สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 643

ระหว่างการพูดคุยในตอนกลางคืน หนานซ่งแทบไม่พูดอะไรออกมา ใบหน้าของเขาหนักมากจนเหมือนน้ำจะหยดออกจากใบหน้าของเขา

พ่อบ้านจ้าวเตรียมก๋วยเตี๋ยวหลอดเพื่อทำเป็นอาหารว่างยามดึก โดยปกติ หนานซ่งจะกินจานใหญ่ได้ถึง 2 จาน แต่วันนี้เขาไม่อยากอาหารและขึ้นไปชั้นบน

เมื่อยวี่จิ้นเหวินเห็นเป็นแบบนี้เขากำลังจะรีบตามไป แต่ลั่วอินหยุดเขาไว้

“กินของเธอไป ปล่อยเธอไปเถอะ”

ดวงตาของ ยวี่จิ้นเหวินกะพริบราวกับจะพูดว่า: เธอเป็นแบบนี้จะปล่อยเธอไปได้อย่างไร?

หนานหนิงซงเงยหน้าขึ้นพูดดีกว่าลั่วอิน"เธออารมณ์ไม่ดี ปล่อยให้เธออยู่คนเดียวไปก่อนแล้วค่อยไปปลอบใจเธอในภายหลัง"

ยวี่จิ้นเหวินได้แต่นั่งลงอย่างช้าๆ

เขารู้อารมณ์ของหนานซ่งเช่นกัน เมื่อเธออารมณ์ไม่ดีเธอไม่ชอบถูกคนอื่นรบกวน

“เด็กคนนั้นอารมณ์ร้าย”

จี้อวิ๋นหยิบก๋วยเตี๋ยวหลอดมอบให้เฉิงเซียนและกล่าวว่า "เมื่อตอนเด็กที่เธอโกรธ ฉันไปรบกวนเธอ ตอนที่เธอทะเลาะกับแม่ เธอไม่ยอมออกจากห้องเป็นเวลาสามวันเต็ม ฉันไปก่อเรื่องกับน้องห้า ต่อมาปัญหาแย่ลงและทำให้เธอโกรธหนักมากกัดฉันที่เอว ยังเป็นแผนเป็นรอยฟันชัดเจนอยู่เลย น้องห้ายิ่งแย่กว่าฉัน ถูกจับโกนหัวเป็นไอ้หัวโล้นไปเลย "

"..."

เมื่อฟังแล้ว ยวี่จิ้นเหวินรีบยกมือขึ้นถูหัว

ลั่วอินและ ลั่วจวินหังอดหัวเราะไม่ได้เมื่อเห็นท่าทางตกใจของ ยวี่จิ้นเหวิน

หนานหนิงซงหยิบมีดข้าง ๆ ขึ้นมาอย่างเงียบ ๆ : “เหมือนแม่ของเธอ”

“พูดเรื่องไร้สาระ!” ลั่วอินมองไปที่หนานหนิงซงด้วยหางตา เลิกคิ้วแล้วพูดว่า “อารมณ์ฉันดีกว่าลูกสาวสุดที่รักของคุณอีก”

หนานหนิงซงพูดซ้ำ: “อืม ใช่ ใช่ ใช่…”

จี้อวิ๋นพูด: "อย่างไรก็ตาม น้องหกในเวลานั้นมีพลังมาก เขาแกะสลักวัตถุเป็นเวลาสามวันชื่อว่า 'บันทึก' การทะเลาะวิวาทระหว่างเธอกับแม่ของเธอ กลับได้รางวัลมากมายและราคาค่อนข้างสูง แต่ที่สุด ยังตกไปอยู่ในมือพี่ใหญ่ใช่มั้ย”

เขามองไปที่ลั่วจวินหัง ลั่วจวินหังที่กำลังกินก๋วยเตี๋ยวหลอดด้วยมีดและส้อม พูดอย่างไม่เป็นทางการว่า "อืม" พูดอย่างสบายๆ: "เรื่องน่าเกลียดในบ้านคนภายนอกไม่ควรรู้"

"..." ลั่วอิน: "ใครน่าเกลียด?"

ลั่วจวินหังตอบในไม่กี่วิ “น้องหก”

ลั่วอินเก็บส้อมที่เขายื่นออกมาทันเวลา และใบหน้าที่เปลี่ยนไปก็ยิ้มอย่างรวดเร็ว “ลูกรัก”

ยวี่จิ้นเหวินต่อสู้อย่างเงียบ ๆในใจ ภรรยาของเขาไม่ได้น่าเกลียด

เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับประสบการณ์ในตำนานของปรมาจารย์หยกแล้ว และพูดได้ว่าเหมือนฟ้าร้อง แต่ในตอนนั้นเขาคิดว่าเขาเป็นร่างสูงระดับปรมาจารย์ในร่าง "ชายชรา" แต่ตอนนี้ในการสนทนาของ ครอบครัวเขาเป็นเพียงแค่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยความไร้เดียงสาซึ่งทำให้เขารู้สึกถึงความวุ่นวายของเวลาและพื้นที่

บางครั้งต้องรู้สึกว่าทุกอย่างเต็มไปด้วยเวทมนตร์

โดยโชคชะตา การวนเป็นวงกลม

*

ยวี่จิ้นเหวินไม่อยากอยู่ชั้นล่างนานเกินไป เขากังวลเกี่ยวกับ หนานซ่งจึงขึ้นไปชั้นบนพร้อมกับก๋วยเตี๋ยวหลอดไส้กุ้งและไข่

เขาเคาะประตูสองครั้ง แต่ไม่มีใครตอบ เขาผลักประตูเข้าไป และเห็นหนานซ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะโดยก้มหน้าลงและทำงาน

กำลังแกะสลักอะไรบางอย่าง

อย่างเอาใจใส่

เขาไม่กล้ารบกวน เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้การเคลื่อนไหวของเขาเบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ เดินเข้ามาอย่างเงียบ ๆ เมื่อเขาเข้าไปใกล้ หนานซ่งที่กำลังถือหยกสีลิ้นจี่แดงขนาดเท่าฝ่ามือ