สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 72

ชั้นหนึ่งของซุ่ยอวินบาร์เป็นที่ตั้งของทั้งบาร์แล้วก็ฟลอร์เต้น เมื่อเคล้าไปกับดนตรีจังหวะชวนเต้น คนที่อยู่ที่ฟลอร์ก็ออกลีลาเต้นกันราวกับวันปล่อยผี

นักท่องราตรีประมาณสองสามคนนั่งดื่มกันอยู่ที่บาร์ ระหว่างนั้นก็คอยมองหาสาวที่ถูกใจ พอเจอก็เข้าไปทักทายคุยกัน ถ้าถูกคอพอจะเข้ากันได้ก็พากันโอบหลังควงแขนเข้าลิฟต์เพื่อขึ้นไปเปิดห้องที่ด้านบน

นี่คือโลกของผู้ใหญ่ และเกิดขึ้นในประเทศที่เสรี แต่มีคนหนึ่งคนที่แตกต่างออกไปจากผู้คนรอบข้าง

ยวี่จิ้นเหวินสั่งวิสกี้มาดื่มประมาณสองสามแก้วแล้ว เขานั่งดื่มอยู่คนเดียว บนตัวของเขามีแต่กลิ่นเหล้า เพียงแต่ใบหน้าของเขานั้นไม่เหมือนคนที่เมาเหล้าแต่อย่างใด แถมบรรยากาศรอบตัวเขาก็ดูอึดอัดเป็นอย่างมาก

บาร์เทนเดอร์มองมาทางเขาอยู่บ่อยครั้ง เขาดื่มสก็อตวิสกี้ขวดนี้เพียงคนเดียวจนใกล้หมดขวดแล้ว

ไม่ใช่ว่าที่ซุ่ยอวินบาร์ไม่เคยมีคนมาดื่มเหล้าจนเมา แต่ว่าคนพวกนั้นไม่ใช่พวกเจ้านายมาเลี้ยงลูกน้อง ก็เป็นพวกสาว ๆ ที่มาฉลองกัน แต่มีเพียงคนนี้เท่านั้น ที่มาเพียงคนเดียว

ถ้าให้พูดอย่างยุติธรรม เขายังไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนที่ทั้งหน้าตาท่าทางดูดีขนาดนี้มาก่อน ท่าทางที่เขานั่งดื่มเหล้านั้นดูดีเหมือนหนุ่มผู้ดีอังกฤษ เหมือนกับคุณชายในยุคโบราณ สรุปก็คือพวกคุณชายชนชั้นสูงอะไรแบบนั้น

ผู้ชายที่ดูโดดเด่นขนาดนี้ แค่นั่งอยู่ตรงนี้ก็เป็นเสมือนภาพที่สวยงามชวนมอง และแน่นอนว่าสามารถเรียกสาว ๆ ให้เข้ามาวนเวียนได้ไม่ยาก

บาร์เทนเดอร์ลองยกนิ้วขึ้นมานับ ตั้งแต่ที่เขาเริ่มนั่งดื่ม ก็ผ่านไปได้ประมาณครึ่งชั่วโมงแล้ว มีผู้หญิงที่มีคะแนนความสวยอยู่ในระดับห้าดาวเดินเข้ามาหาเขาอย่างน้อยก็หกคนแล้ว พวกเธอเดินมาหาเขาอย่างอารมณ์ดีและเดินกลับออกไปอย่างหงุดหงิด

เพราะไม่ว่าอีกฝ่ายจะใช้วิธีอะไรในการเข้ามาจีบเขา สุภาพบุรุษท่านนี้ก็ไม่เงยหน้าขึ้นมามองเลยแม้แต่น้อย มีเพียงคำเดียวเท่านั้นที่หลุดออกมาจากปากเขา "ไปไกล ๆ "

บาร์เทนเดอร์มองแล้วได้แต่ส่ายหน้า เขาลองเดา: ผู้ชายคนนี้ถ้าไม่ใช่เกย์ ก็คงจะผิดหวังกับความรักมากแน่ ๆ

คนประเภทยวี่จิ้นเหวินที่เอาแต่ทำงาน ว่างก็ต้องไปกินเลี้ยงกับลูกค้า ที่จริงคนพวกนี้นั้นเริ่มมีความรู้สึกเบื่อการดื่มเหล้าแล้ว นอกจากเวลางาน เวลาอื่นแทบจะไม่แตะต้องพวกเหล้าหรือบุหรี่เลย นอกเสียจากว่ามีเรื่องในใจ ต้องการที่จะระบายความอัดอั้น เหมือนกับในตอนนี้

น้อยครั้งมากที่เขาจะต้องการเหล้าในการบรรเทาทุกข์ แต่ว่าวันนี้เขารู้สึกอึดอัดมากกว่าทุก ๆ วัน จริง ๆ ความอึดอัดนี้ ทำให้เขารู้สึกว่าถ้าไม่ได้ดื่มสักแก้ว ก็คงจะผ่านวันนี้ไปไม่ได้

กลัวว่าเขาจะต้องไปตามฆ่าใครถึงสวนกุหลาบ ไปถามหนานซ่ง: "คนคนนั้น ตกลงแล้วเขาเป็นอะไรกับเธอ?"

เขาไม่เชื่อหรอกว่าเธอจะมีพี่ชายจำนวนมากขนาดนั้น และต่อให้เป็นพี่ชายจริง ๆ ก็ควรจะระวังตัวหน่อย แม้แต่เขาเองยังไม่เคยโอบเอวหรือโอบคอเธอเลย แล้วไอ้ผู้ชายคนนั้นมันมีสิทธิ์อะไร!

"ปึก" แก้วเหล้าถูกกระแทกลงบนบาร์อย่างแรง เสียงทุ้มของยวี่จิ้นเหวินสั่งขึ้น "เทมาอีก"

บาร์เทนเดอร์เติมเหล้าเสร็จก็ลังเลว่าจะเตือนให้เขาเพลา ๆ ลงหน่อยดีไหม แต่ก็มีสาวสวยคนหนึ่งโผล่เข้ามาพอดี เธอยิ้มออกมาอย่างสดใส "สุดหล่อ ดื่มหนักขนาดนี้ระวังปวดท้องนะคะ~"

หญิงสาวคนนั้นสวมเดรสสายเดี่ยวสีแดง เผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้าสวยงาม แผ่นหลังที่เกือบเปลือยเปล่าเผยให้เห็นกระดูกสะบัก ผมดัดลอนใหญ่ปล่อยสยาย ดูงดงามชวนมอง ราวกับว่าเธอนั้นมีแสงติดตัวมาตั้งแต่กำเนิด บาร์เทนเดอร์มองเสียจนดวงตาลุกวาว

"คุณ คุณคือซูอิง?"

บาร์เทนเดอร์ร้องออกมา หญิงสาวก็เลยยกนิ้วขึ้นมา แล้วทำเสียง "ชู่" ออกมาเบา ๆ เธอกะพริบตาใส่เขา "เบาเสียงหน่อย ฉันเพิ่งจะได้กลับออกมาจากป่าหลังถ่ายละครเสร็จ ไม่ได้เข้าเมืองมานานแล้ว วันนี้ก็เลยอยากจะมาเที่ยวเสียหน่อย"

"เข้าใจครับ เข้าใจครับ!" ไม่ใช่ครั้งแรกที่บาร์เทนเดอร์ได้เจอกับดารา แต่ว่าสาวสวยในระดับแถวหน้าแบบซูอิง เขานั้นเพิ่งจะได้เจอเป็นครั้งแรก ดังนั้นเขาก็เลยรีบใช้ความสามารถของเขาชงค็อกเทลให้เธอหนึ่งแก้ว จากนั้นก็ค่อย ๆ เลื่อนสมุดไปให้เธออย่างระวัง "คุณช่วยเซ็นให้ผมหน่อยได้ไหมครับ?"

ซูอิงยิ้มออกมา จากนั้นก็เซ็นชื่อของเธอลงไปบนนั้นทันที

ทุกอย่างที่เกิดขึ้น ยวี่จิ้นเหวินไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองเลยแม้แต่น้อย เขาเพียงแค่ดื่มเหล้าเงียบ ๆ คนเดียว

ซูอิงยิ่งรู้สึกว่าน่าสนใจ ตั้งแต่ที่เธอเป็นดารามา หรือตั้งแต่ที่เธอเกิดมา เธอยังไม่เคยโดนผู้ชายคนไหนเมินกันแบบนี้เลย เธอเอียงคอ ดื่มค็อกเทลไปอึกหนึ่ง จากนั้นก็ถามขึ้นอย่างมีจริต "คุณผู้ชายคะ คุณเป็นเกย์หรือเปล่า?"

ยวี่จิ้นเหวินขมวดคิ้ว สายตาเย็นชาเหลือบมองผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ

ไม่รู้ว่าเพราะเขาดื่มมากไปหรือเปล่า ภาพผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าก็เลยเบลอ ๆ แต่ว่าชุดสีแดงร้อนแรงที่เธอกำลังสวมอยู่ กลับทำให้เขานึกถึงผู้หญิงคนนั้นที่อยู่ในคลิป เธอมาเหรอ?

แววตาดุดันของเขาดูอ่อนโยนขึ้นพอสมควร เขายกมือขึ้นไปลูบแก้มของเธอ

ทว่าในวินาทีที่กำลังจะแตะลงบนแก้มของเธอ ผมยาวดัดลอนของเธอก็ทำให้ยวี่จิ้นเหวินได้สติ ผมที่ยาวของหนานซ่ง ถูกเธอตัดสั้นหลังจากที่พวกเขาหย่ากัน นี่ไม่ใช่เธอ!

เฉวียนเยี่ยเชียนหัวเราะออกมา: "ไม่ได้กลับมาเยี่ยมแม่ตั้งนานแล้ว คุกเข่าคุยกับแม่ให้นานอีกหน่อย จะได้แสดงความกตัญญูของฉันไง"

"อย่างนั้นฉันจะทำเป็นเพื่อน" หนานซ่งเอาเบาะรองออกมา จากนั้นก็คุกเข่าลงไปข้าง ๆ เฉวียนเยี่ยเชียน

พนมมือ จากนั้นมองรูปของมารดา "แม่ อยู่บนฟ้า ก็ช่วยทำให้พี่สองหาภรรยาได้สักทีเถอะนะคะ ขอให้มีเด็กน้อยจ้ำม่ำ"

เฉวียนเยี่ยเชียนอดหัวเราะออกมาไม่ได้: "คนเดียวจะพอได้ยังไงกันล่ะ?"

หนานซ่งลองคิด จากนั้นก็รีบพูดแก้ในทันที "อย่างนั้นก็ขอให้มีสักสองคน ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง"

"ขอบใจนะ" เฉวียนเยี่ยเชียนบอกออกมา จากนั้นก็วางมือลงไปบนศีรษะของหนานซ่ง เธออยู่เป็นเพื่อนเขาครู่ใหญ่ จากนั้นก็ลุกขึ้นยืน

หนานซ่งถามออกมา: "ไหนว่าจะคุกเข่านาน ๆ ไง?"

"พอเป็นพิธีก็พอแล้ว แม่กับพ่อของพวกเราไม่ได้เคร่งเรื่องธรรมเนียมมากนี่"

เฉวียนเยี่ยเชียนพูดออกไปหมดทุกเรื่องแล้ว เขายื่นมือไปดึงหนานซ่งให้ยืนขึ้น จากนั้นก็จัดรอยยับบนกางเกงให้เธอ ที่จริงเขาทนไม่ได้ที่จะปล่อยให้เธอมานั่งคุกเข่าอยู่เป็นเพื่อนเขา

"มีเหล้าไหม?" เขาถาม

เขาเพิ่งพูดจบ อยู่ ๆ หนานซ่งก็กระทืบเท้าลงบนพื้นสองครั้ง อยู่ ๆ พื้นที่เคยปิดสนิทก็แยกออกจากกัน แสงสว่างเริ่มส่องออกมา

เฉวียนเยี่ยเชียนตะลึงไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็เดินตามเธอลงไปด้านล่าง ที่แท้ข้างใต้นี้ก็เป็นที่เก็บเหล้า

มีชั้นวางเหล้ามากมาย ทั้งหมดนี้คือแอลกอฮอล์รสเลิศที่หนานหนิงซงสะสมเอาไว้ หนานหนิงไป่ที่มาอาศัยอยู่บ้านคนอื่นตั้งสามปี ตกใจมากที่ใต้พื้นยังมีถ้ำอยู่ด้วย

หนานซ่งโบกมือไปมาราวกับเศรษฐินี เธอว่าออกมาอย่างใจกว้าง "ในบ้าน ของที่ไม่เคยขาดเลยก็คือเหล้า เลือกเอาตามสบายเลย"