ยวี่จิ้นเหวินถูกทำร้าย แต่กลับยิ้มขึ้นมา “เดิมทีฉันก็ไม่ใช่คนดีอะไรอยู่แล้ว”
ไม่ใช่คนดี คือเรื่องที่น่าภูมิใจอย่างงั้นเหรอ?
หนานซ่งถลึงตาใส่ยวี่จิ้นเหวินอย่างหงุดหงิด เพียงแต่ดวงตาสีน้ำตาลที่แวววาวเต็มไปด้วยอารมณ์ขุ่นมัว ไม่มีความน่าเกรงขามสักนิด
เขามองหน้าที่แดงเรื่อของเธอ ความหงุดหงิดแฝงไปด้วยความหยิ่งยโส แถมยังมีความโมโหแบบเด็ก ๆ ยวี่จิ้นเหวินมองเธอตาไม่กะพริบ รู้สึกว่าเธอน่ารักอย่างไม่มีอะไรเทียบได้ เขาแทบอยากจะประคองหน้าของเธอแล้วจูบเธอ
เพิ่งจะยกมือขึ้น อยากที่จะจับใบหน้าของเธอ หนานซ่งกับเบนหัวออก แล้วลุกออกจากขอบเตียง
ยวี่จิ้นเหวินมองดูมือที่ว่างเปล่า เขาผิดหวังอย่างบอกไม่ถูก
หนานซ่งออกจากขอบเขตของเขา อารมณ์ค่อย ๆ สงบลง แล้วพูดอย่างเรียบเฉย “นายบังคับจูบฉัน ฉันตบนายครั้งหนึ่ง พวกเราถือว่าหายกัน”
เธอพูดอย่างจริงจัง ยวี่จิ้นเหวินหัวเราะโดยไม่รู้ตัว เขาพิงเข้ากับหัวเตียงเบา ๆ
“การค้าขายนี้ไม่เลว ไม่งั้นฉันจูบเธออีกสักครั้ง? ยังไงซะหน้าของฉันก็มีแผลอยู่แล้ว ไม่ขาดแคลนการตบของเธอ”
หนานซ่งตะลึง ไม่รู้จะตอบสนองยังไง
อับอายขายขี้หน้าเหลือเกิน เธอมองดูใบหน้าบวมช้ำของเขา ก็รู้สึกละอายใจ
เธอยืนตรง พูดกับเขาอย่างจริงจัง “ขอโทษนะคะ ประธานยวี่ คนที่ทำร้ายนายวันนี้ คือเพื่อนคนหนึ่งของฉัน เขาทำร้ายนาย เพื่อที่จะช่วยฉันระบายความโมโห ฉันไม่รู้เรื่องมาก่อน ถ้าหากนายต้องการการรับผิดชอบ ก็พุ่งมาที่ฉัน พวกเราจัดการกันลับ ๆ ได้ไหม?”
“เพื่อนของเธอ?” ยวี่จิ้นเหวินสายตาเย็นชาเล็กน้อย “เป็นเฉวียนเยี่ยเชียนสินะ”
หนานซ่งรู้ว่าเขาพอรู้อยู่แล้ว ในเมื่อเขาพูดออกมาแล้ว งั้นเธอก็ยอมรับโดยตรง “ใช่”
ยวี่จิ้นเหวินพูด “จัดการลับ ๆ ได้ แต่เธอต้องบอกฉันว่า เธอกับเฉวียนเยี่ยเชียนตกลงว่าเป็นอะไรกัน?”
เมื่อวานเขาเริ่มสืบสวนเฉวียนเยี่ยเชียน แต่ไม่ว่าเขาจะสืบยังไง ก็หาไม่เจอว่าตกลงเฉวียนเยี่ยเชียนกับหนานซ่งเป็นอะไรกัน ชีวิตของพวกเขาดูเหมือนจะไม่มีความเกี่ยวข้องกันเลย ฟู่ยวี่รู้จักตระกูลเฉวียนขนาดนั้น ก็ยังไม่รู้เลยว่าตระกูลเฉวียนกับตระกูลหนานมีความเกี่ยวดองกันแบบไหน
“ฉันเรียกเขาว่าพี่รอง” หนานซ่งพูด “ขอโทษที่ฉันไม่สะดวกเปิดเผยมากกว่านี้ได้”
ยวี่จิ้นเหวินขมวดคิ้วเล็กน้อย
อันที่จริงเขาอยากจะรู้มากกว่านี้ ไม่ใช่แค่เฉวียนเยี่ยเชียน แต่ยังมีไป๋ลู่ยวี๋ ผู้ชายพวกนี้มีความสัมพันธ์ยังไงกับเธอกันแน่ แต่เธอไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยกับเขา ถ้าให้พูดก็คือยังไม่เชื่อใจเขาพอ
แต่เขาก็ไม่อยากบังคับให้เธอพูดออกมา เพราะแต่ละคนก็มีความลับกันทั้งนั้น ไม่ใช่ว่าสามารถเล่าให้คนอื่นฟังได้ทุกเรื่อง
“ฉันไม่ไล่ตามเขาก็ได้” ยวี่จิ้นเหวินมองดูหนานซ่ง “แต่นี่เป็นเพราะเห็นแก่หน้าของเธอ ดังนั้นเธอต้องรับปากฉันเรื่องหนึ่ง”
หนานซ่งมองดูชายหนุ่มคนนี้เงียบ ๆ ถึงแม้ว่าเขาจะวัยรุ่น แต่อยู่ในสายธุรกิจนานหลายปี จนช่ำชองไปตั้งนานแล้ว ไม่รู้ว่าความคิดแวบเข้าในหัวของเขาเยอะขนาดไหน ไม่แน่อาจจะกำลังวางแผนร้ายกับเธออยู่ เธอจะตอบรับเขาง่าย ๆ ไม่ได้
เธอเงียบอยู่นาน จากนั้นหนานซ่งก็พูดขึ้น “แค่ไม่แต่งงานใหม่กับนาย ไม่คืนดีกับนาย เงื่อนไขอื่น นายเสนอมาได้เลย”
ยวี่จิ้นเหวินดวงตาเคร่งขรึม
เขารู้ว่าเงื่อนไขพวกนี้ ถึงเขาจะเอ่ยขึ้น เธอก็ไม่มีทางรับปาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สอนรักอดีตภรรยา
ต่อๆค่ะรอนานแล้ว...
อยากอ่านเร็วๆทำไงดี...
มีถึงตอนจบมั๊ยค่ะ อ่านสนุกมากเลย อ่านจบตอนทีลง 940 แล้วค่ะมีต่ออีกม่ะค่ะ รอๆอยู่ค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ...
ทำไมตั้งแต่บทที่ 57 ขึ้นไปมี 4-5 บรรทัดตอนสั้นๆล่ะ...
แอด..ช่วยกลับมาลงต่อหน่อยจ้า .อย่าเทกันแบบนี้😄😄...
1...
1...
พี่ยวี่..ตายจริงไหม.ใครเป็นพระเอกอ่ะ😂😂...
สนุกมาก.....
นางเอกไม่น่าให้อภัยนะ เพราะผู้ชายใจดำ ดูแลมาตั้งสามปี ไม่เคยทำดีด้วยแล้วจู่ๆก็ทิ้ง นี่ถ้าไม่ถูกเปิดโปง เขาก็จะแต่งกับนังโจ๋...