สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 142

เหอจ้าวรู้ว่าสิ่งที่เสนอมันเป็นความคิดที่ไม่ดี

เพราะประธานยวี่ มองเขาด้วยแววตามืดมนและพูดด้วยน้ำเสียงแย่ๆ ว่า "คุณคิดว่าหนานซ่งยังเกลียดผมไม่พออีกหรือ"

เหอจ้าวยิ้มเยาะ “คิดเสียว่าผมไม่เคยพูดออกไป”

ยวี่จิ้นเหวินมองเหอจ้าวด้วยหางตา

“ประธานยวี่ แล้วต้องทำไงต่อ”

เหอจ้าวรู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้ดูแย่มาก “เพราะโฆษณาตอนนี้ของบริษัทหนานจิวเวลรี่มีชัยไปกว่าครึ่งแล้วเพราะได้ ปรมาจารย์หยกร่วมงานที่เป็นมาตรฐานในอุตสาหกรรม…”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ก็ได้เห็นโฆษณาที่เฮ่อเซินและซูอิงถ่ายทำนั้นกำลังเล่นอยู่บนหน้าจอ LED ขนาดใหญ่ที่สี่แยก

ตอนนี้ ไม่ว่าจะเป็นป้ายสนามบิน ถนนพาณิชย์ และป้ายสถานีขนส่งเต็มไปด้วยโฆษณาของบริษัทตระกูลหนานซึ่งแทบจะเห็นได้ทั่วไป

“ห้างสรรพสินค้าใหญ่ๆ ในเมืองเป่ยหลังจากที่บริษัทหนานจิวเวลรี่เปิดมาตั้งรกราก ได้ยินมาว่าคนที่เข้าแถวซื้อเครื่องประดับของบริษัทหนานจิวเวลรี่ถึงกับเข้าแถวยาวถึงหน้าที่ประตูห้างทุกวัน น่ากลัวมาก”

เหอจ้าวไม่เคยคาดหวังว่าผลิตภัณฑ์ใหม่สองชิ้นที่เปิดตัวโดยบริษัทหนานจิวเวลรี่จะได้รับการตอบรับดีเช่นนี้

ยวี่จิ้นเหวินเอนหลังพิงเก้าอี้และเงียบ

ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่เครื่องประดับบริษัทหนานจิวเวลรี่จะได้ผลลัพธ์ที่ดีในครั้งนี้

สิ่งใดที่อยากทำให้สำเร็จสิ่งที่ขาดไม่ได้ เวลา สถานที่ และความสามัคคี ทั้งสามองค์ประกอบเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้

อันที่จริง คราวนี้ผลิตภัณฑ์ใหม่ของบริษัทหนานจิวเวลรี่ ไม่ได้โดดเด่นเป็นพิเศษในด้านการออกแบบ แต่ที่สามารถได้ผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นผลมาจากการตลาดด้วยองค์ประกอบหลัก

แนวคิดการเขียนคำโฆษณาและการออกแบบที่ยอดเยี่ยมนั้นสอดคล้องกับความต้องการของผู้หญิงยุคใหม่ที่ทั้งปรารถนาที่จะเป็นที่รักและต้องการอิสรภาพ ยังตอบสนองความคิดของผู้ชายยุคใหม่ที่งานยุ่งและกระตือรือร้นที่จะเป็นที่รัก เมื่อเป้าหมายเป็นที่ต้องและยอดขายจะเลวร้ายไปกว่านี้ได้อย่างไร

นอกจากนี้ อุตสาหกรรมแฟชั่นเครื่องประดับไม่ได้เปลี่ยนเป็นเวลานาน เพียงเพิ่มความแปลกใหม่เพียงเล็กน้อยก็สามารถสร้างกระแสน้ำวนได้ดี

หากข้างต้นเป็นสถานที่และเวลาที่เหมาะสม รวมด้วยดาราและได้อาจารย์ที่ดีคือความเข้ากันที่ดี

หนานซ่งเป็นนักธุรกิจที่ฉลาดมาก

ยวี่จิ้นเหวินคิดอย่างเงียบๆ ถ้าหนานซ่งไม่ได้อยู่ที่ เมืองเป่ย เพื่อดูแลเขาในช่วงสามปีที่ผ่านมา การใช้กลวิธีของบริษัทตระกูลหนานคงไม่ต้องพ่ายแพ้แบบนี้ และเกรงว่ายังเหนือกว่าบริษัทยวี่กรุ๊ป

เธอเสียสละมากมายเพื่อเขาจริงๆ

ยวี่จิ้นเหวินหยุดคิดเป็นเวลานานถึงจะเริ่มคุยกับเหอจ้าว "พรุ่งนี้นัดนักภัณฑารักษ์คนเก่าของพิพิธภัณฑ์ให้หน่อย บางทีเขาอาจมีข่าวปรมาจารย์หยก"

เหอจ้าวตอบ"ได้"

"นอกจากนี้ ฉันต้องการเปลี่ยนธีมของ 'หนึ่งใจตลอดชีวิต'"

“จะเปลี่ยนเป็นอะไร”

ยวี่จิ้นเหวินลดกระจกรถลงและจ้องมองไปยังท้องฟ้าสีครามด้านนอก หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็พูดว่า "ไม่อาจสูญเสียและไม่อาจลืม"

การรักใครสักคนตลอดชีวิตมันยากเกินไป อนาคตอาจรักคนอื่นไม่ได้

——

หนานซ่งกลับมาที่สวนกุหลาบในตอนกลางคืน

หนานหลินไม่ได้ไปงานเลี้ยงฉลองคืนนี้ ช่วงนี้สาวน้อยคนนี้ได้รับแรงบันดาลมาเยอะเลยทำงานจนเธอต้องพักอยู่ในห้องทำงานของเอด้าไดเรกเตอร์นักออกแบบเกือบทุกวันจนไม่ได้กลับบ้าน

หลังจากเดินทางไปไหนต่อไหนจนหมดเรี่ยวแรงหนานซ่งรู้สึกเหนื่อย ทันทีที่กลับถึงบ้าน เธอก็ปลดสัมภาระยอดมนุษย์สาวทิ้ง

ถอดรองเท้าส้นสูง เหยียบพรมด้วยเท้าเปล่า แล้วล้มลงอย่างเกียจ “พ่อบ้านจ้าว เหนื่อยจัง~”

พ่อบ้านจ้าวยิ้มและกอดเธอ ขณะที่ เฉวียนเยี่ยเชียนวิ่งออกจากครัวโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า

“พูดอะไรดีๆ หน่อยได้ไหม”

หนานซ่งเหลือบมองเฉวียนเยี่ยเชียน "นี่คือน้องชายคนหนึ่งสวมให้ฉันเพราะเขากลัวว่าฉันจะหนาว และต้องเอาไปคืนเขา"

เธอถอดเสื้อคลุมออกและขอให้คนใช้ไปซักแห้งในวันพรุ่งนี้

“น้องชายคนหนึ่ง? เธอมีน้องชายอีกคนตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมพี่ถึงไม่รู้ล่ะ?”

เฉวียนเยี่ยเชียนขมวดคิ้วแน่นแล้วพูด "ดอกไม้ปักอยู่บนมูลควาย"

หนานซ่งสวมผ้ากันเปื้อนและล้างส่วนผสมใต้ก๊อกน้ำ "ไม่ใช่น้องชายธรรมดา แต่เป็นศิษย์ตัวน้อย หลานชายของติงหมิงหยางเรียกฉันว่าอาจารย์อา พี่เข้าใจความสัมพันธ์นี้ไหม"

เฉวียนเยี่ยเชียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง "อาจารย์อา คุณย่าคนนั้นไม่ใช่เหรอ"

"..." หัวใจแตกสลาย

หนานซ่งยกมีดทำครัวในมือขึ้นทันที

ร่างกายของ เฉวียนเยี่ยเชียนตกตะลึงและรีบขอชีวิต

“บ๊ะ! ใครบอกว่าคุณย่า น้องสาวของฉันยังเด็กและสวยมาก ทำไมเธอถึงเป็นย่าล่ะ พี่สาวยังพอว่า อาจารย์อาผู้อ่อนโยนและสวยงามเช่นนี้สอนเขา น้องชายคนนั่นช่างดวงดีจากชาติที่แล้วจริงๆ!"

หนานซ่งพยักหน้าอย่างพึงพอใจแล้ววางมีดลงเขียงและเริ่มหั่นผัก

“แล้วยวี่จิ้นเหวินล่ะ?”

เม้มปาก และความปรารถนาที่จะเอาชีวิตรอดเมื่อสักครู่ก็ดับวูบลงอีกครั้ง

หนานซ่งหั่นผักอยู่ครู่หนึ่งและถามอย่างเป็นกันเองว่า "ใครคือ ยวี่จิ้นเหวินฉันรู้จักเขาไหม"