สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 84

มีเสียงชกต่อยในห้องอาหาร สาวๆที่ถูกไล่ออกไปยืนอยู่หน้าห้อง ฟังการเคลื่อนไหวข้างใน

กล้าทำหน้าทำตาใส่คุณชายเยี่ย รนหาที่ตายหรือไง?

สักพักหนึ่ง ฟังดูเสียงเหมือนมีบางอย่างผิดปกติ

“ยัยบ้า เธอกล้าตีพี่ชายตัวเองเพราะผู้ชายคนเดียวเหรอ! ยัยเด็กดื้อ!”

สาวๆเบิกตากว้างและมองหน้ากันแทบไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน: ใครถูกทุบตี? คุณชายเหรอ?

ผู้หญิงคนนั้นกล้าลงมือกับคุณชายเยี่ย?

อยากตายหรือไง?

ผู้คนข้างนอกพากันตะลึง แต่ไป๋ลู่ยวี๋ยืนนิ่งอยู่ที่ประตูและถ่ายวิดีโอ มองดูน้องเล็กตีพี่สอง กัดริมฝีปากและรู้สึกเจ็บปวดแทนเขา

ส่งวิดีโอในกลุ่ม พี่ๆอ่านข้อความอย่างรวดเร็ว และกล่าวต่ออีกคำว่า:【ไอ้สอง โดนแล้ว! 】

หลังจากมองดูสักพัก ไป๋ลู่ยวี๋ก็ก้าวไปข้างหน้าและดึงหนานซ่งออกมา "พอแล้ว ถ้ายังไม่หยุดตีเดี๋ยวมันก็ตายหรอก วันเช็งเม้งเราต้องไปจุดธูปให้มันอีก”

ห้านาทีต่อมา ห้องอาหารกลับสู่ความสงบ

หนานซ่งนั่งเงียบๆบนโซฟา ในขณะที่เฉวียนเยี่ยเชียนประคบถุงน้ำแข็งไว้ที่มุมปากของเขา คุณชายผู้ยิ่งใหญ่ไม่สามารถพูดได้อีก ทำได้เพียงเหลือบมองไปที่น้องสาวเป็นระยะๆ

ไป๋ลู่ยวี๋ยืนอยู่ตรงกลาง ทำตัวเป็นผู้สร้างสันติ "เอาล่ะ ไม่ว่าเรื่องจะเป็นยังไง ตีก็ตีแล้ว ด่าก็ด่าแล้ว ตอนนี้พอใจหรือยัง?”

หนานซ่งถอนหายใจออกมา

ท่าทางของเธอในสายตาของไป๋ลู่ยวี๋และเฉวียนเยี่ยเชียน มันน่ารักมากจนอธิบายไม่ถูก และทั้งคู่มองหน้ากัน: น้องเล็กที่เข้มแข็งของพวกเขากลับมาแล้ว

“เรื่องที่พี่สองไปทำร้ายคน พวกพี่มีส่วนร่วมด้วยไหม?” ดวงตาที่เฉียบคมของหนานซ่งกวาดไปทางไป๋ลู่ยวี๋

ไป๋ชีรู้สึกถึงวิกฤตในทันใด "ช้างสารชนกัน หญ้าแพรกก็แหลกลาญ” เขาโบกมืออย่างรวดเร็ว "ไม่ได้มีส่วมร่วมจริงๆ ถึงแม้พวกเราจะอยากระบายกับยวี่จิ้นเหวิน แต่ถูกศิษย์น้องแย่งไปก่อนแล้ว”

เฉวียนเยี่ยเชียนเตะไป๋ชีอย่างโกรธเคือง "เแกสิเป็น ตือโป๊ยก่าย!"

หนานซ่งไม่ยอมแพ้ "ถ้าอย่างนั้นแปลว่าพี่รู้เรื่องก่อนแล้ว ทำไมไม่บอกฉัน? ปล่อยให้พี่ทำเรื่องโง่ๆแบบนี้!"

ไป๋ชีหัวเราะ “ทรยศพี่ชาย ฉันจะยังเหลือความเป็นคนเหรอ?”

หนานซ่งพูดอย่างเย็นชา “ปิดบังน้องสาว เป็นคนงั้นเหรอ?”

ไป๋ชี: "..."

ใช่ เขากลายเป็นตือโป๊ยก่ายจริงๆ ไม่ใช่คนอีกต่อไป

"แบบนี้เขาเรียกว่า ช่วยคนชั่วก่อกรรมทำเข็ญ!”

หนานซ่งยังคงโกรธจัด และยังคงด่าเฉวียนเยี่ยเชียน "ไม่ต้องพูดถึงว่าพฤติกรรมของพี่ปัญญาอ่อนแค่ไหน! ยวี่จิ้นเหวินเป็นใคร คือประธานของบริษัทยวี่กรุ๊ป เขาเกิดเรื่องที่เมืองหนาน ถ้าตำรวจสืบสวนขึ้นมา คนแรกที่จะพบคือใคร?”

เฉวียนเยี่ยเชียนขดริมฝีปากอย่างดูถูก "เธอคิดว่าพี่กลัวเหรอ?”

“ฉันรู้ว่าพี่ไม่กลัว แต่พี่สอง ในยามทุกข์ มีปัญหาน้อยย่อมดีกว่ามีปัญหาเยอะ”

น้ำเสียงของหนานซ่งสงบลง “เหตุผลที่ฉันโกรธ ไม่ใช่เพราะพี่ทำร้ายเขา สิ่งที่เขาเคยทำกับฉัน ตีแค่นี้มันยังน้อยไป ที่ฉันโกรธเพราะว่า พี่ตีเขาโดยไม่บอกฉัน "

เฉวียนเยี่ยเชียนขมวดคิ้ว "พี่ไม่เข้าใจ มันแตกต่างกันยังไง?"

หนานซ่งกัดริมฝีปากของเธอ ความแตกต่างคือ ตอนที่เธอยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทันทีที่เธอรู้ว่ายวี่จิ้นเหวินถูกทำร้าย เธอรู้สึกกระวนกระวาย หวาดกลัว เมื่อเห็นเขาได้รับบาดเจ็บ เธอก็อยากฆ่าคนที่ทำร้ายเขา

แต่ท้ายที่สุด คนที่ทำร้ายเขากลับเป็นพี่สองของเธอ

ความรู้สึกที่เป็นกลางระหว่างสองฝ่ายที่สำคัญมันรู้สึกอึดอัดมาก!

หนานซ่งตกตะลึงและหยุด ในวินาทีต่อมา ชายที่หลับใหลตื่นขึ้น ใช้มือจับที่หลังศีรษะของเธอ และจูบเธออย่างไม่คาดคิด

"!" หนานซ่งเบิกตากว้างโดยไม่รู้ตัว

เธอกดไหล่ของเขา พยายามดิ้น แต่ข้อมือของเธอถูกชายคนนั้นจับไว้แน่น ในเวลาเดียวกัน เขาก็จูบอย่างดุเดือด

เขาเหมือนเสือที่เฝ้ามองเหยื่อ เมื่อโอกาสมาถึงก็รีบพุ่งเข้าหา!

ไอ้ชั่ว! แกล้งหลับหลอกเธอ!

แถมยังกล้าทำแบบนี้กับเธอ!

เธอไม่ควรด่าพี่สอง น่าจะปล่อยให้พี่สองจัดการหนักๆ ทำให้ไม่สามารถขยับตัวลุกขึ้นได้เลย!

ยวี่จิ้นเหวินไม่ได้ผล็อยหลับไป เขามีความรู้สึกที่ว่าหนานซ่งต้องกลับมาอีก เขาก็เลยไล่ฟู่ยวี่และเหอจ้าวกลับไป เพื่อไม่ให้พวกเขาเป็นก้างขวางคอ

ความรู้สึกของเขาถูก เธอมาจริงๆ!

ถ้ามาก็แปลว่าเธอยังมีใจให้เขาอยู่ ถ้าเป็นแบบนี้ เขาจะพลาดโอกาสนี้ไปได้อย่างไร?

และจะปล่อยเธอไปได้ยังไง!

ห่างกันมาตั้งนาน ได้ลิ้มรสชาติของเธอเป็นอะไรที่ชื่นใจที่สุด

ยวี่จิ้นเหวินจูบเธออย่างแรง จู่ๆเขาก็รู้สึกว่าชีวิตยี่สิบปีที่ผ่านมาของเขาช่างน่าเสียดาย ถ้าเขารู้เรื่องนี้มาก่อน เขาคงไม่ทำแบบนั้น

หนานซ่งพยายามดิ้นรนและต่อต้าน ไม่รู้ว่านานแค่ไหน เขาค่อยๆปล่อยเธอ ใบหน้าของหนานซ่งแดงก่ำ

เธอตบเขาด้วยมือของเธอ จ้องมองที่เขาอย่างขมขื่น “ยวี่จิ้นเหวิน นายมันไอ้สารเลว!”