สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 65

ระหว่างที่หนานหลินไปเข้าห้องน้ำ ไป๋ลู่ยวี๋จึงเอ่ยถามหนานซ่ง "เป็นอะไร ใครทำให้เธออารมณ์เสีย?"

หนานซ่งดื่มเหล้าสาเก ท่าทางไม่ค่อยอยากพูด

กู้เหิงรวบรวมสติ แล้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นตอนบ่าย ไป๋ลู่ยวี๋ฟังแล้ว ค่อยเข้าใจว่าเรื่องเป็นยังไง "ฉันคิดว่าเรื่องอะไรซะอีก ก็แค่เขาเชิญไปกินข้าว ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรสักหน่อย"

"ปึก" แก้วเหล้าวางลงบนโต๊ะ หนานซ่งเงยหน้าขึ้น สีหน้าโมโหมาก "ไม่ใช่เขาเชิญฉัน แต่ฉันต่างหากที่ต้องเชิญเขา!"

"ได้ ได้ ได้"

ไป๋ลู่ยวี๋แก้คำผิด "เธอเชิญเขากินข้าว เชิญก็เชิญสิ ไม่ใช่ว่าเลี้ยงไม่ไหวสักหน่อย เขาก็จะเอาชามเล็กมาให้เธอไม่ใช่เหรอ ข้าวมื้อเดียวแลกชามเคลือบเล็กสี่ใบ ก็คุ้มดี"

หนานซ่งมองเขาตาขวาง "นี่เป็นเรื่องของชามเคลือบสี่ใบเหรอ? ประเด็นคือฉันไม่อยากกินข้าวกับเขา!"

"อ้อ นี่เป็นความผิดของเธอ"

ไป๋ลู่ยวี๋ไม่เข้าข้างเธอ "เธอเป็นคนพูดเงื่อนไขเอง คนอื่นตอบตกลง ยังไงอาหารมื้อนี้ก็ต้องไปกิน ยังไงก็ต้องกินข้าว กินกับใครก็เหมือนกันแหละ ใช่ไหม?"

หนานซ่งหัวเราะหึ "นายพูดได้สบายปาก อยากไปนายก็ไปเองสิ"

"ถ้ายวี่จิ้นเหวินเอาชามเคลือบสี่ใบนั้นให้ฉัน ฉันก็ต้องยอมไปอยู่แล้ว" ไป๋ลู่ยวี๋คิดว่าทำไมจะไม่รับไว้ล่ะ

หนานซ่งหรี่ตาลง "นายมีหลักการหรือเปล่าเนี่ย?"

"ต่อหน้าของดีๆ หลักการไม่สำคัญหรอก"

ไป๋ลู่ยวี๋จงใจกระตุกอารมณ์เธอ "เธอเป็นคนบอกฉันเอง เมื่อก่อนเพื่อได้ของดีๆมา เธอยอมทุ่มเททุกอย่าง ตอนนั้นเพื่อตู้เก่าๆอันหนึ่ง เธอยอมไปช่วยคนอื่นทำสวนทำไร่ทั้งเดือน ตอนนี้อายุมากแล้วรู้สึกอาย? แค่ข้าวมื้อเดียวก็กินไม่ได้แล้ว?"

เขาอบรมสั่งสอนเธอฉอดๆ หนานซ่งเถียงกลับไม่ได้เลย

ใช่ คนที่ชอบสะสมของโบราณอย่างพวกเขา ต่างก็เป็นคนหน้าด้าน เพื่อของดีๆยอมทุ่มเททำทุกวิถีทาง คนที่ยึดหลักการคงอยู่ในวงการนี้ไม่ได้

ครั้งก่อนเธอพ่ายแพ้ให้ยวี่จิ้นเหวิน ครั้งนี้เขาเป็นฝ่ายพูดเองว่าจะยกชามเคลือบให้เธอ โอกาสดีๆแบบนี้ จะพลาดได้ยังไง?

เธอส่ายหน้ายิ้มอย่างขมขื่น "อายุมากแล้วจริงๆ หน้าเลยไม่ด้านเหมือนเมื่อก่อน นายพูดถูก ก็แค่อาหารมื้อเดียว เพื่อชามสี่ใบนั้น ยังไงอาหารมื้อนี้ฉันก็ต้องไปกิน"

"นี่สิถึงจะถูก" ไป๋ลู่ยวี๋รู้ว่าน้องสาวตัวเองเป็นคนฉลาด แค่ชี้นำก็จะรู้เรื่อง แค่ชอบคิดน้อยกับเรื่องของยวี่จิ้นเหวิน "เธอแค่จำไว้ว่า ตอนนี้พวกเธอหย่ากันแล้ว ไม่ต้องใจอ่อนกับเขา ถึงเวลาต้องลงมือก็ต้องลงมือ!"

หนานซ่งยิ้มมุมปาก "พูดได้ถูกต้องมาก พี่เล็ก มาดื่ม!"

ทั้งสองพี่น้องชนแก้วกันแล้วดื่ม

ตอนที่หนานหลินกลับมาจากห้องน้ำ เห็นสีหน้าหนานซ่งดีขึ้นเยอะเลย แล้วเริ่มลิ้มลองเม่นทะเลกันแล้ว จึงแปลกใจกับอารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงเร็วของพี่สาว "หนูพลาดอะไรไปหรือเปล่าคะ?"

"เปล่าครับ" กู้เหิงเอ่ย "ความคิดไม่ดีของผู้ใหญ่ เด็กอย่าฟังเลยครับ"

หนานหลินมองไปทางหนานซ่งด้วยความสงสัย "พี่ใหญ่ใจดีขนาดนี้ จะมีความคิดไม่ดีได้ยังไง?"

หนานซ่งพยักหน้า รู้สึกว่าน้องสาวพูดถูกมาก

กู้เหิงกับไป๋ลู่ยวี๋ส่ายหน้าพร้อมกัน แล้วทำลายภาพลักษณ์ดีๆที่หนานหลินมองหนานซ่ง "เธอเหรอ ร้ายมากเลย น้องสาว ฟังพี่นะ อย่าเป็นศัตรูกับพี่ใหญ่เธอเด็ดขาด ไม่งั้นคงซวยแน่"