สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 401

ในฐานะพี่ชาย ลั่วจวินหังไม่เพียงแต่เตรียมของขวัญให้น้องสาวเท่านั้น

พี่ๆน้องๆทุกคนมีอั่งเปาคนละหนึ่งซอง จะมีของขวัญให้ทุกคน ของขวัญคนละอย่าง ทำให้ทุกคนมีความสุข

ในฐานะน้องสาวคนสุดท้อง หนานซ่งยังคงได้รับส่วนแบ่งมากที่สุด

อย่างไรก็ตาม ความจริงที่ว่าปืนสามารถถูกนำออกมาได้หลังจากเปิดของขวัญยังคงทำให้ซูอิงประหลาดใจ เมื่อเธอแกะของขวัญออก เธอรู้สึกประหม่าเล็กน้อย แต่โชคดีที่ของขวัญของเธอค่อนข้างปกติ

เป็นสร้อยข้อมือมรกตที่มีจี้ที่ยอดเยี่ยม

ซูอิงรู้มานานแล้วว่าตระกูลของเฮ่อเซินนั้นไม่ธรรมดา และตระกูลเฮ่อเป็นครอบครัวศิลปะการแสดง และเธอยังคงคุ้นเคยกับมัน แต่ตระกูลหนานมักจะทำให้เธอประหลาดใจอย่างไม่คาดคิด

เธอไม่รู้ว่าทำไมเฮ่อเซินถึงมีพี่น้องต่างมารดามากมาย และภูมิหลังครอบครัวของพวกเขาล้วนไม่ธรรมดา ทำให้เธอรู้สึกลึกลับอย่างผิดปกติ

ดูเหมือนว่าทุกคนมีทักษะพิเศษ ท้ายที่สุดใครจะให้บราวนิ่งน้องสาวของเขาเป็นของขวัญปีใหม่ในช่วงตรุษจีน

และผู้ที่ได้รับของขวัญก็ไม่แปลกใจเลย แต่กลับเล่นได้อย่างราบรื่น

หนานซ่งเล่นไม่กี่ครั้งและไปที่ห้องยิงปืนเพื่อฝึกยิง ลั่วจวินหังยืนอยู่ข้างๆบุหรี่และมองดูเธอตี

ฝีมือแม่นปืนของเธอดี เกือบจะยิงโดนหัวใจสีแดงได้ แม้ว่าจะพลาดไปสักนัดเดียว ลั่วจวินหังก็จะชี้ให้เห็นอย่างเข้มงวดว่า "ลองอีกครั้ง!"

พี่พี่ใหญ่ที่มองดูอยู่ด้วย ดูเหมือนว่าหนานซ่งจะกลับไปสู่วันฝึกก่อนหน้านี้ และเขาก็อดไม่ได้ที่จะจริงจัง

หลังจากนั้นไม่มีการยิงลวง แต่ยิ่งจริงไปสิบรอบ

ลั่วจวินหังดูสงบ และเดินไปพร้อมกับบุหรี่ในปากของเขา และหยิบบางอย่างจากมือของหนานซ่ง

มือขวารองรับมือซ้าย ยิงทะลุจุดยิงทั้งหมดของหนานซ่งที่เคยยิงไว้

ยิงแม่นจริงๆ

หนานซ่งเม้มริมฝีปากข้างๆ แล้วพึมพำเสียงต่ำว่า "มีดวิเศษของพี่ใหญ่ไม่เก่าเลย"

วินาทีถัดมาก็มีเสียงตุ้บๆ ที่หน้าผากของเธอซึ่งทำให้เธอร้องและลูบหัวเธอด้วยท่าทางเศร้าๆ "เบาๆหน่อย ตีแรงไปแล้ว!"

"นี่ฉันแก่แล้ว หรือฝีมือเธอถดถอยกันแน่?" ลั่วจวินหังถามอย่างใจเย็น

หนานซ่งโดนตำหนิ ก้มหน้าและไม่พูดอะไร

ลั่วจวินหังพูด "ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป จะต้องฝึกฝนทุกวัน ฉันจะให้นายเคคอยจับตาดู และรายงานผลให้ฉันทุกวัน"

"ห๊ะ?" หนานซ่งเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ

ใบหน้าของลั่วจวินหังไร้อารมณ์ "ไม่เพียงแต่ยิงปืน แต่ยังรวมถึงชกมวย การต่อสู้ระยะประชิด เธอต้องฝึกฝนอีกครั้ง ฉันจะจัดคู่หูให้เธอ"

หากถือว่าเป็นการลงโทษมาก่อน หลังจากที่พี่ใหญ่พูดแบบนี้ หนานซ่งก็ช้ามากจนเขาสอดแนมบางอย่างผิดไป

เธอลดมือลงจากศีรษะ "พี่ใหญ่ มีข่าวอะไรเกี่ยวกับเซียวเอินแล้วยัง?"

"มีแล้ว"

คราวนี้ลั่วจวินหังไม่ได้โกหกเธออีกต่อไป เขาบอกกับเธอโดยตรง

ใบหน้าของหนานซ่งเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน "แล้วตัวเขาอยู่ที่ไหน? !"

ลั่วจวินหังพูดว่า "เขาขุดขี้เถ้าของเฉียวเหลิ่งจากพื้นดินและนำพวกเขาออกไป คนของฉันติดตามไปตลอดทางและพบเบาะแสทางตะวันตกเฉียงใต้"

ภายใต้แสงจ้าของหนานซ่ง เขาพูดอีกครั้ง "เราต่อสู้แล้ว"

"แล้วทำไมคุณถึงไม่บอกพวกเรา!"

หนานซ่งกังวลในทันที หยิบปืนจากมือของลั่วจวินหังละกำลังจะออกไปข้างนอก อยากจะรีบไปที่พื้นที่ทางตะวันตกเฉียงใต้ทันทีและฆ่าเขาโดยไม่ทิ้งเกราะ!