สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 196

หนานซานไฉยังต้องรักษาตัวในโรงพยาบาล เพื่อสังเกตอาการผลที่ตามมาหรือภาวะแทรกซ้อน

พ่อบ้านจ้าวเลือกคนใช้ในสวนกุหลาบมาดูแลนายท่านสองคน หนานซ่งก็ยังไม่สบายใจ อยากเอางานมาทำที่โรงพยาบาลอยู่เป็นเพื่อนคุณปู่ แต่ก็ถูกหนานซานไฉไล่กลับไป

“ปู่ไม่ได้เป็นอัมพาตซะหน่อย ไปทำงานเถอะ!”

หนานหลินบอกว่าเธอจะนอนเฝ้าปู่ที่โรงพยาบาลเอง งานออกแบบของเธอไม่จำเป็นต้องออกแบบที่บริษัท อยู่กับปู่บางทีอาจจะได้แรงบันดาลใจใหม่ด้วยก็ได้

กู้เหิงแสดงตารางงานทั้งอาทิตย์ของหนานซ่งให้เธอดู

“คุณไม่มีเวลามากพอที่จะอยู่โรงพยาบาล อาทิตย์นี้คุณต้องไปเมืองไป๋ มีการผ่าตัดรอคุณอยู่”

หนานซ่งยังคงกังวลใจอยู่ อะไรที่หลีกเลี่ยงได้เธอก็ทำหมดแล้ว มีเวลาว่างนิดเดียวเธอก็จะมาที่โรงพยาบาลทันที

คนที่ป่วยเป็นคนที่อ่อนแอและโดดเดี่ยวที่สุด

ลูกชายของนายท่านทั้งสามคน คนที่ตายก็ตายไปแล้ว คนที่เหลือก็พิการกับไม่มีหัวใจ โชคดียังมีหลานสาวที่กตัญญู

หนานซ่งกลับมาโรงพยาบาลอีกครั้ง พร้อมกับของกินที่คุณปู่ชอบ ขณะที่เดินไปห้องผู้ป่วย จึงถามขึ้น “คุณปู่อยู่โรงพยาบาบมาหลายวันแล้ว หนานหนิงจู๋ยังไม่เคยมาเยี่ยมเหรอ?”

“ไม่เคย” กู้เหิงกล่าว “เถ้าแก่สามไม่รู้ได้ยินมาจากใคร ว่าคุณตีเถ้าแก่สองจนขาหัก เขากลัวจนไม่กล้ามา อีกอย่างฉันได้ยินมาว่า...”

หนานซ่งขมวดคิ้ว “มีอะไรก็พูดมา”

กู้เหิงแตะจมูกของเขา หลายวันมานี้ประธานหนานอารมณ์ไม่ดี พูดจาหยาบคายขึ้นทุกวัน

แต่เขาไม่ใส่ใจกับเรื่องเล็กๆ รีบบอกหนานซ่งเกี่ยวกับข้อมูลล่าสุดว่า “หนานหนิงจู๋กำลังร้อนตัว เขากลัวว่าคุณจะตามไปจัดการเขา จึงย้ายหนีไปแล้ว อีกอย่าง เขาไม่พาเหอซินไปด้วย”

หนานซ่งเอียงศีรษะ “เขามีรักใหม่อีกแล้วเหรอ?”

“คุณแม่นมาก” กู้เหิงพูดออกมาพร้อมยกนิ้วโป้ง

หนานซ่งเหลือบมองเขาอย่างรังเกียจ "นายถูกหลี่เหลียนอิงเข้าสิงหรือไง?”

"..."

นี่เป็นครั้งที่สองที่เขาถูกเรียกว่าหลี่เหลียนอิง เขาเป็นคนฉลาดและกล้าหาญ เหมือนขันทีตรงไหน? ? ?

กู้เหิงร้องไห้ในใจ สองพี่น้องนี้ทำให้คนปวดหัวจริงๆ

แต่เขาไม่กล้าพอที่จะเอาคืนพวกเธอ

กู้เหิงกระแอมเบาๆ และพูดด้วยใบหน้าจริงจัง: "ตามข้อมูลล่าสุดที่ฉันได้รับ เหอซินล้มเหลวในการเดินทางไปเกาหลีใต้เพื่อทำศัลยกรรมใบหน้าของเธอจึงเสียโฉม และเธอก็สูญเสียความโปรดปรานของหนานหนิงจู๋ ตอนนี้หนานหนิงจู๋มีเด็กสาวมหาลัยคนใหม่ที่แซ่บมาก เด็กคนนั้นอยากไปแลกเปลี่ยนที่ต่างประเทศ แต่ไม่มีเงินมากพอ เมื่อเร็วๆ นี่อาจเป็นเหตุผลที่เธอยอมอยู่กับหนานหนิงจู๋”

หนานซ่งขมวดคิ้ว “เด็กมหาลัย?”

“ใช่ ปีนี้อายุสิบเก้าปี เด็กกว่าหนานหลิน”

หนานซ่งพูดเสียงลึก: "สัตว์เดรัจฉาน~”

กู้เหิงตอบ "ใช่เลย" ในใจ แต่อีกฝ่ายเป็นพ่อตาในอนาคตของเขา เขาจึงเก็บไว้ในใจ แล้วพูดต่อว่า: "เหอซินก็ไม่อยู่นิ่ง เธอแอบโอนกรรมสิทธิ์ไปให้ตัวเอง เมื่อหนานหนิงจู๋รู้เข้า ก็เกิดการทะเลาะกันใหญ่โต เหอเซินหาทนายไว้แล้วเพื่อรวบรวมหลักฐานความรุนแรงของหนานหนิงจู๋ ต้องการฟ้องร้องขอหย่า และขอสิทธิ์ในการเลี้ยงดูบุตร จะได้ค่าชดเชยเพิ่มขึ้นอีก”

หนานหนิงจู๋ยุ่งอยู่กับการฟ้องหย่า เขาต้องเลิกกับภรรยา เพื่อเอาใจสาวใหม่ เขายุ่งเกินไปจนไม่มีเวลาสนใจพ่อของตัวเอง

หนานซ่งฟังแล้ว พูดเบา ๆ : "ยังยุ่งไม่พอ นายทำให้มันยุ่งได้อีก ลูกชายที่เหอซินเพิ่งคลอด ผลการตรวจออกมาแล้ว นายหาโอกาสส่งมันไปให้สาวใหม่”

กู้เหิงขยิบตา แสดงถึงความเข้าใจความหมายของหนานซ่ง ไม่มีใครเทียบเทียมเธอได้

ช่วงนี้หนานซ่งไม่ว่างจัดการกับหนานหนิงจู๋ คนเลวย่อมมีคนเลวทรามกว่า หนานหนิงจู๋ลอยนวลมานานแล้ว คดีฟ้องหย่าคงทำให้เขาปวดหัวไม่น้อย

ยิ่งกว่านั้น ในคดีการหย่าร้าง ไม่ว่าใครจะชนะหรือแพ้ ทั้งสองก็ไม่สามารถแบ่งทรัพย์สินใดๆร่วมกันได้

หนานซ่งพูดอย่างเฉยเมย: "หลังจากคดีหย่าสิ้นสุดลง นายก็ทำการขอให้ศาลอายัดทรัพย์สินของหนานหนิงจู๋ ในชื่อของเขา ยกเว้นของปลอมที่เขาใช้ชื่ออื่น อสังหาริมทรัพย์ทั้งหมดเป็นของฉัน จะได้คืนตอนไหนก็ขึ้นอยู่กับฉัน”

กล่าวอีกนัยหนึ่ง หนานซ่งแค่กระดิกนิ้วเพียงเล็กน้อย ก็สามารถทำให้หนานหนิงจู๋ที่ร่ำรวยกลายเป็นคนยากไร้ ถึงเวลานั้นสาวน้อยจะยังอยู่กับเขาหรือเปล่า?

ชายวัยกลางคนที่ร่ำรวยคือป๋า ชายวัยกลางคนที่ไม่มีเงินคือไอ่แก่

ยวี่จิ้นเหวินกล่าวอย่างสบายๆ : "แกไม่เหมือน แต่ใช่เลย”

เขาพูดต่อว่า “อย่าไปฟังเขา ไอ่นี่มันเพิ่งไปหาบนอินเทอร์เน็ตเมื่อไม่นานนี้เอง”

หนานหลินและกู้เหิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ หนานซานไฉกำลังกินลูกแพร์ด้วยความเอร็ดอร่อย ดวงตาของเขาหันไปมาระหว่างหนานซ่ง ยวี่จิ้นเหวินและฟู่ยวี่

ฟู่ยวี่ไม่พอใจ "เพื่อนสนิทที่ไหนเขาขายเพื่อนแบบนี้!”

ยวี่จิ้นเหวินเหลือบมองเขาเบาๆ "เราสองคนก็เป็น ‘เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด’ มาตลอดไม่ใช่หรือไง?”

"..." ฟู่ยวี่โกรธมาก อยากจะชูนิ้วกลางใส่เขา

ตัวเองไม่พยายามแต่พอคนอื่นได้หน้าก็รีบออกตัว เป็นเพื่อนรักจอมปลอมจริงๆ!

“พวกนายเป็นเพื่อนกัน? ไม่ใช่คู่แข่งหรอกเหรอ?”

หนานซานไฉถามด้วยความสนใจ “พวกนายสองหนุ่ม ชอบหลานสาวของฉันใช่ไหม?”

ยวี่จินเหวิน: "..."

ฟู่ยวี่: "..."

หนานซ่งขมวดคิ้ว “คุณปู่”

อายุไม่น้อยแล้ว ทำไมยังซุบซิบคุยกัน?

“ไม่เห็นมีอะไรน่าอายเลย เมื่อถึงเวลาก็ควรแต่งงาน”

หนานซานไฉมองไปที่ยวี่จิ้นเหวิน จากนั้นมองไปที่ฟู่ยวี่ แล้วถามด้วยรอยยิ้มว่า "หนูซ่ง หลานชอบคนไหน?”

หนานซ่ง: "..."