สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 804

ฝึกซ้อมตลอดตอนบ่าย ตอนที่ฝึกเสร็จน่องของหนานซ่งเกร็งไปหมด

ลั่วอินยืดเส้นให้เธอ ยกขาขึ้นด้านบน ออกแรงดันไปทางศีรษะ หนานซ่งอดร้องครวญครางไม่ได้

“ร้องอะไร” ลั่วอินหน้าตาเคร่งขรึม “ความยืดหยุ่นแย่มาก เธอสู้ฉันไม่ได้เลย”

เธอแฝงความนัย

หนานซ่งพูดในใจ: หนูกับสามีของหนูไม่เหมือนกับที่แม่ ‘ป่าเถื่อน’ กับสามีของแม่แบบนั้น

แม่ทำการยืดเส้นครบชุดให้เธอ มันเหมือนกับการทรมานอย่างหนึ่ง

จากนั้นมองไปทางด้านข้าง เฉวียนเยี่ยเชียนร้องดังกว่าเธออีก เขาถูกลั่วโยวฉีกเป็นชิ้น ๆ อย่างสมบูรณ์แบบ

มีแต่ด้านไป๋ลู่ยวี่ที่ยังดีหน่อย เพราะว่าเขากำลังใช้สายตาน้อย ๆ ที่น่าสงสารมองนายเค จากนั้นปากก็พูดไม่หยุด “นายเคเบา ๆ หน่อย นายคือพ่อของฉัน ฉันเรียกนายว่าป๊ะป๋า ขอร้องนายเบา ๆ หน่อย...”

นายเค: “...”

เขาไม่ขาดแคลนลูกชายตัวโตแบบนี้ ขอบคุณมาก

ตอนเย็นกลับไปที่ห้อง หนานซ่งก็รับวิดีโอคอลของยวี่จิ้นเหวินที่โทรมา เธอรับสายอย่างอ่อนแรง “ฮัลโหล...”

“เหนื่อยขนาดนี้เลยเหรอ?”

ยวี่จิ้นเหวินมองดูภรรยาที่หน้าตาเบื่อหน่ายชีวิต ทั้งอยากหัวเราะทั้งสงสาร “ไม่ง่ายเลยนะ มากอดหน่อยมา”

หนานซ่งไม่มีเรี่ยวแรงจะตอบรับคำปลอบใจและคำบอกรักของเขา เธอพึมพำในลำคอ

“ฉันต้องไปแช่น้ำ แก้เมื่อยล้าก่อน”

“ตกลง” ยวี่จิ้นเหวินตอบรับ

หนานซ่งมองดูเขา “งั้นพวกเราวางสายก่อน?”

“ไม่ต้อง” ยวี่จิ้นเหวินพูด “เธอแช่ของเธอไป ฉันดูของฉันไป ไม่รบกวนการคุยของพวกเรา”

ก็ได้ (╯▽╰)

หนานซ่งพูดเสียงเบา “ฉันกลัวว่านายจะ ‘ประสบความหายนะ’ ควบคุมตัวเองไม่อยู่...”

ยวี่จิ้นเหวินอดหัวเราะไม่ได้ เขาไม่ได้คิดที่อยากจะควบคุมตัวเองอยู่แล้ว

หนานซ่งเดินเข้าไปในห้องแต่งตัว วางโทรศัพท์ตั้งไว้ที่ด้านข้าง แล้วถอดชุดของตัวเอง เตรียมเปลี่ยนเป็นชุดนอน

เสียงของยวี่จิ้นเหวินกลับดังมากจากลำโพง “ภรรยาครับ เธอเปลี่ยนเป็นชุดนอนชุดนั้นที่ซื้อมาจากซีอานเถอะ”

“หา?” หนานซ่งมองดูตู้เสื้อผ้า “ชุดไหน?”

เธอหยิบชุดสูทออกมา แล้วก็มีชุดกี่เพ้าสีฟ้าออกมาให้เขาดู “นายหมายถึงสองชุดนี้?”

“ใช่” ยวี่จิ้นเหวินอมยิ้มมองเธอ “อยากดูเธอใส่ชุดกี่เพ้าสีฟ้าตัวนั้น”

หนานซ่งเหลือบตามองเขา “แต่ฉันจะอาบน้ำนะ”

“ใส่อาบน้ำ” ยวี่จิ้นเหวินพูดอย่างจริงจัง “ไม่มีผลกระทบ”

หนานซ่ง: “...”

นี่กำลังเล่นอะไรอยู่?

เธอเหนื่อยจนสมองขาดออกซิเจน จนทำงานได้ไม่เต็มที่ เธออยากที่จะอาบน้ำคลายเหนื่อย เขาว่ายังไงก็ว่าตามนั้น

หนานซ่งสวมชุดกี่เพ้าสีฟ้าตัวนั้น มีกระดุมเม็ดหนึ่งไม่ได้ติด เธอลูบไปที่ด้านข้างลำตัว “รู้สึกแปลก ๆ นิดหน่อย...”

ต้นขาด้านในรู้สึกตึงเล็กน้อย

จากนั้นอีกด้านหนึ่ง ยวี่จิ้นเหวินเงียบไป เขาอดที่หายใจเข้าลึก ๆ ไม่ได้

ชุดนอนกี่เพ้าสีฟ้าตัวนั้น วัสดุผ้าโปร่งบาง หนานซ่งที่ผิวขาวราวกับหยก ถูกไฟในห้องแต่งตัวสาดส่อง เหมือนกับนางเงือกที่ยืนอยู่ในน้ำ เป็นประกาย และเธอก็ไม่ได้ติดกระดุม เดิมทีชุดกี่เพ้าที่แหวกสูงถูกเธอรัดไว้ เผยให้เห็นขาสวยเรียวขาว

หนานซ่งไม่ได้สังเกตเห็นเลยสักนิดว่าเธอมีเสน่ห์มาก ๆ!