สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 591

เห็นท่าทางหวงแหนของยวี่จิ้นเหวิน จ้าวซวี่จึงเบาะปาก "เราแค่กอดกันในนามความเป็นเพื่อนก็ไม่ได้เหรอ?"

"ไม่ได้" ยวี่จิ้นเหวินรีบปฏิเสธคำเรียกร้องของเขาทันที

จ้าวซวี่มองบนใส่ยวี่จิ้นเหวิน "ขี้เหนียวใจแคบจริงๆ!"

……

ถึงแม้เรื่องของโจ๋เซวียนจะไม่ได้โด่งดังเหมือนเรื่องคุณอาเธอ แต่ก็เป็นข่าวอยู่ดี

คนในโซเชียลต่างก็หมดคำพูดกับการกระทำที่ประสาทของผู้หญิงตระกูลโจ๋ แล้วเปลี่ยนความคิดกับคำว่า"ตระกูลผู้ดีมีการศึกษา"

"อย่าเหยียดหยามตระกูลผู้ดีมีการศึกษา ขอบคุณ เรียกว่าศูนย์รวมมือที่สามคงจะเหมาะกว่า"

"เขาว่ากันว่าต้องแต่งกับแม่ศรีเรือน เพราะผู้หญิงคนหนึ่งมีผลกระทบต่อครอบครัวมหาศาล กระทบทีเดียวสามรุ่น ล่มจมกันไปหมด"

"ผู้หญิงสาวๆสวยๆสมัยนี้ ทำไมต้องไปเป็นชู้คนอื่นด้วย ผู้ชายมีเยอะแยะ ออกไปเปิดโลกกว้างดีกว่า ทำไมต้องไปแย่ง?"

"……"

ด้วยประเด็นนี้ จึงทำให้ในโซเชียลเดือดอีกครั้ง

หนานซ่งที่เป็นมือโปรข่าวโซเชียล จึงเห็นคอมเมนต์ต่างๆ หนึ่งในนั้นเขียนไว้ว่า……

"ความจริงในชีวิตจริงชู้มีชีวิตสุขสบายกว่าภรรยาหลวง ภรรยาหลวงไปปลูกต้นไม้กับสามี ลำบากยากเย็นมากมาย สุดท้ายชู้ก็ได้หลบใต้ต้นไม้ ได้ทั้งเงินทั้งความรักจากผู้ชาย สิ่งที่ไม่ยุติธรรมมากที่สุดในโลกก็คงเป็นเรื่องนี้แหละ ที่โจ๋เยว่กับโจ๋เซวียนเจอผลกรรมแบบนี้ ก็เพราะพวกเธอเลือกคู่ผิด เป็นชู้ของผู้ชายคุณหนูใหญ่ตระกูลยวี่กับคุณหนูใหญ่ตระกูลหนาน คุณหนูใหญ่ต่างก็มีอำนาจ มีเงินทองแล้วก็หน้าตา ไม่ขาดผู้ชายอยู่แล้ว อยากแย่งผู้ชายของฉัน? ได้ จะยกให้ เพราะฉันไม่แคร์ขยะอยู่แล้ว แต่ถ้าแกแย่งผู้ชายของฉันแล้วยังมาทำให้ฉันขยะแขยงอีก งั้นขอโทษด้วย ฉันไม่ปล่อยแกแน่!"

คอมเมนต์นี้ได้รับการกดถูกใจถล่มทลาย

ไม่ว่ายังไง มือที่สามเจอผลกรรมแบบนี้ มีคนไม่น้อยที่รู้สึกสะใจมาก แล้วบอกว่าจะเรียนรู้กับยวี่เฟิ่งเจียวแล้วก็หนานซ่ง

แต่เรื่องที่โจ๋เซวียนสร้างไว้ไม่จบเพียงเท่านี้

เที่ยงวันต่อมา จ้าวซวี่ก็พาหลัวกังไปที่โรงน้ำชาข้างตึกยวี่กรุ๊ป ยวี่จิ้นเหวินกับหนานซ่งกำลังดื่มชารออยู่ข้างใน

หลัวกังเป็นคนร่างใหญ่ ผิวเข้ม หน้าคม แล้วแพร่รังสีความอาฆาตกับเยือกเย็น สีหน้าก็เย็นชามาก

ซึ่งเหมือนเป็นคนละคนกับพี่ใหญ่ของลูกน้องที่ใจเย็นไม่หัวร้อนในคลิปที่หนานซ่งเห็น

อาจจะเพราะคนเรามีหลายหน้ากาก ด้านที่ใจกว้างจะเปิดเผยกับคนสนิท ด้านที่เย็นชาก็จะแสดงต่อคนนอก

จ้าวซวี่เข้ามาแล้วแนะนำให้พวกเขารู้จักกัน

"ก่อนหน้านั้นเคยเจอกันแล้ว" หนานซ่งรินน้ำชา แล้วเอ่ย "บอสหลัว เชิญนั่งค่ะ"

สายตาที่เย็นชาของหลัวกังมองผ่านใบหน้าหนานซ่ง เม้มริมฝีปาก ไม่นั่งแล้ว แต่กลับเอ่ยพูดตรงๆว่า "ประธานหนาน วันนี้ผมมาเพราะเรื่องของยวี๋เพิง เขาหาเรื่องคุณ ทำร้ายคนของคุณ ควรเข้าคุกกี่ปี ผมจะไม่ขัด แต่ผมแค่อยากขอร้องคุณ ไว้ชีวิตเขาด้วยครับ"

ยวี๋เพิงก็คือหงเหมา ก่อนมา หนานซ่งสืบประวัติของหลัวกังกับยวี๋เพิงมาเรียบร้อยแล้ว

หนานซ่งหันมองไปทางหลัวกัง "ฉันคิดว่า คุณจะมาขอให้ฉันถอนคดี แล้วปล่อยเขาออกมา"

หลัวกังเอ่ย "ทำผิดก็ต้องรับผิด ไม่ว่าจะเป็นมันหรือผม ตอนนี้ผมไม่มีความสามารถที่จะให้ชีวิตที่มั่นคงมีหน้ามีตากับมัน ออกมาก็อาจจะต้องอดมื้อกินมื้อไปกับผม ให้มันอยู่ในนั้นดีกว่าครับ อย่างน้อยก็ได้กินครบสามมื้อ"

ได้ยินเขาพูดแบบนี้ หนานซ่งกับยวี่จิ้นเหวินมองหน้ากัน มุมปากก็เลิกขึ้น รู้ใจโดยที่ไม่ต้องพูด

หนานซ่ง : ฉันรู้สึกว่าหลัวกังน่าสนใจ