ยวี่จิ้นเหวินมองหนานซ่งที่นอนหลับอย่างไร้เดียงสาราวกับเด็กทารก ริมฝีปากของเขาอดไม่ได้ที่จะเผยรอยยิ้ม
เขาเอื้อมมือออกไปและใช้นิ้วปาดน้ำลายบูดของเธอ จากนั้นเขาก็ป้ายมันที่ปลายจมูกของเธอ หนานซ่งพ่นลมหายใจออกมา
เธอเอาจมูกมาถูที่หน้าอกของเขาราวกับว่ารู้สึกคัน จากนั้นเธอขมุบขมิบปากแล้วเปลี่ยนท่านอน
เธอถูกยวี่จิ้นเหวินหยอกล้อ เขาหัวเราะเงียบๆภายในลำคอ แต่กลับลืมไปว่าบริเวณหน้าอกของเขานั้นกระเพื่อม
ร่างของหนานซ่งนั้นขยับขึ้นลงตามเสียงหัวเราะของเขา เขาผงะไปชั่วขณะที่ทำให้เธอตื่น
หนานซ่งลืมตาขึ้น จ้องมองใบหน้าเขาด้วยแววตาว่างเปล่า จากนั้นเธอสัมผัสใบหน้าของตัวเองอย่างลวกๆ ปรากฏว่ามือของเธอเปียก เธอก้มศีรษะลงและเห็นเสื้อผ้าของยวี่จิ้นเหวินก็เปียกเช่นกัน
"ฉันนอนน้ำลายไหล"
น้ำเสียงของหนานซ่งยังคงงัวเงีย ใบหน้าเล็กๆนั้นยังงุนงงและผมเผ้าก็ยุ่งเหยิง เธอไม่มีความเขินอายแม้แต่น้อย "ฉันฝันว่านายทำพระกระโดดกำแพงให้ฉันแล้วก็มีน่องไก่ชิ้นใหญ่ หอมมาก..."
หลังจากพูดจบ เธอหัวเราะคิกคักและเอาคางกลับมาซบที่อกของเขา "หิวมากเลยคุณแฟน"
เธอหรี่ตาลงเล็กน้อย ดูเหมือนว่าเธออยากจะนอนอีกครั้งแต่เธอก็หิว สิ่งนี้ทำให้หัวใจของยวี่จิ้นเหวินอ่อนยวบ
เขายกเปลือกตาขึ้นเล็กน้อย เอื้อมมือไปเช็ดที่มุมปากของเธอแล้วพูดด้วยรอยยิ้มที่แสนอบอุ่นว่า "งั้นเธอนอนต่อเถอะ เดี๋ยวแฟนคนนี้จะตื่นไปทำพระกระโดดกำแพงแล้วก็น่องไก่ชิ้นใหญ่ให้เอง?"
“อืม ฉันก็หมายความว่าแบบนั้นแหละ” หนานซ่งพยักหน้าอย่างพึงพอใจ
ภายในความฝันเธอ เธอก็เรียกใช้เขาแบบนี้ ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น
เธอพลิกตัวจากเขา กลิ้งตัวเข้าไปในผ้าห่ม จากนั้นเธอก็โบกมือเล็กๆไปทางยวี่จิ้นเหวิน "ไปเลย พิคาชู~"
จากนั้นเธอก็หันไปนอนต่อ
ยวี่จิ้นเหวินไม่ต้องการจากไปอย่างเชื่อฟัง จากนั้นลมหายใจอุ่นๆก็กดลงบนริมฝีปากของเธอ
"อื้อ..." หนานซ่งขัดจังหวะ จากนั้นเสียงเล็กๆของเธอก็ท้วงติง "นายไปทำน่องไก่ชิ้นโตให้ฉันก่อน..."
"พิคาชูไม่มีไฟ ต้องชาร์จไฟก่อนถึงจะทำงานได้"
……
เมื่อมีพลังงานที่เพียงพอ ยวี่จิ้นเหวินก็ห่มผ้าให้กับเธอและลุกขึ้นไปยังห้องครัว
พระกระโดดกำแพงเขาเคยกิน แต่เขาไม่เคยทำ
แต่แฟนของเขาอยากจะกิน งั้นในตอนนี้เขาก็ต้องเรียนรู้
เขาเข้าไปดูสูตรในอินเทอร์เน็ตและใช้แอพสั่งซื้อวัตถุดิบและไม่ลืมที่จะขอน่องไก่ชิ้นใหญ่ เมื่อสั่งซื้อเสร็จแล้วเขาก็หมุนตัวเดินไปเข้าห้องน้ำ
เมื่อถอดเสื้อผ้าออก เขามองไปยังรอยน้ำลายบูดบนเสื้อยืดของเขา เขานึกถึงภาพที่หนานซ่งนอนน้ำลายไหล เขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาอีกครั้ง
จริงๆแล้วควรจะถ่ายภาพเธอไว้หน่อย ตั้งเป็นภาพหน้าจอคงหัวเราะได้ตลอดเวลา
เขาเดินออกจากห้องน้ำด้วยท่าทีสดชื่น จากนั้นไม่นานนักวัตถุดิบก็มาถึง
ยวี่จิ้นเหวินถือถุงวัตถุดิบเข้าไปในห้องครัว เขาสวมผ้ากันเปื้อนแล้วจัดการส่วนผสมในลักษณะที่เหมาะสม
พระกระโดดกำแพงเป็นอาหารจานใหญ่ ต้องใช้วัตถุดิบถึงสิบแปดชนิด หอยเป๋าฮื้อ ปลิงทะเล หูฉลาม กระเพาะปลา เห็ดนางรม เอ็น เห็ดดอกไม้ ปลาหมึก หอยเชลล์ ไข่นกกระทา ฯลฯ เขาไม่มีความมั่นใจว่าเขาจะทำมันออกมาได้รสชาติอร่อย เขาแค่หวังว่าจะสามารถกินมันได้โดยไม่เป็นพิษหลังจากที่ทำเสร็จแล้ว
แค่เพียงมันต้องใช้วัตถุดิบในการทำมากเกินไป เมื่อยวี่จิ้นเหวินเห็นในสูตรได้เขียนไว้ว่าหอยเป๋าฮื้อและปลิงทะเลต้องแช่อย่างน้อย 24 ชั่วโมงและเปลี่ยนน้ำทุก 6 ชั่วโมง เขานั้นชาญฉลาด เขาซื้อวัตถุดิบที่ได้เตรียมไว้แล้วจากร้านอาหารและจัดการมันอย่างเรียบง่าย ไม่เช่นนั้นหลังจากที่เขาทำเสร็จ หนานซ่งก็คงหิวจะสลบไป
หลังจากเคี่ยวส่วนผสมในหม้อแล้วก็รอเวลาและเคี่ยวด้วยไฟอ่อนๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สอนรักอดีตภรรยา
พี่ยวี่..ตายจริงไหม.ใครเป็นพระเอกอ่ะ😂😂...
สนุกมาก.....
นางเอกไม่น่าให้อภัยนะ เพราะผู้ชายใจดำ ดูแลมาตั้งสามปี ไม่เคยทำดีด้วยแล้วจู่ๆก็ทิ้ง นี่ถ้าไม่ถูกเปิดโปง เขาก็จะแต่งกับนังโจ๋...
น่าจะตอบโต้ด้วยการขุดประวัติมาประจานนังโจ๋นะ...
เนื้อเรื่องมี3-4ประโยค...เหมือนติดเหรียญ😂😂😂...