สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 613

ผู้เชี่ยวชาญด้านการแก้ปัญหาที่ลั่วอินทุ่มเงินเชิญมากำลังรวบรวมหลักฐานอย่างหนัก สถานีตำรวจเมืองหนานก็ทำงานล่วงเวลาเพื่อทำการตรวจสอบ

คดีเกี่ยวกับคนสองชีวิต เกี่ยวข้องกับบริษัทท้องถิ่นที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหนาน เกี่ยวข้องกับประธานคนปัจจุบันของบริษัทตระกูลหนาน เบื้องบนกดดัน ขอให้พวกเขาคลี่คลายคดีโดยเร็วที่สุด เพื่อลดผลกระทบด้านลบ พนักงานสอบสวนทำงานล่วงเวลาและสืบสวนอย่างลับ ๆ คุณนายเมียวเรียกร้องทุกวันเพื่อนำตัวหนานซ่งเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม

สื่อมวลชนไปนั่งเฝ้าประตูบริษัทตระกูลหนานทุกวัน เพื่อรอสัมภาษณ์หนานซ่ง

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีคนไปที่สวนกุหลาบ ต้องการใช้โอกาสนี้สำรวจชีวิตที่หรูหรามหาเศรษฐีของเมืองหนาน

เพียงแต่เพิ่งก้าวเข้าไปในสวนกุหลาบในรัศมีสองไมล์ ก็ถูกบอดี้การ์ดร่างใหญ่ชุดดำดักทางไว้ แล้วบอกให้ช่างถ่ายภาพลบภาพออก

มีผู้คนมากหน้าหลายตาบุกเข้ามา แต่ก็ไม่มีสักคนหนึ่งที่จะ ‘สำเร็จ’ ทั้งหมดกลับไปมือเปล่า

หนานซ่งพยายามลดผลกระทบของเหตุการณ์นี้ต่อชีวิตของเธอ แต่มันยากมาก นักเลงคีย์บอร์ดบนอินเทอร์เน็ต ข่าวลือในชีวิตจริง เต็มไปด้วยสายตาเหยียดหยาม ถูกหมิ่นว่าเป็น “ฆาตกร” ทำให้เธออึดอัดจนหายใจแทบไม่ออก จะออกไปข้างนอกก็ไม่ได้ ทำได้เพียงทำงานอยู่ที่บ้าน รอผลลัพธ์

ยวี่จิ้นเหวินยืนข้างฝั่ง ในมือถือผ้าขขนหนูสีขาว มองดูหนานซ่งที่ว่ายน้ำอยู่ในสระ เธอว่ายท่าผีเสื้อ ท่ากบ ท่าฟรีสไตล์ ว่ายแต่ละท่าจนครบ ภาพนี้ดูสวยงามมาก เพียงแต่เขาเป็นกังวลว่าเธอแช่น้ำต่อไปแบบนี้ ผิวจะเหี่ยวหมด ขณะกำลังคิดว่าจะพาเธอขึ้นมาดีไหม

ในตอนที่คิดอยู่ หนานซ่งก็ว่ายมาทางเขา เงยหน้าขึ้นมาจากน้ำ เหมือนดอกชบา เธอยิ้มให้เขา

“ฉันว่า” เธอหายใจหอบ “นายยืนอยู่ใต้แสงแดดอยู่นาน ไม่ร้อนเหรอ?”

ยวี่จิ้นเหวินนั่งอยู่ขอบสระ ไม่ตอบแต่ถามกลับ “ว่ายน้ำอยู่นาน ไม่เหนื่อยเหรอ?”

เหนื่อยนิดหน่อย

หนานซ่งขึ้นบันได หยิบผ้าเช็ดตัวในมือยวี่จิ้นเหวินมาคลุมตัว ดูดน้ำผลไม้ไปหลายอึก ถึงได้ถอนหายใจ

“ลงไปว่ายด้วยกันไหม?”

หนานซ่งชวนยวี่จิ้นเหวิน “ร้อนขนาดนี้ ลงไปแช่ในน้ำสบายมากนะ”

ยวี่จิ้นเหวินไม่ใช่ว่าไม่อยาก เพียงแต่...

“ฉันรับปากพี่ใหญ่แล้วว่าจะเล่นเทนนิสเป็นเพื่อนเขา อยากถามเธออยู่ว่าจะไปให้กำลังใจไหม?”

“ไม่ไป!”

หนานซ่งปฏิเสธอย่างเด็ดขาด จากนั้นก็หรี่ตามองยวี่จิ้นเหวิน “ฉันสำคัญ หรือว่าพี่ใหญ่ของฉันสำคัญกว่า?”

ยวี่จิ้นเหวินรู้สึกได้ถึงความหึงหวงของเธออย่างเห็นได้ชัด จึงอดยิ้มไม่ได้ เขาหยิบผ้าเช็ดตัวบนตัวของเธอเช็ดผมเปียกให้เธอ

หนานซ่งกลับมองเขาอย่างจริงจัง “ตอบฉัน ฉันสำคัญ หรือว่าพี่ใหญ่สำคัญ?”

หึงจริง ๆ แล้วเหรอ

ยวี่จิ้นเหวินตอบเธอ “เธอสำคัญ”

หนานซ่งทำเหมือนไม่เชื่อ หน้าตาจริงจัง “งั้นนายพูด ‘เสี่ยวซ่งสำคัญ’”

“...” ยวี่จิ้นเหวินขำท่าทางตอแยของเธอ

หนานซ่งไม่พอใจอย่างมาก “เร็ว ๆ!”

ยวี่จิ้นเหวินยิ้มอย่างจนปัญญา จากนั้นก็พูดตามเธอ “เสี่ยวซ่งสำคัญ”

“อืม รู้ไว้ก็ดี”

หนานซ่งฝืนพึงพอใจ แล้วก็ดื่มน้ำผลไม้อีก ท่าทางฟึดฟัด “นายต้องรู้ ว่าใครคือแฟนของนาย”

เพิ่งพูดจบ ลั่วจวินหังก็เดินเข้ามา “เธอกี่ขวบแล้ว? งี่เง่าไหม?”

หนานซ่งสบตากับพี่ใหญ่อย่างไม่พอใจ

“พี่จะแย่งแฟนฉันแล้ว ยังจะว่าฉันงี่เง่า?”

“...”

ยวี่จิ้นเหวินขมวดคิ้ว พูดในใจ: “คำพูดนี้พูดมั่ว ๆ ไม่ได้!”

ลั่วจวินหังขมวดคิ้ว มองดูน้องสาว “เธอแช่น้ำในสระนานเกินไปใช่ไหม น้ำถึงเข้าสมอง?”

“ฉัน...”

หนานซ่งกำลังจะตอกกลับอย่างไม่กลัวตาย ก็ถูกยวี่จิ้นเหวินปิดปากไว้ ขัดขวาง ‘สงครามแห่งศตวรรษ’ ระหว่างพี่น้อง