สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 396

พอใกล้สิ้นปี รายได้ของภาพยนตร์ (ดั่งดอกไม้สองพิภพ) ก็ยังพุ่งขึ้นสูงเรื่อยๆ

เรตติ้งก็คงที่อยู่ที่เก้าจุดหนึ่ง

สำหรับผลงานนี้ ไม่ว่าจะเป็นผู้กำกับ คนเขียนบทหรือว่านักแสดงต่างๆ ก็รู้สึกพอใจมาก

นอกจากงานฉายที่หนานซ่งไปเข้าร่วม การโฆษณาหลังจากนั้นเธอก็ไม่ได้เข้าร่วมเลย เพราะยุ่งมากเกินไป ไม่มีเวลาว่าง

แต่พอมีเวลาว่างเธอก็จะอ่านคอมเมนท์ เตรียมใจที่จะโดนด่าแล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าคอมเมนท์มีแต่คำชม

"ก่อนหน้านั้นทุกคนอาจคาดหวังกับฉันสูงเกินไป ขอแค่อย่าแสดงแย่มาก ผู้ชมก็คงรับได้"

ไป๋ลู่ยวี๋เบิกตาโต "อะไรกัน เธอไม่รู้ความสามารถตัวเองเหรอ? เธอแสดงได้ดีมากแล้ว"

เขาพูดบ่น "ฉันบอกเธอเลยทั้งตระกูลไป๋นั่งอยู่ในโรงหนัง ดูจนร้องไห้ฟูมฟาย แล้วพูดว่า น้องเล็กของแกดังแล้ว แสดงได้เข้าถึงใจมาก"

หนานซ่งยิ้มอ่อน ไม่ได้รู้สึกอะไรมาก

มีคนชื่นชมเป็นเรื่องดี แต่ในใจเธอรู้ดี บทละครเรื่องนี้เฮ่อเซินกับเชียนซุ่ยเขียนตามภาพลักษณ์ของเธอ ถือว่าแสดงเป็นตัวเอง แล้วมีเรื่องที่เธอถนัดด้วย สำหรับเธอจึงถือว่าแสดงง่าย ไม่เหมือนพี่สามกับพี่สะใภ้ แบบนั้นสิถึงจะท้าทายตัวเอง

นี่เป็นครั้งแรกที่เฮ่อเซินแสดงเป็นพระเอกป่วยโรคจิต แฟนคลับจะเป็นบ้า แล้วบอกว่า"จริยธรรมเลือนหายไปพร้อมหน้าตา" "พี่ชายขโมยหัวใจมาก ฆ่าฉันมาก!"

ส่วนเฮ่อเซินก็เอาแต่บอกให้แฟนคลับใจเย็น "อย่าดูแค่หน้าตา ถ้าเจอผู้ชายแบบนี้ในชีวิตจริง ต้องอยู่ห่างๆ"

ส่วนซูอิงก็แสดงเป็นนางเอกที่ภาพลักษณ์อ่อนโยนเป็นครั้งแรก

"ฉันแจ้งเกิดจากการแสดงเป็นตัวร้าย เมื่อก่อนส่วนใหญ่แสดงเป็นนางมารร้าย ขอบคุณผู้กำกับและผู้จัดที่เห็นความอ่อนโยนของฉันนะคะ"

เฮ่อเซินเอ่ย "ครั้งหน้าเดี๋ยวฉันเขียนบทนางมารร้าย แล้วให้เธอแสดงเป็นตัวเอง"

"ฮื่อ?" ซูอิงหันมองเขา "ฉันไม่อ่อนโยนเหรอ?"

เฮ่อเซิน "ไม่ครับ ไม่ครับ"

"……"

ข้างล่างเวทีมีเสียงหัวเราะดังขึ้น

จากนั้นในงานก็มีฉากนักแสดงหญิงยอดเยี่ยมวิ่งไล่นักแสดงชายยอดเยี่ยม ทั้งสองหวานกันมาก

ผู้กำกับทำหน้าอิ่มเอมใจ แล้วยิ้มกริ่ม

ผู้เขียนบทเชียนซุ่ยเอามือปิดตา : คนโสดไม่อยากดู

ด้านความเป็นมืออาชีพ หนานซ่งรู้สึกเหมือนเธอเป็นแค่มือสมัครเล่น อยู่กับมือโปรมากมาย อย่าดูแปลกตาก็ดีแล้ว

พอลั่วจวินหังดูภาพยนตร์จบ ก็พูดด้วยสีหน้านิ่งเฉย "ต่อไปห้ามเปลืองตัวเองแบบนี้อีก"

พูดจนเธอหน้าแดงหูแดง

คนนอกอาจจะดูเพื่อความสนุก แต่ครอบครัวตัวเองค่อยรู้ ฉากต่างๆในภาพยนตร์ เป็นสิ่งที่เธอเจอมากับตัวเอง

แล้วจุดประสงค์ที่เธอถ่ายภาพยนตร์เรื่องนี้ ก็อยากให้เซียวเอินดู ตอนนี้เธอยังมีชีวิตอยู่ ยังมีชีวิตที่ดีอยู่

แน่จริง เขาก็ต้องปรากฏตัว แล้วมาหาเธอ

พวกเขาจะได้คิดบัญชีตอนนั้น แล้วก็ความแค้นมากมายด้วย

เซียวเอินยังไม่ปรากฏตัว แต่หนานซ่งกลับโด่งดังไปทั่ว

เมื่อก่อนไปเดินตรวจงานที่สาขาในห้าง พนักงานก็จะหวาดกลัว แล้วเอ่ยเรียกว่า"ประธานหนาน" แต่ปฏิกิริยาแรกของตอนนี้กลับเป็น "น้องสาว!"

การเป็นนักแสดง ตัวละครเป็นที่จดจำ ถือว่าเป็นสิ่งที่ควรดีใจควรภูมิใจมาก

หนานซ่งก็ยิ้มให้พวกเธอ เธอรู้สึกดีใจที่แค่ค่ำคืนเดียวตัวเองก็แฟนคลับที่เป็น "พี่ชาย" "พี่สาว" "คุณแม่" มากมาย

แฟนคลับคุณแม่ตัวจริง ก็ดูภาพยนตร์ของเธอซ้ำหลายรอบแล้ว ดูกี่รอบก็ร้องไห้

หนานหนิงซงทนดูไม่ไหว "ดูแล้วเสียใจขนาดนี้ อย่าดูดีกว่า"

"ไม่ได้ ฉันจะดู!"