สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 134

บางทีความสามารถพิเศษของฟู่ยวี่อาจจะเป็นการปากเสียก็ได้

วีแชทและเบอร์โทรศัพท์ของยวี่จิ้นเหวินโดนหนานซ่งบล็อคไปแล้ว จึงไม่สามารถติดต่อเธอได้ ดังนั้นก็เลยใช้เหตุผลเรื่องฟาร์มม้าเป็นข้ออ้างในการไปหาเธอที่บริษัทตระกูลหนาน

แต่ว่าผู้ช่วยที่ห้องทำงานฝ่ายบริหารกลับบอกว่า: "ประธานหนานไม่เข้าบริษัทมาหลายวันแล้วครับ"

ยวี่จิ้นเหวินขมวดคิ้ว "เธอไปไหน?"

"ไม่ทราบครับ"

พวกผู้ช่วยต่างก็พากันส่ายหน้า "ในหนึ่งวันประธานหนานมีเรื่องให้สะสางมากมาย ตารางงานทั้งหมดมีผู้ช่วยพิเศษกู้เหิงเป็นคนจัดการครับ พวกเราก็แค่รอฟังคำสั่งเท่านั้น"

ส่วนทางด้านกู้เหิงนั้น กว่าจะติดต่อได้ก็ยากเย็น พอติดต่อได้เขากลับพูดจาในเชิงธุรกิจเป็นทางการอีก: "ประธานยวี่ ช่วงนี้ประธานหนานค่อนข้างยุ่ง เรื่องฟาร์มม้าพวกเราได้มอบหมายให้รองประธานเจี่ยงเป็นคนจัดการแทน อีกเดี๋ยวเขาจะติดต่อคุณไปครับ"

ตอนนี้แผนงานที่เมืองผิงนั้นได้รับการตัดสินแล้ว เรื่องที่ควรจะตรวจสอบก็ได้ตรวจสอบจนกระจ่างแจ้งแล้ว หนานซ่งก็เลยโยกย้ายเจี่ยงฟานจากเมืองผิงกลับมารับผิดชอบเรื่องฟาร์มม้า

เหอจ้าวเพิ่งจะรายงานให้ยวี่จิ้นเหวินฟังจบ เจี่ยงฟานก็โผล่มาพอดี

"สวัสดีครับประธานยวี่ ผมเป็นคนรับผิดชอบเรื่องการก่อสร้างฟาร์มม้าในอนาคตนะครับ รบกวนประธานยวี่ด้วย"

ครั้งก่อนเป็นเจี่ยงฟานที่เป็นคนบอกความลับเรื่องที่หนานซ่งนั้นแอบรักเขามาสิบปี ยวี่จิ้นเหวินนั้นเลยค่อนข้างจะโอเคกับเขา ก็เลยไม่ได้ชักสีหน้าใส่

แต่ว่าครั้งนี้ไม่รู้ว่าเจี่ยงฟานนั้นโดนหนานซ่งสั่งห้ามเอาไว้หรือเปล่า เพราะทุกคำที่พูดล้วนแต่เกี่ยวกับเรื่องงานทั้งสิ้น

ไม่ว่าอยู่จิ้นเหวินจะแอบถามเรื่องของหนานซ่งยังไง เขาก็ไม่ยอมพูด บางทีก็เปลี่ยนเรื่องไปเลย สุดท้ายพอเลี่ยงไม่ไหวจริง ๆ จึงได้บอกออกมาตรง ๆ

"ประธานยวี่ ครั้งก่อนที่ผมพูดมากเกินไป ประธานนั้นโมโหมาก ก็เลยส่งผมไปอยู่ที่บริษัททีแยกออกไปในเครือ ผมคงไม่กล้าที่จะทำผิดกฎของเธออีกแล้วละครับ ไม่อย่างนั้นผมคงได้ไปอยู่เลี้ยงแกะเลี้ยงม้าที่มองโกเลียแน่ ๆ "

ยวี่จิ้นเหวินโดนตอบกลับมาแบบนี้ ก็กลืนทุกคำพูดกลับลงคอไปจนหมด

เขานั้นมาอยู่ที่เมืองหนานนานเกินไปแล้ว ก็เลยจำเป็นจะต้องกลับไปเมืองเป่ยบ้าง

แม้แต่ในตอนที่เขากำลังจะไป ยังสั่งฟู่ยวี่เอาไว้อีกว่าเห็นหนานซ่งเมื่อไหร่จะต้องรีบบอกเขาทันที

ฟู่ยวี่ก็แค่ตอบรับ "อืม ๆ เออ ๆ "ไป จากนั้นก็วางสายแล้วพูด: "ฉันบอกแกสิแปลก"

ในตอนนี้เขากำลังนั่งกินอาหารแสนอร่อยอยู่ที่ร้านสือเว่ย แล้วก็จิบเหล้าไปด้วย สบายอกสบายใจสุด ๆ

สองสามวันมานี้ เขาโดนยวี่จิ้นเหวินขังตัวไว้เพื่อฝึกซ้อมอย่างบ้าคลั่ง ทรมานจนหาคำมาเปรียบไม่ได้

เขาไม่ได้ดื้อรั้นไม่ฟังใครเหมือนยวี่จิ้นเหวินที่ไม่เจอทางตันก็ไม่มีวันเดินกลับ คุณชายน้อยฟู่สามารถมีชีวิตได้ถึงอายุปูนนี้ เพราะว่า"รู้จักปรับตัวไปตามสถานการณ์"

กับหนานซ่ง แค่ดูก็รู้แล้วว่าเป็นคนที่ไม่ควรจะไปหาเรื่องด้วย เขาไม่ได้ต่อสู้เก่งเหมือนเธอ ไม่ได้เก่งเรื่องคอมพิวเตอร์เท่าเธอ ทำไมจะต้องไปหาเรื่องใส่ตัวด้วยการทำให้เธอโกรธด้วย?

ไม่สู้เกาะแข้งเกาะขาของเธอไว้ ตามเธอ ชีวิตดีสุขสบายจะตาย เจ๋งกว่าเยอะ

สรุปคือ เขายอมที่จะทำให้เพื่อนรักโกรธ แต่จะไม่ยอมทำให้องค์ราชินีโกรธเด็ดขาด

เขายังอยากมีชีวิตอยู่ต่ออีกหลาย ๆ ปี

......

หลายวันมานี้หนานซ่งหายตัวไปไร้ร่องรอย แม้แต่ไป๋ลู่ยวี๋ยังติดต่อเธอไม่ได้ ท้ายที่สุดถึงได้มาตามหาเธอที่ห้องเครื่องจักรในสวนกุหลาบ

พอเข้าไป ไป๋ลู่ยวี๋ก็ได้ยินเสียงของบางอย่างระเบิด จากนั้นตัวของเขาก็ถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นผง

เขามองน้องสาวตัวเองที่โดนฝุ่นเกาะเต็มทั้งหัวทั้งตัว ไป๋ชีขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้น: "นี่เธออยู่ในนี้มากี่วันแล้วเนี่ย เนื้อตัวสกปรกจนแทบจะกลายร่างเป็นโคลนแล้ว"

หนานซ่งปัดฝุ่นบนตัวของตัวเองอย่างไม่ใส่ใจนัก เธอหยิบแหวนเพชรที่เพิ่งผ่านการตัดแต่งเสร็จขึ้นมาดู จากนั้นก็ยกยิ้มออกมาอย่างพอใจ "ในที่สุดก็สำเร็จ"