สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 800

หวังผิงตกใจจนทำอะไรไม่ถูก เฮ่อเสี่ยวเหวินก็ตกใจจนหน้าซีด ขมวดคิ้วเข้าหากันแน่น

"เธอกำลังอัดอะไรอยู่น่ะ?"

"......"

ในห้องทำงานมีเพียงเฮ่อเสี่ยวเหวินคนเดียวเท่านั้น

เธอกำลังนั่งอยู่ด้านหลังโต๊ะทำงาน บนโต๊ะมีคอมพิวเตอร์แล้วก็เครื่องกับเทปอัดเสียงอีกกองใหญ่ แล้วเธอก็กำลังสวมหูฟังอยู่ เมื่อครู่เธอกำลังพากย์เสียงงานละครวิทยุอยู่ เธอกำลังพากย์เสียงให้ตัวร้ายในละคร ตัวที่เป็นแฟนเก่าของพระเอก ท่อนเมื่อกี้ที่เธอพากย์นั้น เป็นช่วงเปิดของบทที่ตัวละครกำลังนอกใจพระเอกอยู่

ที่จริงเธอคิดว่ามันออกจะดูเกินไปหน่อย ไม่รู้ว่าจะต้องไปตัดออกทีหลังหรือเปล่า แต่ว่าอะไรที่จำเป็นก็ต้องพากย์

เวลาอัดเสียงฉากบนเตียงแบบนี้ สิ่งที่เธอกลัวที่สุดก็คือการที่คนรู้จักจะบังเอิญมาได้ยิน แบบนั้นมันน่าอายมาก ๆ

เฮ่อเสี่ยวเหวินตั้งใจเลือกตอนที่หวังผิงไม่อยู่บ้าน เธอจัดการเรียงลำดับฉากบนเตียงจากนั้นก็อัดให้จบในรวดเดียว ใครจะไปคิดว่าเขาจะกลับบ้านมาเร็วขนาดนี้ เธอเพิ่งจะอัดท่อนสุดท้ายเสร็จ อารมณ์ยังไม่ทันจะสลายไป อยู่ ๆ เขาก็ผลักประตูเข้ามา เธอตกใจแทบแย่!

"ฉันกำลังทำงานนะคะ!" เฮ่อเสี่ยวเหวินไม่พอใจในคำพูดกับท่าทีของเขา "คุณช่วยเคารพงานของฉันหน่อยได้ไหม"

หวังผิงทำหน้านิ่ง เขาเม้มปากแล้วมองเธอ

เขาไม่รู้จริง ๆ ว่าสิ่งที่เธอกำลังทำนั้นเรียกว่างานอะไรกันแน่ ตัวเองอยู่ในห้องคนเดียว เดี๋ยวหัวเราะ เดี๋ยวร้องไห้ บางครั้งก็ร้องไห้ไป ๆ อยู่ ๆ ก็หัวเราะออกมา บางครั้งก็หัวเราะไป ๆ อยู่ ๆ ก็ร้องไห้ออกมา บางครั้งก็ดูทำอะไรไม่ถูก บางครั้งก็คุกเข่าเอามือกุมหน้าอกอยู่บน ราวกับคนบ้า

มีหลายครั้งที่เขาสงสัยว่าเธอนั้นโดนทำของใส่หรือเปล่า แต่ไม่นานนักเธอก็กลับมาเป็นปกติ

แต่ว่าวันนี้ คำพูดพวกนั้นมันเป็นคำที่คนปกติจะพูดแน่เหรอ?

เขายิ่งมอง ยิ่งคิดว่างานที่เฮ่อเสี่ยวเหวินทำอยู่ในตอนนี้ไม่ใช่งานที่คนปกติเขาทำกัน

"อย่างนั้นเธอก็เข้าถึงบทบาทดีนะ"

เขายืนอยู่ตรงประตู มุมปากของเขายกยิ้มล้อเลียน "ตัวเธอไม่รู้สึกว่ามันดูปลอมหรือไง? ตอนที่เธอทำกับฉัน ไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย"

เฮ่อเสี่ยวเหวิน: "......"

"ปลอมตรงไหน?" เฮ่อเสี่ยวเหวินรู้สึกเหมือนโดนสงสัยในความสามารถของตัวเอง เธอก็โกรธจนหน้าแดงในทันที "พี่ชาย ฉันน่ะกำลังแสดงอยู่นะ แล้วฉันก็แสดงเป็นคนอื่นด้วย แน่นอนว่ามันไม่ใช่ตัวฉันเอง แถมผู้กำกับกับครูที่สอนการแสดงก็ชมว่าฉันแสดงได้ดีมากด้วย ดูยั่วยวน ดูเร้าอารมณ์ เมื่อกี้ตอนคุณอยู่ข้างนอกคุณก็ได้ยินใช่ไหมล่ะ? คุณคิดว่าฉันร้องไม่ดีเหรอ? หรือว่ามันยังไม่ยั่วพอ?"

เธอถามเขาอย่างจริงจัง ในเมื่อคิดว่าเธอพากย์ได้ไม่ดี อย่างนั้นก็ต้องบอกเหตุหรือจุดที่ไม่ดีออกมาสิ

และครั้งนี้ก็กลายเป็นหวังผิงที่ไม่มีอะไรจะพูดแทน

รู้ว่าเธอกำลังแสดงเป็นคนอื่น แต่ว่าน้ำเสียงแบบนั้น ความรู้สึกในตอนที่เธอกำลังใช้เสียงแบบนั้นเรียกชื่อผู้ชายคนอื่น มันทำให้เขาหงุดหงิด!

หวังผิงเหลือบมองเธอครั้งหนึ่ง แต่เขาไม่มีอะไรจะพูดจริง ๆ ก็เลยหมุนตัวเดินออกไปด้านนอก

เฮ่อเสี่ยวเหวินมองแผ่นหลังอันเย็นชาของเขา ก็รู้สึกโมโหแล้วเหมือนกัน เธอโยนบทลงไปบนโต๊ะ จากนั้นก็ตามเขาไป "คุณอย่ามาพูดครึ่ง ๆ กลาง ๆ แล้วก็เดินหนีไปสิ ฉันพากย์ไม่ดีตรงไหนก็บอกออกมาสิ บอกฉัน ฉันจะได้แก้ไขไง ฉันตั้งใจเรียนจะตาย......"

เธอเดินตามเขามาถึงห้องนอน จากนั้นก็ตามเขาเข้าไปในห้องน้ำ ยังไงก็ต้องหาเหตุผลมาให้ได้

ในขณะที่เธอกำลังงอแงอยู่นั้น หวังผิงก็รับน้ำจนเต็มอ่างพอดี จากนั้นก็ถอดเสื้อผ้า

เฮ่อเสี่ยวเหวินยืนอยู่ตรงประตู เธอมองหวังผิงที่อยู่ดี ๆ ก็กลายเป็นชีเปลือย เธอก็สงบปากในทันที

หวังผิงหันมามอง "เข้ามา หรือว่า ออกไป"

"อ้อ" เฮ่อเสี่ยวเหวินเดินเข้าไปด้านในอย่างคนไร้สติ จากนั้นก็ปิดประตู แต่ในวินาทีที่เธอปิดประตูนั้น เธอก็คิดกับตัวเองว่าทำไมเธอจะต้องเข้ามาด้วย?

จากนั้นเธอก็หมุนตัวอยากจะออกไปข้างนอก แต่......สายไปแล้ว

มือใหญ่เลื่อนผ่านใบหูของเธอ จากนั้นก็ดันจนประตูปิดลง "ปึง" ทำให้ประตูที่เปิดออก ถูกปิดลงอีกครั้ง

เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นที่หูของเธอ "เธอจะทำอะไร?"

เฮ่อเสี่ยวเหวินอดที่จะมีท่าทีลนลานไม่ได้ "ฉันจะออก จะออกไปไง"

หวังผิงเลิกคิ้ว "เธอเข้ามาแล้ว แล้วก็ยังจะออกไปอีกงั้นเหรอ?"