สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 85

ยวี่จิ้นเหวินถูกทำร้าย แต่กลับยิ้มขึ้นมา “เดิมทีฉันก็ไม่ใช่คนดีอะไรอยู่แล้ว”

ไม่ใช่คนดี คือเรื่องที่น่าภูมิใจอย่างงั้นเหรอ?

หนานซ่งถลึงตาใส่ยวี่จิ้นเหวินอย่างหงุดหงิด เพียงแต่ดวงตาสีน้ำตาลที่แวววาวเต็มไปด้วยอารมณ์ขุ่นมัว ไม่มีความน่าเกรงขามสักนิด

เขามองหน้าที่แดงเรื่อของเธอ ความหงุดหงิดแฝงไปด้วยความหยิ่งยโส แถมยังมีความโมโหแบบเด็ก ๆ ยวี่จิ้นเหวินมองเธอตาไม่กะพริบ รู้สึกว่าเธอน่ารักอย่างไม่มีอะไรเทียบได้ เขาแทบอยากจะประคองหน้าของเธอแล้วจูบเธอ

เพิ่งจะยกมือขึ้น อยากที่จะจับใบหน้าของเธอ หนานซ่งกับเบนหัวออก แล้วลุกออกจากขอบเตียง

ยวี่จิ้นเหวินมองดูมือที่ว่างเปล่า เขาผิดหวังอย่างบอกไม่ถูก

หนานซ่งออกจากขอบเขตของเขา อารมณ์ค่อย ๆ สงบลง แล้วพูดอย่างเรียบเฉย “นายบังคับจูบฉัน ฉันตบนายครั้งหนึ่ง พวกเราถือว่าหายกัน”

เธอพูดอย่างจริงจัง ยวี่จิ้นเหวินหัวเราะโดยไม่รู้ตัว เขาพิงเข้ากับหัวเตียงเบา ๆ

“การค้าขายนี้ไม่เลว ไม่งั้นฉันจูบเธออีกสักครั้ง? ยังไงซะหน้าของฉันก็มีแผลอยู่แล้ว ไม่ขาดแคลนการตบของเธอ”

หนานซ่งตะลึง ไม่รู้จะตอบสนองยังไง

อับอายขายขี้หน้าเหลือเกิน เธอมองดูใบหน้าบวมช้ำของเขา ก็รู้สึกละอายใจ

เธอยืนตรง พูดกับเขาอย่างจริงจัง “ขอโทษนะคะ ประธานยวี่ คนที่ทำร้ายนายวันนี้ คือเพื่อนคนหนึ่งของฉัน เขาทำร้ายนาย เพื่อที่จะช่วยฉันระบายความโมโห ฉันไม่รู้เรื่องมาก่อน ถ้าหากนายต้องการการรับผิดชอบ ก็พุ่งมาที่ฉัน พวกเราจัดการกันลับ ๆ ได้ไหม?”

“เพื่อนของเธอ?” ยวี่จิ้นเหวินสายตาเย็นชาเล็กน้อย “เป็นเฉวียนเยี่ยเชียนสินะ”

หนานซ่งรู้ว่าเขาพอรู้อยู่แล้ว ในเมื่อเขาพูดออกมาแล้ว งั้นเธอก็ยอมรับโดยตรง “ใช่”

ยวี่จิ้นเหวินพูด “จัดการลับ ๆ ได้ แต่เธอต้องบอกฉันว่า เธอกับเฉวียนเยี่ยเชียนตกลงว่าเป็นอะไรกัน?”

เมื่อวานเขาเริ่มสืบสวนเฉวียนเยี่ยเชียน แต่ไม่ว่าเขาจะสืบยังไง ก็หาไม่เจอว่าตกลงเฉวียนเยี่ยเชียนกับหนานซ่งเป็นอะไรกัน ชีวิตของพวกเขาดูเหมือนจะไม่มีความเกี่ยวข้องกันเลย ฟู่ยวี่รู้จักตระกูลเฉวียนขนาดนั้น ก็ยังไม่รู้เลยว่าตระกูลเฉวียนกับตระกูลหนานมีความเกี่ยวดองกันแบบไหน

“ฉันเรียกเขาว่าพี่รอง” หนานซ่งพูด “ขอโทษที่ฉันไม่สะดวกเปิดเผยมากกว่านี้ได้”

ยวี่จิ้นเหวินขมวดคิ้วเล็กน้อย

อันที่จริงเขาอยากจะรู้มากกว่านี้ ไม่ใช่แค่เฉวียนเยี่ยเชียน แต่ยังมีไป๋ลู่ยวี๋ ผู้ชายพวกนี้มีความสัมพันธ์ยังไงกับเธอกันแน่ แต่เธอไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยกับเขา ถ้าให้พูดก็คือยังไม่เชื่อใจเขาพอ

แต่เขาก็ไม่อยากบังคับให้เธอพูดออกมา เพราะแต่ละคนก็มีความลับกันทั้งนั้น ไม่ใช่ว่าสามารถเล่าให้คนอื่นฟังได้ทุกเรื่อง

“ฉันไม่ไล่ตามเขาก็ได้” ยวี่จิ้นเหวินมองดูหนานซ่ง “แต่นี่เป็นเพราะเห็นแก่หน้าของเธอ ดังนั้นเธอต้องรับปากฉันเรื่องหนึ่ง”

หนานซ่งมองดูชายหนุ่มคนนี้เงียบ ๆ ถึงแม้ว่าเขาจะวัยรุ่น แต่อยู่ในสายธุรกิจนานหลายปี จนช่ำชองไปตั้งนานแล้ว ไม่รู้ว่าความคิดแวบเข้าในหัวของเขาเยอะขนาดไหน ไม่แน่อาจจะกำลังวางแผนร้ายกับเธออยู่ เธอจะตอบรับเขาง่าย ๆ ไม่ได้

เธอเงียบอยู่นาน จากนั้นหนานซ่งก็พูดขึ้น “แค่ไม่แต่งงานใหม่กับนาย ไม่คืนดีกับนาย เงื่อนไขอื่น นายเสนอมาได้เลย”

ยวี่จิ้นเหวินดวงตาเคร่งขรึม

เขารู้ว่าเงื่อนไขพวกนี้ ถึงเขาจะเอ่ยขึ้น เธอก็ไม่มีทางรับปาก

หนานซ่งเจ็บจี๊ดในใจ แต่เธอไม่อยากเปิดเผยความจนตรอกใด ๆ ต่อหน้าชายคนนี้อีกแล้ว

เธอเอ่ยปากช้า ๆ “นายรู้ไหมว่าทำไมเธอถึงถือเหล้าไปหานาย?”

ยวี่จิ้นเหวินส่ายหน้า

“เพราะว่านายเปิดเผยเลขห้องของนาย ไม่สนว่านายจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจพูดออกมา แต่ในสายตาผู้หญิง นี่คือการบอกเป็นนัย”

หนานซ่งมองดูยวี่จิ้นเหวินขมวดคิ้ว สีหน้างุนงง จึงพูดอย่างหงุดหงิด “พูดแบบนี้แล้วกัน ถ้าหากเมื่อคืนมีปาปารัสซีถ่ายภาพที่มีสาวสวยมาเคาะประตูห้องของนายตอนดึกดื่น แล้วนายก็เปิดประตู เช่นนั้นถ้าข่าวออกมา นายคิดว่าที่นายพูดมาก่อนหน้านี้ คนนอกเขาจะเชื่อไหม?”

ยวี่จิ้นเหวินขมวดคิ้ว “ความคิดคนนอก ฉันไม่สนใจ”

เขาสนใจแค่ว่าเธอเชื่อหรือไม่เชื่อ

“ฉันรู้ว่านายไม่สนใจ แต่คำคนน่ากลัว ยิ่งไปกว่านั้นคือนายไม่ใช่คนธรรมดา นายคือประธานของบริษัทยวี่กรุ๊ป”

หนานซ่งน้ำเสียงเคร่งขรึม “ในฐานะที่เป็นเพื่อนร่วมธุรกิจ ฉันเชื่อในตัวของประธานยวี่มาก แต่ขณะเดียวกัน ในฐานะเพื่อนร่วมธุรกิจ ฉันหวังว่าประธานยวี่รอบคอบหน่อย อย่าให้ใครกุมอำนาจได้”

เธอบอกว่าเชื่อเขา แต่ก็ในฐานะของเพื่อนร่วมธุรกิจ แต่ไม่ใช่ในฐานะภรรยาเก่า

ยวี่จิ้นเหวินเม้มปากแน่ จากนั้นก็พูดขึ้น “ฉันยังมีเงื่อนไขอีกหนึ่งข้อ”