สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 642

หลังเดินออกจากเรือนจำ ใบหน้าของหนานซ่งที่ดูซีดเซียวเหมือนดังท้องฟ้าเมฆครึ้ม

ยวี่จิ้นเหวินเอนตัวมองลงข้างรถเมื่อเห็นหนานซ่งออกมา เขารีบเดินเข้าหาในทันที

ไม่ต้องถามก็พอรู้ว่าการสนทนาวันนี้ดูไม่เหมาะ

จี้อวิ๋นนั่งอยู่ในรถ เงยหัวออกไป เอาแขนพิงที่ขอบหน้าต่าง "ดูหน้าเธอตอนนี่สิ เหมือนมีคนติดหนี้เธอ 80 ล้านแล้วไม่ยอมจ่ายคืน..."

หนานซ่งเพิกเฉยต่อเขา ในขณะที่เฉิงเซี่ยนโยนเสื้อสูทที่แขนของเขาไปทางจี้อวิ๋นจากระยะไกล จี้อวิ๋นจับและหดตัวเข้าไป

ระหว่างทางกลับ หนานซ่งได้แต่เงียบ เฉิงเซี่ยนถามเรื่องระหว่าง หนานซ่งและ เจี่ยงฝาน ในภาษาที่สั้นและกระชับ

ใบหน้าของ จี้อวิ๋นและ ยวี่จิ้นเหวินต่างก็หนักใจเมื่อพวกเขาได้ยิน

"ถึงกับใช้การสะกดจิต ซ่งซีคนนี้มีกลอุบายเยอะจริงๆ"

จี้อวิ๋นปิดแขนของเขาและหรี่ตาเรียว "นักสะกดจิตให้คำแนะนำแก่บุคคลที่ถูกสะกดจิตเพื่อปลุกประสบการณ์และพฤติกรรมพิเศษบางอย่างของเขา ... ซ่งซีใช้ประโยชน์จากความผิดของ เจี่ยงฝานจากการทรยศต่อตระกูลหนานของเขา และใช้ความห่วงใยในความรักของแม่เพื่อบังคับให้เขาทำสิ่งที่ขัดกับมโนธรรม”

เขามองไปที่หนานซ่ง "ทางเจี่ยงฝานก็เจ็บปวดทรมานจากการต่อสู้นี้มากเช่นกัน "

หนานซ่งทำตัวเฉยเมย ทันใดนั้นก็หันไปมองจี้อวิ๋นด้วยหางตัว"เจี่ยงฝานให้เงินพี่หรือ?"

"..."

จี้อวิ๋นอธิบายไม่ถูก “ไม่”

“แล้วพี่พูดแทนเขาทำไม?” หนานซ่งขมวดคิ้วแสดงสีหน้าไม่พอใจ

จี้อวิ๋นแตะจมูกเบาๆ: "..."

เฉิงเซี่ยนและ ยวี่จิ้นเหวินมองหน้าเขาด้วยความเห็นใจ ในเวลานี้ หนานซ่งเป็นเหมือนรังแตนใครเห็นเขาก็จะถูกต่อยไปทั่วใบหน้า

แต่จี้อวิ๋นไม่กลัวความตาย กล้าที่จะแทงรังแตนและพูดต่อ: "ฉันไม่ได้พูดแทนเขา แค่พูดไปตามความจริง แม้ว่าเราจะไม่รู้ว่าเทคนิคการสะกดจิตของซ่งซีเป็นอย่างไร การถูกสะกดจิตในกระบวนการของเขาเชื่อว่าเขากำลังประสบกับอุดมการณ์อื่น และในสถานะนั้น เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องปฏิบัติตามคำแนะนำของผู้สะกดจิต "

หนานซ่งพ่นลมหายใจ “ไม่ต้องพูดแทนเขา คนที่ถูกสะกดจิตจะรู้ล่วงหน้าว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากการสะกดจิต นี่เป็นทางเลือกโดยสมัครใจ เมื่อผู้ถูกสะกดจิตเลือกที่จะเข้าสู่สภาวะถูกสะกดจิต

เขาคิดว่าเขาจะยอมรับคำสั่งของผู้สะกดจิตโดยไม่มีเงื่อนไข เจี่ยงฝานดูเหมือนเป็นคนโง่ แต่เขาไม่ใช่คนโง่! "

"..."

จี้อวิ๋นตะลึงกับคำพูดของหนานซ่งชั่วครู่ ดวงตากะพริบอย่างรวดเร็ว และใช้มือแตะจมูก

ยวี่จิ้นเหวินลูบหลังหนานซ่งเพื่อระงับความโกรธของเธอ จากนั้นรีบขยิบตาให้ จี้อวิ๋นเพื่อบอกเขาว่า 'หยุด'

อย่างไรก็ตาม จี้อวิ๋นพูดต่อหน้าหนานซ่งและพึมพำด้วยเสียงต่ำ "ดูเหมือนว่าคนงี่เง่าไม่ดีเท่าคนโง่"

หลังจากพูด เขาก็ถอยกลับไปที่ประตูอย่างขี้ขลาดและเอาแขนปิดหน้า

เพราะกลัวว่าคนที่มีชีวิตอยู่ข้างๆ จะระเบิดออกมา แม้แต่ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาก็ไม่รอด

อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าคนนั้นยังไม่ระเบิดออกมา

จี้อวิ๋นมองดูและเห็นว่า หนานซ่งอยู่ในอ้อมแขนของ ยวี่จิ้นเหวินซึ่งฝังอยู่ในรอยแยกที่คอของเขา ไหล่ของเขาสั่นเล็กน้อย

ท่าทางนี้เหมือนแมวป่าตัวน้อยที่ถูกทำร้ายภายนอกและแพ้การต่อสู้จากคนอื่น กอดในอ้อมแขนของเจ้าของเพื่อหาความสบายใจทิ้งความเย่อหยิ่งให้คนนอก

ตอนนี้ พี่สี่คนนี้ก็กลายเป็นคนนอกไปแล้ว