สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 508

ยวี่จิ้นเหวินแทบอดใจไม่ไหวอยากจะวาดรูปของหนานซ่งที่เพิ่งได้มาใหม่ เขารีบจัดการงานให้เสร็จ เมื่อถึงเวลาก็เลิกงาน

เขาอยากเตรียมของขวัญที่พิเศษให้หนานซ่ง ชิ้นเดียวในโลก

ในหัวใจคิดแต่อยากอ้อนภรรยาให้ดีใจ

สำหรับตระกูลโจ๋อะไรนั่น เขาทิ้งมันไว้ข้างหลังตั้งนานแล้ว ลืมจนหมดเกลี้ยง

ถึงหน้าประตูบ้าน ก็เห็นเสิ่นหลิวซูยืนอยู่ข้างกำแพง ถึงนึกเรื่องที่โจ๋เจิ้งเหยาถูกตีจนขาหักขึ้นได้ จู่ ๆ ก็รู้สึกแย่

ใบหน้าของเขาหงุดหงิด

เสิ่นหลิวซูถูกปิดประตูใส่หน้าอีกครั้ง ขมวดคิ้วพิงผนังสูบบุหรี่ ในใจหดหู่อย่างบอกไม่ถูก

ได้ยินเสียงจอดรถ เห็นยวี่จิ้นเหวินเดินเข้ามา เขาถึงยืนตัวตรง ใบหน้าอ่อนเพลียเผยรอยยิ้มบาง ๆ ออก “อาจิ้น”

ไม่พูดไม่ได้ว่า หลังจากที่ถูกเรื่องต่าง ๆ โจมตีอย่างไม่ขาดสาย เห็นได้ชัดว่าเสิ่นหลิวซูแก่ขึ้นมาก ผมขาวเกือบจะหมด

“คุณมาทำไมอีก?”

ยวี่จิ้นเหวินมองเขาอย่างไร้อารมณ์ เหมือนกับมองคนแปลกหน้า

เสิ่นหลิวซูฝืนยิ้มมุมปาก แล้วพูดเสียงอ่อน “พ่อโทรหาแม่ของลูก เป็นเบอร์เปล่า”

“แม่เปลี่ยนเบอร์โทรแล้ว” ยวี่จิ้นเหวินพูดอย่างไม่แยแส “แต่ไม่ใช่ว่าหลบคุณหรอกนะ คุณไม่ได้สำคัญอะไรขนาดนั้น”

เสิ่นหลิวซูสายคลุมเครือ “ลูกพาพ่อเข้าไปพบแม่หน่อยได้ไหม พ่อ...มีเรื่องอยากจะขอร้องแม่เขา”

“ขอร้องแม่? คุณมีสิทธิอะไรขอร้องเธอ?”

ยวี่จิ้นเหวินเหมือนได้ฟังนิทานก่อนนอน เขาสีหน้าเฉยชา “ตอนนี้แม่ของผมไม่ได้เกี่ยวข้องใด ๆ กับคุณแล้ว แล้วก็ไม่มีจิตใจเมตตาสักนิด คนที่อยากเจอแม่เยอะขนาดนั้น คุณถือว่าตัวเองเป็นใคร? ผมรู้ ว่าคุณมาเพื่อเรื่องของโจ๋เจิ้งเหยา ผมบอกคุณอย่างชัดเจนว่า แม่ของผมไม่มีทางไปข้อร้องสามีของเธอเพื่อพี่ชายภรรยาปัจจุบันของอดีตสามีหรอก ตระกูลโจ๋ทำอะไรกับแม่ไว้บ้าง คนอื่นไม่รู้ แต่เป็นไปได้เหรอที่คุณจะไม่รู้? ผมไม่รู้เลยว่า คุณมีหน้าอะไรมาข้อร้องแม่?”

คำพูดเป็นชุด ทิ่มแทงหัวใจของเสิ่นหลิวซูจนเหมือนรังแตน

ยวี่จิ้นเหวินดึงสายตาเย็นชากลับ จะเดินอ้อมเขากลับเข้าบ้าน จู่ ๆ เสิ่นหลิวซูก็กุมหน้าอก ล้มลงไปทางยวี่จิ้นเหวิน

—

ที่โรงพยาบาล ยวี่จิ้นเหวินนั่งอยู่บนเก้าอี้ยาว มองดูผลการวินิจฉัยในมือ สีหน้าหมองคล้ำ

“คุณเสิ่นเคยได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคกล้ามเนื้อหัวใจตายมาก่อน รายงานกระเพาะอาหารก็ออกมาแล้ว สามารถยืนยันได้แล้วว่าเป็นมะเร็ง เซลล์มะเร็งแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว...”

ดูท่าก่อนหน้านี้ที่ติงเหมาพูดว่าเสิ่นหลิวซูจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานเป็นเรื่องจริง

ตอนนั้นติงเหมาดูออกว่า หัวใจและกระเพาะของเขามีปัญหา แต่คิดไม่ถึงว่าจะร้ายแรงถึงขั้นนี้

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหายวี่เฟิ่งเจียว บอกสถานการณ์ของเสิ่นหลิวซู

ยวี่เฟิ่งเจียวเงียบไปครู่หนึ่ง เธอไม่ได้แสดงความคิดเห็นใด ๆ เพียงแค่พูดเรียบเฉยประโยคหนึ่ง “รู้แล้ว”

*

โจ๋เยว่โทรหาเสิ่นหลิวซูยังไงก็โทรไม่ติด ร้อนใจเหมือนกับมดบนกระทะร้อน

“เป็นยังไงบ้าง? ด้านหลิวซูสำเร็จหรือไม่สำเร็จ? ขาของพี่ใหญ่รอนานขนาดนั้นไม่ได้ ถ้าไม่รีบรักษาก็จะต่อไม่ติดแล้ว!”

แม่โจ๋บ่นอยู่ข้างหูโจ๋เยว่ เธอเป็นผู้หญิงอยู่ในโอวาทจะไปรู้เรื่องอะไร โจ๋เซวียนอยู่ที่ประเทศ T ติดต่อไม่ได้ ถึงติดต่อได้ก็เหลือบ่ากว่าแรง

ตอนนี้คนที่สามารถพึ่งพาได้ มีเพียงแต่โจ๋เยว่เท่านั้น