อย

เขาตกใจ จนเกาะอยู่ที่ประตูราวกับจิ้งจก

ในเวลาเพียงเสี้ยววินาที หนานซ่งสามารถจัดการชายชุดดำตัวใหญ่สองคนได้อยู่หมัดทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ออกแรงอะไรมากมาย แม้แต่อาการเหนื่อยหอบยังไม่มีให้เห็น

น นะ นี่......ท ทะ เธอ......เป็นเพียงแค่รองประธานธรรมดา ๆ เท่านั้นจริงเหรอ???

แต่ว่าวิกผมปลอมที่หนานซ่งสวมนั้นไม่ได้แน่นมาก พอขยับมาก ๆ แบบนี้ วิกผมของเธอก็เลยเอียง เธอยกมือขึ้นไปจัดมันให้เรียบร้อย แต่ไม่ว่ายังไงก็ไม่เรียบร้อยเสียที เธอเลยตัดปัญหาด้วยการถอดมันออกเสียเลย จากนั้นเธอก็เขย่าผมหนาที่ถูกตัดจนสั้นของตัวเอง

แม้แต่แว่นตาก็ถูกเธอถอดออกเช่นเดียวกัน จากนั้นก็พลิกมือแล้วเอามันไปเสียบไว้ทางด้านหลังแทน

"ซ่ง......ประธานซ่ง"

ซ่งเซียวอึ้งไปแล้ว เมื่อถูกสายตาของหนานซ่งมองมา ซ่งเซียวก็ยกมือสั่น ๆ ของตัวเองชี้ไปยังมุมปากของเธอ "ไฝของคุณ หละ หลุดแล้วครับ"

"อ๋อ" หนานซ่งลูบไฝปลอมเม็ดนั้น เธอยังอยากจะติดมันกลับลงไปที่เดิม แต่ดูเหมือนว่ากาวนั้นจะหมดสภาพเสียแล้ว จึงแปะไม่ติด

เธอมองหาถังขยะ แต่หาไม่เจอ ก็เลยตัดสินใจดึงมันออก จากนั้นยัดมันเข้าไปในรูจมูก

ซ่งเซียว: "......"

เขารู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองนั้นกำลังดูหนังไซไฟอยู่ ทำไมสิ่งที่เขาเห็นมันถึงได้ดูเหมือนกับความฝันแบบนี้?

ซือตั๋วหายใจอ่อนแรงด้วยจังหวะกระชั้นชิด อยู่ในช่วงที่กำลังเบลอ ๆ เขาได้เห็นนางฟ้ากำลังลงมาจากสวรรค์......ไม่ ไม่ใช่นางฟ้า แต่เป็นซูเปอร์วูแมน ผู้หญิงที่ทั้งปลอมตัวเป็น แล้วก็ต่อสู้เป็น

เขานั้นยืนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ขาของเขาอ่อนแรงจนเข่าข้างหนึ่งกำลังจะตกลงไปบนพื้น ตาของเขาเห็นว่าบนพื้นนั้นมีเศษกระจกแตกกระจายอยู่มากมายและมันก็คงจะบาดเขาแน่ แต่ก่อนที่เข่าของเขาจะถูกกระจกพวกนั้นทิ่มแทง ก็มีใครคนหนึ่งมาดึงเขาไว้

หนานซ่งรีบเข้ามาดึงคอของซือตั๋วไว้ เพื่อที่จะได้ไม่ต้องเห็นภาพโชกเลือดอันน่าสยดสยอง

ซ่งเซียวถอนหายใจออกมายาว ๆ แต่ว่าทำไมท่าทางของเธอ มันเหมือนกับคนที่กำลังบีบคอไก่แบบนั้นนะ?

"นายไม่เป็นไรใช่ไหม?" หนานซ่งรู้สึกว่าท่าทางของตัวเองนั้นดูแปลกไป ก็เลยมองซือตั๋ว แล้วถามเขา

ซือตั๋วส่ายหน้า แล้วพยายามพยุงตัวเองขึ้น

หนานซ่งเห็นว่าเขายืนไม่ไหวจริง ๆ ก็เลยยื่นมือออกไปช่วยพยุงเขา แต่ว่าร่างกายของเขาในตอนนี้มันกำลังอยู่ในช่วงที่อ่อนไหวมาก พอถูกหนานซ่งแตะเข้า ตัวของเขาก็กระตุกในทันที

ตัวเขาที่กำลังกระตุกสั่นอยู่ดูไม่ต่างอะไรกับร่างกายของคนเราเวลาโดนไฟช็อต หนานซ่งจึงหลุบตาลงมอง จากนั้นก็เข้าใจได้ในทันทีว่าเกิดอะไร

"พวกเขาใช้ยากับนายเหรอ?"

ใบหน้าของซือตั๋วดูน่าสงสารเป็นอย่างมาก จากนั้นดวงตาของก็มีแววตาวาวโรจน์ขึ้นมา เขาเหลือบไปมองชายวัยกลางคนที่นอนอยู่บนเตียงด้วยแววตาคับแค้น

เมื่อวานตอนไปกินข้าวที่ร้านอาหารซิงเย่ว์เพราะการช่วยเหลือจากซูอิงเขาถึงได้รอดมาได้ ไม่นึกเลยว่าสุดท้ายก็ต้องมาตกอยู่ในกำมือของไอ้เวรนี่อีก

แต่ว่าแก้วเหล้าใบนั้นคนที่ยื่นมาให้ คือลี่หลงเซิงเจ้านายของเขา เขาบอกว่าต้องการจะขอโทษคุณหวังเรื่องที่ทำตัวไร้มารยาทเมื่อวาน ปรากฏว่าการชดใช้ความผิดนั้น ที่แท้เขาก็ทำกันแบบนี้

เขายิ้มเยาะให้ตัวเอง โดนคนอื่นพามาขาย ยังไปช่วยเขานับเงินอีก