สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 197

นายท่านถามอย่างตรงไปตรงมา

และยังรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องน่าอายหรือเรื่องใหญ่อะไรเลย

กู้เหิงและหนานหลินพิงขอบหน้าต่างกำลังกินแตงโม พวกเขามองดูฉากตรงหน้า รู้สึกเหมือนจักรพรรดิกำลังเลือกคู่ครองให้เจ้าหญิงอันเป็นที่รัก

เลือกตามใจชอบ เลือกได้แล้วก็พาเข้าวัง

ยวี่จิ้นเหวินและฟู่ยวี่มองไปด้านข้างพร้อมกัน จ้องมองไปที่หนานซ่ง ตั้งตารอคำตอบของเธอ

ใจหนึ่งคิดไว้ว่าเธอจะพูดชื่อตัวเอง แต่อีกใจก็กลัวว่าเธอจะพูดชื่ออีกคน

ขณะนั้น ทุกคนรู้สึกประหม่าไปหมด

ภายใต้ความสนใจของทุกคน หนานซ่งชี้ไปที่ฟู่ยวี่ ด้วยท่าทางเย็นชาและพูดกับคุณปู่: "คนนี้ ไม่ใช่คนดี”

นายท่าน: "..."

เธอยกมือขึ้นอีกครั้งและชี้ไปที่ยวี่จิ้นเหวิน "ส่วนคนนี่ ไม่มีอะไรดี"

นายท่านตะลึง

ฟู่ยวี่กำลังจะแก้ตัวให้ตัวเอง แต่เมื่อหนานซ่งพูดว่ายวี่จิ้นเหวินไม่มีอะไรดี เขาก็โล่งใจและหัวเราะ "ได้ยินหรือยัง ฉันดีกว่าแกอีก”

ยวี่จิ้นเหวินไม่ได้รู้สึกว่าหนานซ่งกำลังด่าเขา แต่กลับพูดตามคำพูดของเธอ: "ฉันไม่มีอะไรอยู่แล้ว”

เขาเป็นแค่คนธรรมดา

หนานซ่งไม่อยากเถียงกับเขา ไม่อยากให้การถกเถียงของพวกเขาไปรบกวนการพักผ่อนของคุณปู่ ด้วยใบหน้าที่เย็นชา เธอกำลังจะไล่ให้พวกเขาออกไป แต่ประตูก็เปิดออก เผยให้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลา

“เสี่ยวเจ๋อ นายมาทำอะไรที่นี่?”

หนานซ่งรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เธอถามเขา พร้อมกับรับกล่องอาหารที่เขาเอามาให้

ซือเจ๋อสวมชุดลำลอง และพูดด้วยรอยยิ้ม “ผมมาส่งอาหาร มาเยี่ยมคุณปู่ด้วย”

เขาคำนับทักทายคนอื่น สายตากวาดมองไปที่ยวี่จิ้นเหวินและฟู่ยวี่ เดินเข้าไปใกล้เตียง “สวัสดีครับคุณปู่ ผมชื่อเสี่ยวเจ๋อ ผมทำอาหารอร่อยๆมาให้คุณปู่ คืนนี้ลองชิมฝีมือผมดูนะครับ”

หนานซานไฉเป็นคนตะกละ เขาตอบด้วยรอยยิ้ม "ได้เลยได้เลย ชื่อเสี่ยวเจ๋อใช่ไหม?”

ทันใดนั้นเขาก็ยิ้ม ยิ้มหวานจนตาหาย "นายเป็นเพื่อนของเสี่ยวซ่งเหรอ? อายุเท่าไหร่แล้ว?”

ซือเจ๋อเอียงศีรษะและเหลือบมองหนานซ่ง เขาตอบอย่างเชื่อฟังว่า “คุณปู่ ปีนี้ผมอายุ 20 ปี กำลังจะเข้า21”

“20ปี…ยังเด็กไปหน่อย”

นายท่านบ่นพึมพำแล้วยิ้ม: “แต่ว่าความสัมพันธ์แบบพี่น้องก็ดีเหมือนกัน แก่กว่าหุ้มทองสามก้อน ถ้าได้แต่งงานกับหลานสาวของฉัน อย่าว่าแต่หุ้มทองเลย ภูเขาทอง ภูเขาเงินก็จะเป็นของนาย”

"..."

ยิ่งพูดยิ่งไปกันใหญ่

หนานซ่งทำหน้าบึ้ง “คุณปู่!”

หนานซานไฉมองไปที่ใบหน้าของหลานสาว เห็นว่าเธอโกรธแล้วจริงๆ จึงไม่กล้าพูดต่อ

“อย่าโกรธเลยนะ ปู่ไม่พูดแล้ว ไม่พูดแล้ว อยู่ที่ความพยายามของพวกนายแล้วล่ะ หลานสาวของฉันอารมณ์ฉุนเฉียวไปหน่อย แต่ก็เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับคนที่กำลังมองหาภรรยา”

ยวี่จิ้นเหวิน ฟู่ยวี่และซือเจ๋อ มองไปที่หนานซ่งอีกครั้ง

หนานซ่งตื่นตระหนก “มองอะไร ถ้ายังไม่หยุดมอง ฉันจะควักลูกตาพวกนายออกมาให้หมดเลย!”

"..."

ดูเหมือนว่าอารมณ์จะฉุนเฉียวมากจริงๆ

หมอเข้ามาตรวจอาการ ตกใจเมื่อเห็นคนมากมายขนาดนี้ หมอบอกว่านายท่านต้องพักผ่อนเยอะๆ จึงให้พวกเขาออกไปข้างนอก

แขกที่ไม่ได้รับเชิญถูกไล่ออกจากห้องพักผู้ป่วย ในห้อง กู้เหิงนึกถึงฉากเมื่อกี้ อดไม่ได้และพูดกับหนานซ่งว่า “ประธานหนาน ฉันว่าคุณควรมีวังนะ จะได้มีการคัดเลือกชายที่ผ่านเกณฑ์เท่านั้น”

หนานซ่งเหล่มองเขา “ก็ดีเหมือนกัน นายมาเป็นขันทีในวังของฉัน แล้วฉันจะยกหลินหลินให้กับคนอื่น”

กู้เหิงสะดุ้งทันที รีบกอดหนานหลินไว้ในอ้อมแขนของเขา "ไม่ได้ ของฉัน!”

หนานหลินหน้าแดงอยู่ในอ้อมแขนของกู้เหิง ไม่ผลักเขาออก

หนานซ่งไม่อยากมอง: เหม็นความรัก

...

หนานซานไฉยังคงเวียนหัวเล็กน้อย และตัวสั่น หมอบอกว่านี่เป็นอาการปกติหลังการผ่าตัด ดังนั้นให้รักษาความสงบ และให้คุณปู่พักผ่อน

เมื่อหมอจากไป หนานซองพบว่าทั้งสามคนยังอยู่ข้างนอกห้องพักผู้ป่วย

“พวกนาย อยู่รอให้ฉันเลี้ยงข้าวกันอยู่หรือไง?”