สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 847

หนานซ่งและยวี่จิ้นเหวินไม่ได้ไปงานแต่งงานของ หลินลู่ และ เสิ่นเหยียน แต่กลับได้ข่าวว่าจะไปที่ วัดกัสปะ ทำให้ ซ่งซียิ่งคิดหนักมากขึ้น

ด้านหนึ่งเธอรู้สึกว่านี่อาจเป็นกับดักระเบิดที่ หนานซ่งและ ยวี่จิ้นเหวินปล่อยออกมา แต่ในทางกลับกันเธอต้องคิดให้ดี เพราะเธออยู่ที่เมืองกั่ง ไม่ใช่เพราะมางานแต่ง แต่มาเพราะหนานซ่งเธอไม่อยากให้มาเสียเปล่า

ซ่งซีนั่งยองๆ บนพื้นโคลน ใช้แท่งไม้เล็กๆ เขียนวาดบนพื้น คำนวณจำนวนคนที่เธอต้องใช้แล้วขมวดคิ้ว

ชายมือขวาของเธอ อาบิงและอาเฉียนอยู่ในมือของตำรวจแล้ว ไม่รู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไร

เธอไม่กังวลว่าพวกเขาจะทรยศเธอ เพราะครอบครัวของพวกเขาทั้งหมดอยู่ในเมืองตงเจิ้น ชีวิตและความตายยังคงอยู่ในมือของเธอ

แค่มีนายพลสองคนที่หายไป ที่เหลือก็ไม่ใหญ่โตอะไร ไม่มีใครพอช่วยเธอได้ เหตุผลที่พวกเขาทำตามแผนของเธอคือเงิน ถึงกระนั้นก็เหลือคนไม่มาก เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึก เสียใจเล็กน้อย รู้อย่างนี้เธอน่าจะใช้กลุ่มทหารรับจ้างให้เร็วกว่านี้ แม้ว่ากลุ่มทหารจะมีมือดีมากมาย แต่มือสกปรก แต่ด้วยเหตุนี้ ทหารรับจ้างคนอื่นๆ จึงปฏิเสธ ที่จะตามเธอ. .

ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องนั้น เธอคงไม่ต้องตื่นตระหนกตอนนี้

ปัญหาที่สำคัญที่สุดในปัจจุบันคือต้องแบ่งกำลังคนออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มหนึ่งไปงานแต่งงาน และอีกกลุ่มไปวัดกัสปะ

แล้วเธอล่ะควรไปที่ไหน?

ซ่งซีคิดถึงที่ตั้งของวัดกัสปะดวงตาของเขาลึกและคิดด่า ยวี่จิ้นเหวินและ หนานซ่งเป็นแปดร้อยครั้งในใจ

ตอนนี้เธอไม่เหลืออะไรแล้ว ทุกคนต่างทรยศต่อเธอ และแม้ว่าเธอต้องเสียชีวิตจริงๆ เธอก็จะพาหนานซ่งไปลงนรกกับเธอ!

ขณะที่ความคิดนี้ผุดขึ้นในใจของซ่งซี จู่ๆ ก็มีร่างหนึ่งปกคลุมทางออกปิดกั้นแสงแดดไว้

เหยาอวี้เห็นใบหน้าของผู้หญิงในสายตาพร่ามัว และมันขยายใหญ่ขึ้นทีละน้อยต่อหน้าต่อตาเขา

เหยาอวี้อดไม่ได้ที่จะจ้องมองไปยังอากาศที่มีควันนั้น

อย่างไรก็ตาม เมื่อซ่งซีเห็นคนที่กำลังมา เขาก็หรี่ตาหงส์ของเขาให้แคบลง “คุณนั่นเอง”

ผู้หญิงคนนั้นยิ้มเล็กน้อย อ่อนโยนราวกับน้ำ "ฉันมาเพื่อช่วยคุณ"

***

พรุ่งนี้ก็ถึงงานวิวาห์

คืนนี้เจ้าสาวเจ้าบ่าวและเพื่อนคงไม่ได้นอนกัน พวกเขาต้องพากันไปแต่งหน้าและถ่ายวิดีโอร่วมกันในตอนเช้า

ขณะที่หนานซ่งและยวี่จิ้นเหวินยังคงนอนหลับอยู่ พวกเขาได้ยินเสียงเคาะประตูด้านนอก

ไม่ใช่ประตูของพวกเขาที่ถูกเคาะ แต่เป็นประตูถัดไป

เหล่า A และคนอื่นๆ คุ้นเคยกับการทำหน้าที่เมื่อมีงาน เมื่อนาฬิกาปลุกดัง พวกเขาก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ล้างหน้า และแต่งตัวโดยไม่ต้องมีใครเรียก

หลังจากห้านาทีเพื่อทำทุกอย่างให้เสร็จ ก็ออกจากประตูมา

ในขณะนี้ ฟู่ยวี่ยังคงซุกตัวอยู่ในผ้าห่มอุ่น ๆ และเมื่อนาฬิกาปลุกดังขึ้น เขาไม่รู้ตัวว่ากดไปตั้งแต่เมื่อไหร่

เขานอนหลับอย่างสนิท

เมื่อประตูดังขึ้น ซูยินเป็นคนเปิดประตู

ซูยินสวมชุดนอนการ์ตูนปิกาจูที่ฟู่ยวี่ซื้อมาให้เธอ "ห๊ะ?"

พี่น้องทหารตกตะลึง "เอ่อ... ได้เวลาลุกขึ้นแล้วน้องสาว"

"ค่ะ."

ซูยินลืมตาขึ้นเล็กน้อย “หนูจะไปอาบน้ำพวกคุณเข้าไปเรียกเขาเอง”