สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 175

สมองยวี่จิ้นเหวินผิดพลาดไปครึ่งนาทีเต็มๆ

ในใจเกิดความสงสัยเคลื่อนผ่านไป รวมถึงรายละเอียดที่สังเกตเห็นหรือมองข้ามไป ในเวลานี้ท่วมท้นจิตใจอย่างต่อเนื่อง เหมือนแสวงหาการพัฒนาตามลำดับ สุดท้ายก็ถูกบิดกลายเป็นเส้นตรง

ไม่แปลกใจเลย……

ไม่แปลกใจที่เขาหาทั่วโรงแรมแล้วไม่เจอข้อมูลเช็คอินของเกรซ เขาแค่คิดว่าบางทีหนานซ่งอาจจะใช้ทักษะแฮกเกอร์ปกปิดที่อยู่ของเธอ เธอปกปิดที่อยู่ของเกรซจริงๆ สิ่งที่ใช้ไม่ใช่ทักษะคอมพิวเตอร์ แต่เป็นตัวเธอเอง

หนานซ่ง ก็คือหมอเกรซ

เกรซ ก็คือหนานซ่ง

รูม่านตาสีดำของยวี่จิ้นเหวินกลายเป็นสีแดงเพราะตกใจและโกรธ มือสองข้างที่ข้างลำตัวค่อยๆ กำหมัดแน่น แม้แต่ร่างกายก็สั่นสะท้าน แค่รู้สึกว่าส่วนลึกของหัวใจมันเจ็บปวด เขากุมตำแหน่งของหัวใจ เจ็บจนโน้มตัวลงไป——

“ประธานยวี่ คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” เหอจ้าวรีบประคองเขาอย่างลุกลี้ลุกลน

ริมฝีปากของยวี่จิ้นเหวินซีด ทั้งร่างเหมือนเดินออกมาจากน้ำแข็ง หนาวจนตัวสั่น เธอโกหกเขา ครั้งแล้วครั้งเล่า

……

หนานซ่งไม่ได้สนใจและสังเกตเห็นการตอบสนองของยวี่จิ้นเหวิน ตามซือเจ๋อเข้าห้องผู้ป่วยไปตรวจขาซือตั๋ว

สบสายตากังวลของซือเจ๋อ หนานซ่งก็พูดขึ้น “ไม่ได้เป็นอะไรมาก หลังจากผ่าตัดกระดูกหักจะเกิดอาการปวดเป็นเรื่องปกติ ฉันจะสั่งยาแก้ปวดและยาแก้อักเสบให้คุณ ตั้งใจดูแลขา อย่าออกกำลังกายหนัก”

ซือเจ๋อได้ยินแล้วก็โล่งใจ

ซือตั๋วพยักหน้า “ขอบคุณครับประธานหนาน……หมอหนาน”

สถานะเธอมีเยอะมาก เขาไม่รู้ว่าควรเรียกเธอว่าอะไรดี

หนานซ่งดึงมุมปากขึ้นอย่างไม่แยแส “ไม่เป็นไร เรียกอะไรก็ได้ทั้งนั้น”

ซือเจ๋ออยู่ข้างๆ พูดขึ้น “พี่สาว พี่น่าจะอายุเยอะกว่าพี่ชายผมสามปี พี่ พี่เรียก ‘พี่สาว’ ตามผมสิ”

“……”

ซือตั๋วหน้าแดงเล็กน้อย ด่าเบาๆ “อย่าไม่รู้จักกาลเทศะ”

ซือเจ๋อกะพริบตาอย่างไร้เดียงสา พึมพำเสียงเบา “เรียกพี่สาวไม่รู้จักกาลเทศะยังไง เพราะมากเลยนะ”

เห็นซือตั๋วจะก้มหน้าอีกครั้ง ซือเจ๋อก็เงยหน้าขึ้น โครงหน้าชัดเจนสดใสเผยรอยยิ้มร่าเริง “พี่สาว คุณอย่าถือสา พี่ชายผมก็เป็นแบบนี้แหละ หน้าบาง”

หนานซ่งพยักหน้าอย่างค่อนข้างเห็นด้วย “ไม่หนาเท่านาย”

ซือเจ๋อ： “……”

เห็นน้องชายโดนบีบให้ยอมรับความพ่ายแพ้ ซือตั๋วก็ยิ้มอย่างอดไม่ได้

ทีมแพทย์รอประชุมอยู่ในห้องทำงาน หนานซ่งไม่ได้คุยกับพวกเขามากนัก แค่วันนี้ตอนกลางคืนเธอต้องกลับเมืองหนาน จากนั้นก็มองไปที่ซือเจ๋อ “นายจะกลับไปกับฉันไหม?”

ซือเจ๋อเม้มปาก เขาควรกลับไปจริงๆ นั่นแหละ โค้ชโทรมาหลายรอบแล้ว ให้เขากลับไปให้เร็วที่สุดอย่าทำให้การฝึกล่าช้า โรงเรียนยังมีหลักสูตร ทางร้านอาหารก็ขาดแคลนคนงาน แต่ทางด้านพี่ชาย……

ไม่รอให้เขาแสดงความเห็น ซือตั๋วเดาความคิดเขาได้ พูดขึ้นทันที “กลับไปเถอะ ทางฉันมีพวกพี่ฮวากับเสี่ยวจั่วดูแล มีบุคลากรทางการแพทย์เยอะขนาดนี้ ไม่เป็นอะไรหรอก”

เขาหันศีรษะพูดกับหนานซ่งอีกครั้ง “รบกวนประธานหนานไปส่งเขาหน่อยนะครับ”

หนานซ่งพยักหน้า “งั้นก็ตกลงตามนี้ ตอนบ่ายมีเวลาอยู่บ้าง นายออกไปเดินเล่นได้นะ ซื้อของท้องถิ่นกลับไปฝากเพื่อนนักเรียนกับเพื่อนที่ทำงาน”

ซือเจ๋อพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “ครับพี่สาว ผมรู้แล้ว”

แต่ซือตั๋วจับคำสำคัญได้อย่างแม่นยำ เมื่อหนานซ่งไปแล้ว เขาก็ขมวดคิ้วถามน้องชาย “เพื่อนร่วมงาน? นายแอบไปทำงานพิเศษลับหลังฉันเหรอ?”