สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 82

รถของหนานซ่งเพิ่งจะออกไปได้ไม่นาน ก็ให้คนขับรถกลับหัวรถไปที่ตรอกโบราณหนานเฉียวในทันที

เธอไม่ได้วางสายของเหอจ้าว บนขอบเขตของเมืองหนาน แต่ละตรอกถนน หนานซ่งคุ้นเคยมากกว่ายวี่จิ้นเหวิน ฟังเหอจ้าวโดยคร่าว ๆ ก็มั่นใจทิศทางได้ แล้วก็พากู้เหิงและคนอื่น ๆ พุ่งตรงไปหาพวกเขา

ในตอนที่ตามไปถึง ยวี่จิ้นเหวินนอนอยู่บนพื้น ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเลือด ชุดสูทที่สะอาดเรียบร้อยสกปรกตั้งนานแล้ว เลือดไหลตามใบหน้าด้านข้างลงมา และแก้มของเขาก็มีรอยฟกช้ำ

รูม่านตาของหนานซ่งหดลง เธอรู้สึกเจ็บจี๊ดในใจแวบหนึ่ง

เธอได้ยินเหอจ้าวพูดทางโทรศัพท์ว่ายวี่จิ้นเหวินถูกทำร้าย แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะบาดเจ็บแบบนี้ ใครสามารถทำร้ายเขาได้แบบนี้?!

“คุณนาย ในที่สุดก็มาสักที!”

เหอจ้าวร้อนใจเป็นอย่างมาก กอดยวี่จิ้นเหวินไว้ไม่กล้าขยับสักนิด เกรงว่าร่างกายที่อ่อนแอของเขาจะได้รับบาดเจ็บอีก งั้นเขาก็จะเป็นคนบาปตลอดหลายชั่วอายุคน จนยากที่จะไถ่ถอน!

เขาโทรเรียกรถพยาบาล แล้วก็แจ้งตำรวจแล้ว แต่ก็ยังไม่เร็วเท่าหนานซ่ง

หนานซ่งเดินพุ่งเข้าไปด้วยความยากลำบาก มองดูบาดแผลทั่วตัวของยวี่จิ้นเหวิน สีหน้าของเธอเย็นชา เยือกเย็นยังกับวันที่หนาวที่สุดของฤดูหนาวในทันที “ใครเป็นคนทำ?”

“ไม่ทราบครับ” เหอจ้าวส่ายหน้า เป็นกังวลจนแทบจะร้องไห้ “ประธานยวี่บอกว่าอยากเดินเรื่อยเปื่อยคนเดียว ผมกับบอดี้การ์ดตามติดจนพรากกันครึ่งทาง ในตอนที่ตามมาถึงก็เห็นชายชุดดำกลุ่มหนึ่งเอาถุงกระสอบคลุมประธานยวี่ไว้แล้วทุบตี พอพวกเรามาถึง พวกมันก็หนีไปแล้วครับ”

ถ้าหากไม่ได้เห็นกับตา เขาแทบไม่อยากจะเชื่อว่าคุณชายยวี่จะถูกคนทุบตีจนสภาพแบบนี้ นี่มันน่าอนาถจริง ๆ

“ยวี่จิ้นเหวิน ยวี่จิ้นเหวิน”

หนานซ่งตบหน้าของยวี่จิ้นเหวิน แล้วเรียกเขา เธอออกแรงไม่น้อย เหอจ้าวที่อยู่ด้านข้างสงสารเป็นอย่างมาก “คุณนายครับ คุณเบา ๆ หน่อยครับ…”

“นายจับเขาวางลง” หนานซ่งไม่สนใจเขา ดึงถุงกระสอบที่ถูกทิ้งไว้ด้านข้าง รองใต้ตัวยวี่จิ้นเหวิน แล้วก้มฟังเสียงหัวใจของเขา และจับชีพจรของเขา จากนั้นก็ยื่นมือออกไปคลำร่างกายของเขา

เหอจ้าวมองดูการกระทำของหนานซ่งอย่างตกตะลึง เทคนิคมืออาชีพขนาดนี้ ถ้าหากหมอเป็นคนทำเขาจะคิดว่ากำลังตรวจร่างกายให้ยวี่จิ้นเหวินอยู่ แต่หนานซ่งทำแบบนี้ ดูยังไงก็รู้สึกว่าเธอกำลังลวนลามประธานยวี่ของพวกเขาอยู่

หนานซ่งสีหน้าเคร่งขรึม ในใจกลับโล่งอก โชคดีที่บาดเจ็บแค่ภายนอก ไม่ได้บาดเจ็บถึงกระดูก ดูเหมือนพวกอันธพาลแค่อยากจะสั่งสอนเขา ไม่ได้คิดจะเอาชีวิตเขา

มองดูถุงกระสอบนั่น จู่ ๆ เธอนึกได้ถึงคำพูดตอนโมโหก่อนหน้านี้ของพี่เล็กที่พูดว่า “เอาถุงกระสอบคลุมเขาแล้วทุบตีแก้แค้นให้เธอสักยก” แววตาของเธอหม่นหมองทันที หวังว่าไม่ใช่ไป๋ลู่ยวี๋ที่ทำเรื่องโง่เขลาแบบนี้

คิดอะไรมากไม่ได้ขนาดนั้นแล้ว หนานซ่งออกคำสั่งเสียงเข้ม “ชักช้าไม่ได้ พวกนายรีบยกเขาไปบนรถ กู้เหิงติดต่อโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด ให้เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์เตรียมตัวให้พร้อม พวกเราจะไปถึงในไม่ช้า!”

“ครับ!”

ภายใต้การจัดการที่เป็นระเบียบเรียบร้อยของเธอ ทุกคนเหมือนหาแกนหลักเจอ รีบพายวี่จิ้นเหวินไปโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว

เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ยกยวี่จิ้นเหวินไปบนเปลหาม แล้วสอบถามอาการ หนานซ่งพูดอย่างเรียบเฉย “เขาถูกคนทำร้าย เนื้อเยื่ออ่อนฟกช้ำหลายจุด กระดูกไม่ได้รับความบาดเจ็บ บาดเจ็บที่ศีรษะ ศีรษะอาจได้รับความกระทบกระเทือน กรุ๊ปเลือด ab เคยเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์มาก่อน เคยได้รับการผ่าตัดขนาดใหญ่ ประวัติการแพ้ยามี…”

เหอจ้าวที่ตามมาอยู่ด้านหลัง ได้ยินหนานซ่งบอกสถานการณ์ของยวี่จิ้นเหวินอย่างชำนาญ เขาอึ้งตะลึง คุณนายเก่ารู้เรื่องเกี่ยวกับคุณชายมากกว่าเขาอีก

เจ้าหน้าที่พยาบาลฟังหนานซ่งพูดไปด้วยบันทึกสถานการณ์ไปด้วย เห็นเธอเป็นคนอาชีพเดียวกัน จึงพูดอย่างสุภาพ “ไม่ต้องเป็นกังวลนะคะ วางใจพวกเราได้ค่ะ”

หนานซ่งตอบรับหนึ่งคำ กำลังจะปล่อยเปลหาม แต่กลับถูกจับมือเอาไว้ ไม่รู้ว่ายวี่จิ้นเหวินฟื้นขึ้นมาตั้งแต่ตอนไหน เขาจับมือของเธอแน่น สายตามองเธออยู่ตลอดเวลา ท่าทางงุนงงแบบนั้น ดูแล้วน่าสงสารเป็นอย่างมาก

จู่ ๆ ในหัวก็ปรากฏภาพเมื่อสามปีก่อนที่เธอทำการผ่าตัดให้เขา ยวี่จิ้นเหวินในตอนนั้น บาดเจ็บหนักมากกว่าตอนนี้ร้อยเท่าพันเท่า