สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 712

เฉวียนเยี่ยเชียนและลั่วโยว คุณทั้งคู่ได้รับบาดเจ็บและไม่สามารถแยกออกจากผู้อื่นได้

หนานซ่งและคนอื่นๆพักอยู่ในเมืองจิ่งและผลัดกันดูแลพวกเขาในโรงพยาบาล

เมื่อฟู่ยวี่รู้ว่าลั่วโยวได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาก็รีบมาจากเมืองหรงโดยไม่หยุด และชนกับซูรุ่ยที่มาถึงสนามบินหลังจากได้ยินข่าว

ทั้งสองคนมาถึงโรงพยาบาลพร้อมกัน

หนานซ่งมองดูทั้งสองคนที่มาด้วยกันและประหลาดใจมาก "พวกคุณมาด้วยกันเหรอ?"

ฟู่ยวี่ยิ้ม "เจอกันที่สนามบิน บังเอิญมาก"

ซูรุ่ยไม่ได้พูดอะไร

เขาไม่ได้รักฟู่ยวี่มากนัก ท้ายที่สุดเขาเป็นคนเหม็นที่ลักพาตัวลูกสาวของเขา ถึงแม้ว่าจะเป็นความปรารถนาของลูกสาวของเขาเองก็ตาม แต่ที่กวนใจที่สุดคือที่นี่! มันทำให้ซูรุ่ยรู้สึกหายใจไม่ออก ถ้ามีใครแตกมันออกเป็น 108 ชิ้นแล้ว แต่คนนี้คือฟู่ยวี่!

ตระกูลซูและตระกูลฟู่ถือเป็นมิตรภาพที่คบกันมาหลายชั่วคน ซูรุ่ยและฟู่ปั๋วซิ่งตั้งใจที่จะเป็นเพื่อนกันฟู่ยวี่เป็นลูกชายคนเล็กของฟู่ปั๋วซิ่ง และเป็นที่ชื่นชอบมากที่สุด มันเป็นเพราะเห็นแก่แผนการที่มีอายุมากกว่าศตวรรษของตระกูลฟู่

และตอนนี้ซูยินกำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยในเมืองหรง และเขาต้องมอบหมายให้ตระกูลฟู่ดูแลเธอ

ซูรุ่ยรู้สึกว่าสิ่งนี้อาจกลายเป็นหนี้บุญคุณ

เขาโกรธมาก แต่พอเห็นว่าเฉวียนเยี่ยเชียนยังมีชีวิตอยู่และสบายดี หัวใจของเขาก็ผ่อนคลาย แต่ปากของเขาก็ปิด

"ไม่เป็นไร ไม่เสียโฉม อย่างน้อยก็เห็นหน้า"

เฉวียนเยี่ยเชียนกัดฟันของเขาและค่อนข้างภูมิใจ "ฉันรีบฝังใบหน้าของฉันไว้กับพื้น"

ซูรุ่ยพ่นเสียงเบาๆ "ฉันไม่ได้ทุบคุณเป็น~ชิ้นๆ และปืนใหญ่นั้นก็ไม่มีอะไร"

"........"

เฉวียนเยี่ยเชียนไม่สามารถหัวเราะออกมาได้ในขณะนี้ "พี่รุ่ย ไม่เอาน่า ผมได้รับบาดเจ็บอยู่นะ มันห่อมัมมี่หมดแล้วเหรอเนี่ย? ถ้าปืนมีจุดหายใจอีก มันจะเหมือนจรวดส่งตรงขึ้นไปบนฟ้า เคียงข้างกับดวงอาทิตย์"

"บินไม่ขึ้นแล้วแหละ" ซูรุ่ยพูด "อย่างมากที่สุด ให้ส่งขึ้นไปในอากาศ แล้วล้มลง ก้มหน้าลงกับพื้น คว่ำหน้า ทุบเป็นรูบนพื้น คุณสามารถฝังมันได้โดยตรง และบันทึกแผนพิเศษไว้ให้คุณได้"

เฉวียนเยี่ยเชียน "........"

หนานซ่ง ยวี่จิ้นเหวินและคนอื่นๆก็หัวเราะคิกคัก และฟู่ยวี่ซึ่งเป็นคนในครอบครัวต่างพากันดีใจและหัวเราะมากที่สุด

"พี่รุ่ย คุณหายใจไม่ออกและไม่ได้โมโหมาหลายวันแล้วใช่ไหม?"

เฉวียนเยี่ยเชียนขดริมฝีปากด้วยความไม่พอใจและชี้ไปที่ฟู่ยวี่ "จากนั้นคุณก็ชี้ไปในทิศทางที่ถูกต้องแล้วพุ่งไปทางเด็กคนนั้น ฉันไม่ชอบเขาเมื่อฉันมองเขา"

"นายน้อยเยี่ย ฉันไม่ได้เรียกให้คุณมานะ" ฟู่ยวี่โยนหม้อน้ำที่ตกลงมา

เฉวียนเยี่ยเชียนขมวดคิ้วและพูดว่า "คุณไม่ได้เรียกฉันมาได้ไง? ใครเรียกให้คุณมากันล่ะ?"

"ฉันไม่ได้มาหาคุณ ฉันมาหาโยวโยวของเราต่างหาก อ๋อ~"

ฟู่ยวี่ทำมันโดยตั้งใจ เขาให้ลั่วโยวดูคลุมเครือ

ลั่วโยวมองเฉวียนเยี่ยเชียนด้วยใบหน้าที่เย็นชา กระตือรือร้นที่จะเคลียร์ความสัมพันธ์ "ฉันไม่รู้จักเขา ฉันไม่รู้ว่านี่คือใคร"

ฟู่ยวี่ "......."

นี่ไม่รู้จักแล้วเหรอ?

เสี่ยวโยวนี่ไม่มีคุณธรรมเลย!

เฉวียนเยี่ยเชียนพอใจกับทัศนคติของภรรยามาก และยกคิ้วขึ้นหันไปที่ฟู่ยวี่อย่างภาคภูมิใจและเขินอาย

ฟู่ยวี่พ่นลมอย่างเย็นชา คิดว่ามีภรรยา อะไรจะดีขนาดนั้น........

ประตูของวอร์ดถูกผลักเปิดอย่างกะทันหัน ฟู่ยวี่อยู่ใกล้กับประตูและเกือบถูกถ่ายรูปบนผนังว่าเป็นตุ๊กแก โชคดีที่เขาซ่อนตัวเร็ว