สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 376

ประชุมกรรมการบริษัทจบไป หนานซ่งพากลุ่มผู้ช่วยไปที่ห้องทำงานท่านประธาน

เมื่อก้าวเท้าเข้าห้องทำงาน หนานซ่งหยุดอยู่ที่ประตู

เธอไม่เคยมาห้องทำงานของยวี่จิ้นเหวิน และก็ไม่รู้ว่าเป็นแบบไหน น่าจะคล้าย ๆ กับห้องหนังสือของเขา น่าจะสไตล์ดำขาวเทาของโลหะ

แต่ห้องทำงานด้านหน้า เป็นแบบโบราณจีนดั้งเดิม ไม่ว่าจะเป็นโต๊ะหรือเก้าอี้ไม้มะฮอกกานี หรือภาพวาดที่แขวนอยู่บนผนัง เกือบจะเหมือนกับห้องทำงานที่บริษัทตระกูลหนาน

ไม่เพียงจัดเตรียมตู้เก็บไวน์ ยังเตรียมรองเท้าแตะไว้ด้วย

หนานซ่งหันหน้าไปมองเหอจ้าว “ผู้ช่วยเหอ คุณช่วยฉันจัดแต่งเหรอ?”

เหอจ้าวมือกุมไว้ด้านหน้า หยักหน้าเล็กน้อย “ครับ เวลามีจำกัด ให้คนเข้ามาติดวอลล์เปเปอร์ ใช้วัสดุที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมทั้งหมด โต๊ะเก้าอี้ไม้มะฮอกกานีและโต๊ะน้ำชาผมซื้อจากตลาดเฟอร์นิเจอร์ สำหรับภาพวาดตัวอักษรบนผนัง ผมขอให้นายท่านเขียนด้วยลายมือ และขอภาพวาดจากภัณฑารักษ์มาภาพหนึ่ง ภาพวาดหมึกดำสองที่อยู่ถัดไปเป็นผลงานของผม ใช้เพื่อเติมเต็มช่องว่าง ถ้าหากประธานหนานไม่ชอบ ผมจะให้คนมาเอาออกครับ”

“นายวาดเหรอ?”

หนานซ่งเดินเข้าไป ถอดรองเท้าส้นสูงออก เปลี่ยนเป็นรองเท้าแตะ มือล้วงกระเป๋า ขยับเข้าไปดูภาพวาดนั้นใกล้ ๆ

เหอจ้าวหันหน้ากลับมาส่งสายตา ให้ยวี่เจียหางกับยวี่เจ๋ออวี่อย่ายืนบื้ออยู่ จัดแจงของที่ควรจัด ตัวเองเดินเข้าไปใกล้หนานซ่งด้วยก้าวเล็ก ๆ ราวกับหัวหน้าขันที

“ใช่ครับ หลังจากที่ผมติดตามประธานยวี่ ตั้งใจลงเรียนวาดภาพขัดเกลาอารมณ์และความคิดอยู่หลายปี ไม่งั้นเวลาประธานยวี่เห็นภาพวาดแล้วให้ผมแสดงความคิดเห็น ผมพูดไม่ได้ว่าทำไม”

เหอจ้าวกุมมือ ยิ้มหรี่ตา เห็นหนานซ่งจ้องมองภาพอยู่นานไม่ยอมพูด ก็รู้สึกเป็นกังวลนิดหน่อย

“ภาพของผมวางอยู่ต่อหน้าคุณ ต้องเป็นระดับนักเรียนประถมแน่นอน อย่าดูให้เสียสายตาคุณเลยครับ หันหน้ากลับมาดูอันที่ดีกว่า ผมจะเอามันลงมาครับ”

“ไม่ต้องหรอก แขวนไว้เถอะ”

ในที่สุดหนานซ่งก็พูดขึ้น มองไปที่เหอจ้าว “ผู้ช่วยจ้าว คุณเป็นคนมีพรสวรรค์จริง ๆ นะ”

เหอจ้าว: “???”

นี่คือคำชมหรือคำด่า?

แน่นอนว่าหนานซ่งกำลังชมเขา

ถึงว่ายวี่จิ้นเหวินนิสัยเสียขนาดนั้นยังจ้างเหอจ้าวได้หลายปีขนาดนี้ แค่การดูแลเอาใจใส่ระดับนี้ ก็คือแบบอย่างของผู้ช่วยแล้ว

หนานซ่งถือโทรศัพท์ถ่ายรูปภาพวาดของเหอจ้าวสองสามภาพ ส่งไปให้กู้เหิง

【เหอจ้าวเป็นคนวาด สุดยอดไหม?】

กู้เหิงกำลังประชุมกับผู้จัดการแผนกอยู่ ได้รับข้อความจากหนานซ่ง ปฏิกิริยาตอบสนองแรกก็คือ “สุดยอดกับผี”

แต่ยังไงตอนนี้เขาก็คือรองประธาน ต้องรักษาภาพพจน์ให้เหมาะสม

เขาจึงตอบกลับหนานซ่งด้วยอิโมติคอนที่ถือผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตา “ฟังแต่เสียงหัวเราะของคนใหม่ ไม่สนคนเก่าที่ร้องไห้”

ประธานหนานมีรักใหม่ เขาไม่เป็นที่โปรดปรานแล้ว เศร้าใจ

—

เหอจ้าวออกไปจัดแจงงาน หลู่เหิงจัดการรายละเอียดของโครงการใน PPT อยู่ด้านข้าง

หนานซ่งโบกมือ เรียกยวี่เจียหางกับยวี่เจ๋ออวี่มาด้านหน้า

“ใส่ชุดสูทแล้วหล่อมาก ดูเป็นผู้เป็นคน”

ยวี่เจียหางลูบหัวเผยรอยยิ้มเก้กังออกมา ยวี่เจ๋ออวี่กลับสีหน้าตื่นเต้น “พี่หนาน ตอนที่คุณปู่กลับมาบอกพวกเราว่าต่อไปพวกเราสามารถติดตามเรียนรู้กับพี่ได้ พวกเราดีใจแทบแย่!”

เขานั่งยองตรงหน้าหนานซ่ง เหมือนกับคนขี้โม้ พึมพำพึมพำ “เมื่อก่อนพวกผมอยากติดตามพี่ใหญ่ แต่เขาไม่ชอบที่พวกเราโง่ ชอบดุพวกเรา พวกเราก็ไม่กล้าเรียนกับเขาแล้ว”

หนานซ่งลูบหัวเขา ยิ้มแล้วพูด “พี่อาจจะดุกว่าพี่ใหญ่ของนายเยอะ”

“?”

ยวี่เจ๋ออวี่อึ้งอยู่พักหนึ่ง แล้วพูดติด ๆ ขัด ๆ “ไม่ ไม่ใช่หรอกนะ...”

เขาลุกขึ้นยืนเงียบ ๆ ไม่กล้าแสดงออกอีก แล้วยืนตัวตรง

หนานซ่งถามพวกเขา “เคยโดนตีไหม?”

“...”