สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 555

จากโซฟาไปยังเตียงนุ่มๆ หนานซ่งรู้สึกตัวเองเหมือนอยู่ในปลากระป๋อง ติดแน่นในอ้อมแขนของผู้ชาย ไม่สามารถออกจากเขาได้ เขาเป็นเหมือนภูเขาลูกใหญ่ที่กดทับเธอ และเหมือนภูเขาไฟที่กำลังแผดเผาเธอ

ดวงจันทร์ค่อยๆลอยขึ้นเหนือฟ้า โลกทั้งใบก็เงียบสงบ

ดอกกุหลาบในสวนของคฤหาสน์ยวี่กำลังเบ่งบาน ถูกปกคลุมไปด้วยเงามัวจากแสงจันทร์ มีลูกแมวส่งเสียงดังมาจากข้างนอก "เมี๊ยว" "เมี๊ยว" ฤดูใบไม้ผลิของปีนี้ ดอกไม้บานสวยเป็นพิเศษ เสียงลูกแมวก็แจ่มใสมีความสุข

หนานซ่งกอดคอของยวี่จิ้นเหวินไว้แน่น รู้สึกว่าตัวอ่อนไปทั้งตัว ถูกเขายั่วยวนอย่างต่อเนื่อง

*ขึ้นสวรรค์อย่างมีความสุข*

เช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากที่ยวี่จิ้นเหวินอุ้มหนานซ่งไปอาบน้ำ เขาก็พาเธอมาห้องฟิตเนสข้างล่าง

เริ่มออกกำลังกาย

หนานซ่งนั่งบนลูกบอลโยคะอย่างเกียจคร้าน มองยวี่จิ้นเหวินที่ตื่นแต่เช้าเพื่อยกดับเบล ชื่นชมเขาอย่างจริงใจ

ผู้ชายคนนี้เมื่อคืนเพิ่งทำแบบนั้น เช้านี้มาทำแบบนี้ เขาไม่เหนื่อยหรือไง?

“นายเอาแรงมากมายขนาดนี้มาจากไหน?”

ยวี่จิ้นเหวินกางแขนออกและยกดัมเบลขึ้น ยิ้มให้หนานซ่งแล้วพูดว่า: "ก็เพราะว่ายังมีแรงไม่พอ เลยต้องฝึกเพิ่ม เรื่องอื่นยอมได้หมด แต่เรื่องบนเตียงยอมไม่ได้ มันเป็นศักดิ์ศรีของลูกผู้ชาย”

หนานซ่งกำลังหาว แต่ยังไม่ทันหาวจบก็ตะลึงกับสิ่งที่เขาพูด

นิ่งอึ้งไปชั่วขณะ

“เรื่องแบบนี้เกี่ยวด้วยเหรอ?”

โลกนี้มันยังไงกันแน่?!

เมื่อเห็นหน้าตาที่ตกตะลึงของเธอ ยวี่จิ้นเหวินรู้สึกขำ วางดัมเบลลงแล้วเดินไปหาเธอ

เอื้อมมือโอบเอวเธอ และอุ้มเธอขึ้นโดยไม่พูดอะไรสักคำ

“โอ้ย!” หนานซ่งร้องออกมาด้วยความตกใจ เธอรีบจับตัวเขาไว้โดยไม่รู้ตัว จ้องมาที่เขา “นายทำอะไรเนี่ย?”

ยวี่จิ้นเหวินกล่าวว่า: "ไม่อยากยกดัมเบลแล้ว ยกเธอดีกว่า”

หนานซ่ง : "???"

หมายความว่า เธอหนักเท่าดัมเบล?

ยวี่จิ้นเหวินอุ้มเธอ และสควอช ขึ้นลงเป็นจังหวะ

"..."

ท่านี้...ช่างน่าจริงๆ

หนานซ่งรู้สึกตัวเองเหมือนลิง แขนและขาของเธอปีนป่ายอยู่บนตัวของยวี่จิ้นเหวิน เพราะกลัวว่าก้นจะกระแทกกับพื้น เธอจะไม่ยอมปล่อยให้ตัวเองได้รับบาดเจ็บ

แต่เธออดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงยวี่จิ้นเหวิน เมื่อมองดูใบหน้าที่เปียกโชกของเขา "นายทำแบบนี้ จะไม่กระทบกับเอวใช่ไหม?”

ยวี่จิ้นเหวินเงยหน้าขึ้นมองเธอ ดวงตาสีเข้มของเขาถูกย้อมด้วยแสง

“อาจจะกระทบ งั้นเปลี่ยนท่าหน่อยไหม?”

หนานซ่ง : "?"

วินาทีต่อมา เธอขึ้นไปนอนทับบนหลังของยวี่จิ้นเหวิน คราวนี้เป็นท่าวิดพื้น

เธอมีน้ำหนักแค่45 กก. ถือว่าไม่หนักมาก แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอกังวลว่าเธอจะหนักไป เมื่อกดทับอยู่บนตัวของผู้ชาย

"นายไหวหรือเปล่า?"

หนานซ่งเอนข้างหูและถามเบาๆ

มีเสียงแว่วเข้ามาข้างหูยวี่จิ้นเหวิน เขารู้สึกจั๊กจี้ เกือบจะทรงตัวไม่อยู่

เขาหันกลับไปมองเธอ หนานซ่งรู้สึกถึงรัศมีอันตรายในดวงตาของเขา อดไม่ได้ที่จะขยับตัวกลับ แต่เขาไม่ยอม แขนของเขางอลงทันที หนานซ่งตกใจและกำลังจะพลิกตัวลง แต่ยวี่จิ้นเหวินหันกลับมาและกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาอย่างแน่น ทั้งสองคนก็ล้มลงบนเสื่อโยคะ

เมื่อเงยหน้าขึ้น ก็เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของยวี่จิ้นเหวิน