สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 310

ยวี่จิ้นเหวินนั่งลงบนเก้าอี้ ดวงตาของเขาจ้องมองไปยังหน้าผากของหนานซ่ง

หน้าผากของเธอถูกแปะไว้ด้วยผ้าก๊อซ จี้อวิ๋นเป็นคนแปะให้กับมือ เขาตัดตกแต่งให้เธอเป็นรูปลักษณ์ของกระต่ายตัวน้อย เมื่อถูกแปะไว้กับเธอมันดูน่ารักเป็นอย่างมาก

ถ้าด้านหลังไม่ได้รับบาดเจ็บก็ดีแล้ว

เธอเพิกเฉยต่อความกังวลใจในแววตาของเขา หนานซ่งเอ่ยถามเขาด้วยน้ำเสียงสงบนิ่งว่า "นายสืบหาเบาะแสของเฉียวเหลิ่งมาโดยตลอดเหรอ?"

เขาสามารถมาถึงได้ในช่วงเวลานั้น มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ เมื่อถามลั่วโยวถึงได้รู้ ในช่วงระยะนี้ยวี่จิ้นเหวินสืบหาข้อมูลเฉียวเหลิ่งมาโดยตลอด

ด้วยเหตุนี้ เขาไม่เพียงแต่ขอให้อดีตสหายเก่าช่วย เขาทั้งยังจ่ายเงินจ้างกองกำลังพิเศษด้วยเงินจำนวนมหาศาล

หลังจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ในวันนั้น เธออยู่ในอาการโคม่าและไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในที่เกิดเหตุ

หลังจากที่เธอได้สติ ได้ข่าวว่าเฉียวเหลิ่งถูกจับกุมแล้วก็โล่งใจ

เธอคิดว่าเป็นแผนของเธอที่ส่งคนไปจัดการจนทำให้เขาถูกจับกุมได้ในที่สุด ไป๋ลู่ยวี๋บอกกับเธอว่า เมื่อเขามาถึง สถานที่เกิดเหตุก็ชุลมุนแล้ว

แม้ว่าหนานซ่งจะจัดเตรียมคนไว้แล้วล่วงหน้า แต่ผู้คนทางด้านเฉียวเหลิ่งก็มีจำนวนไม่น้อย การปะทะกันระหว่างทั้งสองก็เริ่มต้นขึ้น

ตอนนั้นตำรวจยังอยู่ห่างไกลจากที่เกิดเหตุ เป็นเพราะจำนวนคนของยวี่จิ้นเหวินที่ควบคุมสถานการณ์ไว้ได้ ต่อมาฟู่ยวี่เองก็ได้พากลุ่มคนของเขาเข้ามาร่วมปะทะด้วยจึงสามารถหยุดกลุ่มคนของเฉียวเหลิ่งไว้ได้

กลุ่มคนของเฉียวเหลิ่งถูกจับกุมได้จนเกือบหมด ทางด้านกลุ่มคนของยวี่จิ้นเหวินและฟู่ยวี่ก็บาดเจ็บไปไม่น้อย

ฟู่ยวี่นั้นได้รับเรื่องจากยวี่จิ้นเหวิน

ดังนั้นการจับกุมเฉียวเหลิ่งได้ในครั้งนี้ก็เป็นฝีมือของยวี่จิ้นเหวิน

ยวี่จิ้นเหวินตอบรับ 'อืม' ในลำคอ

หนานซ่งเอ่ย "เรื่องของเฉียวเหลิ่งมาถึงขั้นนี้แล้ว นายไม่ต้องสืบข้อมูลต่อไปแล้ว เรื่องนี้จะได้ไม่ต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับนาย"

น้ำเสียงของเธอสงบนิ่งเป็นอย่างมาก ยังเผยให้เห็นถึงความสุภาพและไม่แยแสรวมถึงระยะห่างระหว่างเธอและเขาที่ห่างกันไกลหลายพันไมล์

เหมือนกับว่าครั้งนี้ที่ถูกเขาช่วยเหลือไว้มันก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อจิตใจของเธอเลย

ท่าทีที่มีต่อเขามันไม่ได้เปลี่ยนไปมากเสียเท่าไหร่

ยวี่จิ้นเหวินเงยหน้าขึ้น ความเหนื่อยล้าของเขาในชั่วข้ามคืนทำให้น้ำเสียงของเขานั้นแหบพร่า

"ฉันรู้ว่าเรื่องของเฉียวเหลิ่งนั้นมันไม่ง่ายเลย แม้ว่าเขาจะถูกจับกุม แต่สัญชาติของเขาไม่ใช่สัญชาติเรา เบื้องหลังของเขายังคงมีคดีร้ายแรงอยู่ เกรงว่าจะต้องส่งกลับประเทศเดิมเพื่อจัดการกับเขา"

เขามีความเข้าใจอย่างถ่องแท้ถึงสถานการณ์ปัจจุบัน "เพราะเหตุนี้ฉันคงไม่อาจจะอยู่เฉยได้ เนื่องจากในปีนั้นเรารับภารกิจในป่าลึกลับ มันจะต้องมีจุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุด แม้ว่าตอนนี้ฉันจะไม่มีตำแหน่งทางทหารแล้ว แต่กลุ่มคนของเฉียวเหลิ่งยังคงอยู่ เรื่องนี้ฉันไม่อาจเพิกเฉยได้"

ยวี่จิ้นเหวินอธิบายทันที เขาไม่รอให้หนานซ่งต่อต้าน จากนั้นเขาเอ่ยถามอีกว่า "ฉันอยากถามเธอเรื่องหนึ่ง"

หนานซ่ง "เรื่องอะไร?"

"นอกจากเฉียวเหลิ่ง ยังมีกลุ่มคนอื่นอีกไหมที่กำลังคอยหาเรื่องเธอ?"

หนานซ่งหรี่สายตา "นายสืบเจอเรื่องอะไร?"

ปฏิกิริยาของเธอนั้นเพิ่มความมั่นใจให้กับการคาดเดาของยวี่จิ้นเหวิน

เขาเม้มริมฝีปากและเอ่ยว่า "ฉันเดานะ หลังจากที่เฉียวเหลิ่งกลับมายังประเทศ เขาก็เพ่งเล็งเธอ คอยหาเรื่องเธอ ดูเหมือนว่าเขาต้องการทำให้เธอเสียเปรียบ แต่ในทุกๆครั้งในช่วงเวลาที่สำคัญ เขาก็จะปล่อยเธอ...."

เหมือนกับว่า 'แมวกำลังหยอกล้อหนู' อย่างไรอย่างนั้น

แน่นอนว่าเขาไม่กล้าพูดประโยคนี้ต่อหน้าหนานซ่ง

เกรงว่าจะโดนตี

แต่ในความจริงแล้ว

ไม่ว่าจะเป็นการระเบิดในคลับหรือว่าจะเป็นการถือแท่งเหล็กโจมตีหนานซ่ง ดูเหมือนว่าจะตกอยู่ในอันตราย แต่เขาทิ้งเธอไว้กับโอกาสและความเป็นไปได้ที่จะหลบหนี

ไม่ได้ตั้งใจจะเอาชีวิตของเธอ

ครั้งนี้ก็เป็นเช่นนั้นอีกครั้ง

"ครั้งนี้การแข่งรถ เธอจงใจล่อเขาออกมาและริเริ่มที่จะทำให้เกิดอุบัติเหตุ เพราะเธอมองออกว่าเขาไม่ได้ต้องการฆ่าเธอใช่ไหม?"

ยวี่จิ้นเหวินเผยความคิดและการคาดเดาของเขาออกมา

ตอนนี้ไม่เพียงแต่เฉียวเหลิ่งที่ไม่ต้องการชีวิตของหนานซ่ง แม้แต่หนานซ่งเองเห็นกันอยู่ว่ามีโอกาสที่จะจบชีวิตของเฉียวเหลิ่ง แต่เธอกลับไม่ทำเช่นนั้น