สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 241

ซูยินคุกเข่าบนพรมหน้าโต๊ะกาแฟในห้องนั่งเล่น เงยหน้ามองคุณพ่อ และอาของเธอ

ราวกับมีภูเขาสามลูกใหญ่ทับอยู่บนอกของเธอ เกือบทำให้เธอหายใจไม่ออก

ฟู่ยวี่ยืนอยู่ข้างหลังซูยิน เห็นฉากที่เหมือนกับกำลังพิจารณาคดี ทำให้เขานิ่งอึ้ง

แม้ว่าเขาจะไม่ได้ทำอะไรผิด แต่เขาก็รู้สึกว่าซูรุ่ย หนานซ่งและคุณชายไป๋ชี ทั้งสามมีพลังที่อำมหิต...

บรรยากาศเงียบชั่วขณะหนึ่ง ซูรุ่ยพูดขึ้นอย่างเคร่งขรึม "ปีกกล้าขาแข็ง~? กล้าทำแบบนี้กับอาเล็ก? ขอโทษอาเล็กเดี๋ยวนี้”

เขากำลังพูดถึง เรื่องที่ซูยินเอาถั่วพิสตาชิโอผสมกับยาให้ไป๋ลู่ยวี๋กิน

ซูยินยอมรับผิด เธอคุกเข่าหันหน้าไปที่ไป๋ลู่ยวี๋ และยอมรับความผิดของเธออย่างตรงไปตรงมา

“ฉันผิดไปแล้วอาเล็ก ฉันไม่ควรให้อากินถั่วพิสตาชิโอ อาคงหัวเราะอย่างทรมานเลยสินะ? ถ้างั้นอาระบายความโกรธด้วยการตีฉันก็ได้”

ซูยินยื่นมือเล็กๆของเธอไปทางไป๋ลู่ยวี๋ ไป๋ลู่ยวี๋จ้องมองไปที่มือของเธอ เธอก็รีบดึงมือกลับมาอีกครั้งและพึมพำ: "ไม่ได้ไม่ได้ ไม่มีเนื้อที่มือเลย ถ้าถูกตีต้องเจ็บมากแน่ๆ ก้น...ที่ก้นมีเนื้อเยอะ อาตีก้น~ก็แล้วกัน”

จากนั้นหันหลัง เหมือนตอนที่เธอยังเป็นเด็ก ยื่นก้นกลมๆของเธอไปทางไป๋ลู่ยวี๋

ฟู่ยวี่เบิกตากว้าง

นี้คือท่าอะไร? ? ?

ซูยินหันหน้าเข้าหาเขา หันก้นไปทางไป๋ลู่ยวี๋ แต่เขาตัวสูง!

ตำแหน่งที่ยืนอยู่ ราวกับมีภูเขาบังไว้ ไม่เห็นอะไรเลย

ปลายหูกลายเป็นสีแดง เหมือนมีไฟออกมาจากหู...

ไม่รู้ว่าอารมณ์ไหน ฟู่ยวี่รีบวิ่งไปข้างหน้าและอุ้มซูยินขึ้น ราวกับอุ้มเด็ก แต่เขาลื่นกะทันหัน และล้มลงกับพื้นทันที

ซูยินเพียงรู้สึกว่าร่างกายของเธอเบาและกระพือขึ้น หัวใจของเธอโบยบินไปบนท้องฟ้า "วูบ" เมื่อตอบสนอง เธอก็ยืนอยู่ตรงหน้าฟู่ยวี่แล้ว

ว้าว! ในที่สุดฉันก็รู้ว่าความรู้สึกที่ "บินขึ้นไปบนฟ้าควบคู่กับดวงอาทิตย์" มันรู้สึกยังไง

ฟู่ยวี่อุ้มซูยินขึ้นมาจากพื้น และเป็นไปตามที่คาดไว้ เขาได้รับสายตาที่เย็นชาของไป๋ลู่ยวี๋ และคนอื่นๆ

เขารีบปล่อยเธอ เขารู้สึกว่าหนังศีรษะของเขาชา เขาเกาหนังศีรษะ ไม่มองไปทางซูรุ่ยและหนานซ่ง แต่พูดกับไป๋ลู่ยวี๋:

“คุณชายชี เธอก็แค่ให้คุณกินถั่วพิสตาชิโอ มันไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้น อาการปวดท้องของคุณ เป็นเพราะการย่อยไม่ดีหรือเปล่า?"

ฟู่ยวี่รู้สึกคงเป็นเพราะเช่นนี้ เด็กๆจะมีความคิดที่ไม่ดีได้อย่างไร?

เขาพูดอีกว่า "ท้องของฉันก็ไม่ดีเหมือนกัน จึงพกยาติดไว้ในรถตลอด เดี๋ยวฉันจะไปเอามาให้คุณสักสองสามกล่อง”

"..."

ไป๋ลู่ยวี๋หรี่ตาและเกือบโพล่งออกมา: ฉันขอให้นายช่วย? นายสิท้องไม่ดี!

ซูยินยืนอยู่ข้างหลังฟู่ยวี่ หัวใจของเธอเบิกบาน: แม่เจ้า เขากำลังปกป้องฉัน! เขาชอบฉันจริงๆ แต่ปากแข็ง ไม่กล้าพูดออกมา! แฟนฉันเท่มาก! รักที่สุดเลย!

ไป๋ลู่ยวี๋หัวเราะเยาะในใจ: ไอ่น้อง ทำตัวสุภาพบุรุษต่อหน้าผู้หญิง นายคิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่านายกำลังคิดอะไรอยู่?

เขายิ้มที่มุมปาก “ในเมื่อนายกล้าเอ่ยปากปกป้องเธอ ฉันก็จะไว้ชีวิตเธอสักครั้ง ถ้าคิดว่าถั่วพิสตาชิโอที่เธอทำเป็นของอร่อย เดี๋ยวฉันจะให้คนส่งไปให้นายลองกินดูสักสองสามถุง ”

ฟู่ยวี่ไม่คิดว่าคุณชายไป๋ชีจะไว้หน้าเขาขนาดนี้ เขารีบตอบอย่างมีความสุขว่า "ได้เลย"

แขนของฟู่ยวี่ถูกสะกิด เขาจึงหันศีรษะมองไปที่ซูยิน เธอขยิบตาและทำท่าทางส่ายหัว

"?"

ซูยินถอนหายใจในใจ: พี่โชคลาภ พี่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับความชั่วร้ายนี้เลย ใสซื่อมาก!

ผู้ชายไร้เดียงสาจริงๆ เป็นอะไรที่น่าเป็นห่วงมาก