สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 402

หลังเทศกาลตรุษจีน หนานซ่งก็พบกับความวุ่นวายครั้งใหม่

ตระกูลยวี่ค่อยๆมาถูกทาง เธอไม่จำเป็นต้องอยู่กับตระกูลยวี่ตลอดเวลา เธอจะยังคงวิ่งบนทั้งสองด้านของเมืองหนานและเมืองเป่ย

ตอนนี้ตระกูลยวี่และตระกูลหนานกำลังร่วมมือกันในหลายโครงการและการมีเธอเป็นศูนย์กลางช่วยไม่ให้เกิดปัญหายุ่งยากได้มาก

หนานซ่งเป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจอะไรมาก ส่งมอบงานทั้งหมดที่สามารถส่งมอบได้

โชคดีที่ตระกูลหนานยังมีเจี่ยงฝานและกู้เหิงที่คอยช่วยเหลือ ทางฝั่งตระกูลยวี่ก็มียวี่เจียหังและยวี่เจ๋ออวี่ค่อยๆช่วยเธอในบางอย่างได้ หลังจากที่รวมทีมแล้ว แต่ละแผนกก็ทำหน้าที่ของตนในระดับหนึ่ง ยังช่วยประหยัดเวลาได้มากอีกด้วย หนานซ่งพบว่าพรสวรรค์ที่มีประโยชน์ของตระกูลยวี่ยังคงอยู่ มากมาย

จากการสื่อสารกับพวกเขา เธอพบว่าผู้จัดการระดับกลางจำนวนมากได้รับการฝึกฝนโดยยวี่จิ้นเหวิน

หนึ่งจักรพรรดิ หนึ่งข้าราชบริพาร

กลุ่มที่มีอายุมากกว่าติดตามนายท่านยวี่เพื่อต่อสู้กับโลกในตอนแรก พวกเขาตามไม่ทัน แต่ไม่อยากถอยจากที่นั่ง

เมื่อยวี่จิ้นเหวินอยู่ที่นั่น เขาได้พบผู้สืบทอดสำหรับพวกเขาแล้ว เพียงแค่รอให้เจ้าหน้าที่ทหารผ่านศึกสงบลงอย่างช้าๆ ตระกูลยวี่สามารถเริ่มต้นวิถีใหม่ได้

เหอจ้าวบอกเธอว่าในตอนแรกยวี่จิ้นเหวินพยายามปฏิรูปอย่างรุนแรง แต่ก็ถูกต่อต้านอย่างรุนแรง

ในฐานะบริษัทที่ก่อตั้งมายาวนาน ตระกูลมีความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนมากเกินไป และหลายคนเติบโตขึ้นมาด้วยการดูยวี่จิ้นเหวินย้อนกลับไป ความสัมพันธ์ทุกประเภทผูกติดอยู่และข้าราชบริพารเก่าๆก็มีส่วนแบ่งอยู่ในมือ มันทำยากจริงๆ และถ้าไม่ระวังก็ง่ายที่จะทำมันพังลง มันช่างลำบากใจจริงๆ

แต่ในขณะที่การตายของเขาทำให้ตระกูลยวี่ตกอยู่ในภาวะวิกฤติ แต่ก็เป็นการเปิดประตูสู่การเปลี่ยนแปลง

เพื่อให้ทหารผ่านศึกเหล่านั้นพบว่าตนแก่แล้ว พวกเขาไม่สามารถทำสิ่งที่ต้องการได้อย่างแท้จริง และพวกเขายินดีที่จะใช้ความคิดริเริ่มที่จะก้าวลงจากตำแหน่งที่สูงส่ง

ประกอบกับข้อเท็จจริงที่ว่าหนานซ่งมีข่าวฉาวโฉ่ เธอยังสามารถเตะลุงของตัวเองออกจากบริษัทได้โดยไม่ปรานี นับประสาคนแก่ของพวกเขา ต่อหน้ายวี่จิ้นเหวินพวกเขายังสามารถพึ่งพาคนเก่าและขายของเก่าได้ แต่หนานซ่งเธอไม่ได้เป็นแบบนี้ และมีการใช้คำพูดที่นุ่มนวล แต่วิธีการนั้นยากมาก

การคิดริเริ่มในการเกษียณอายุอาจจบลงด้วยผลการมีอายุยืนยาว

หนานซ่งให้เงื่อนไขการเกษียณอายุที่ดีที่สุดแก่พวกเขา ตราบใดที่พวกเขาไม่ทำมากเกินไป เธอก็เห็นด้วย

ต้องการบ้านก็ ให้! ต้องการรถก็ ให้! ต้องการศักดิ์ศรีก็ ให้!

"ฉันใจกว้าง อย่าทำให้ฉันอายด้วย"

หนานซ่งเชิญผู้คนเข้าไปในสำนักงานอย่างสุภาพ ดื่มชาสักถ้วยแล้วส่งพวกเขาไปอย่างสุภาพด้วยท่าทางที่สงบและไม่รีบร้อน

ยวี่เจียหังและยวี่เจ๋ออวี่มองจากด้านข้าง เหงื่อออกอย่างเย็นชา และในที่สุดก็ตระหนักว่า "การฆ่าและเด็ดขาด" หมายความว่าอย่างไร

พวกเขารู้สึกได้ถึงความอาฆาตในตัวพี่หนานจริงๆ

"พี่สะใภ้" ที่ประพฤติดีในอดีตดูเหมือนจะหายสาบสูญไปนานแล้วในความทรงจำอย่างไร้ร่องรอย

"หมัดอ่อนมาก อยากนวดให้ศัตรูเหรอ?"

ลั่วจวินหังจ้องไปที่หนานซ่งบนวงแหวน ใบหน้าของเขาเคร่งขรึม คิ้วของเขาขมวดคิ้ว และเขารุนแรงมาก

เหยียนหยวนมองอยู่ข้างๆ ขมวดคิ้วไม่ได้ ไม่ใช่เพราะหมัดของหนานซ่งนั้นอ่อน แต่เพราะเสียงของลั่วจวินหังดังเกินไป

ในช่วงสองเดือนที่ผ่านมาลั่วจวินหังจ้องมองหนานซ่งเพื่อฝึกซ้อมและเปลี่ยนคู่ฝึกหลายครั้ง ความยากค่อยๆ เพิ่มขึ้น และการเล่นของเธอก็ยากขึ้นเรื่อยๆ

วันนี้หนานซ่งอยู่บนเวทีได้ 2 ชั่วโมงแล้ว มีเหงื่อออกท่วมตัว มัดผมหางม้า และที่คาดผมสีขาวที่หน้าผาก

เดิมทีเล่นอย่างกระฉับกระเฉง แต่ตอนนี้เธอเหนื่อยจนหมดแรงแล้ว

ระหว่างพักเบรก หนานซ่งคว้าราวกั้น จับอุ้งเท้าเหมือนลูกแมว "พี่ใหญ่ เล็บเท้าของฉันเหมือนจะหักแล้ว"

เธอมองไปที่ลั่วจวินหังอย่างกระตือรือร้น แสดงความน่ารัก

พี่ใหญ่รู้สึกไม่สบายใจโดยไม่คาดคิด เฉยเมยอย่างยิ่ง "เล็บเท้าหัก เชื่อมมัน ฝึกต่อด้วยลมหายใจอีกอึดใจเดียว!”