สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 929

พ่อตาลูกเขยเพิ่งเล่นหมากรุกเสร็จ ที่ชั้นล่างก็มีเสียงตะโกนของลั่วอินดังขึ้น...

“สามีคะ มาดูเร็ว ลูกสาวคุณร้องแล้ว!”

หนานหนิงซง: “?”

เขายังตกอยู่ในภวังค์ ยวี่จิ้นเหวินหันหมอบอยู่ข้างหน้าต่าง แล้วหันหน้ามาพูดกับหนานหนิงซง “พ่อครับ ผมลงไปดูหน่อย”

จากนั้นเขารีบลงไปราวกับสายฟ้าแลบ แค่กะพริบตาก็หายไปแล้ว

หนานหนิงซง: “...”

ไอ้หนุ่มคนนี้วิ่งเร็วจริงนะ

เขาหยิบหมากขาวดำจากบนกระดานเก็บเข้าถ้วยหมากรุก แล้วพูดช้า ๆ “ลูกสาวโตแล้ว ตอนนี้มีสามีของตัวเองโอ๋แล้ว จะไปต้องการพ่อคนนี้ได้ยังไงนะ”

ปากบ่นไป มือที่เก็บหมากยิ่งอยู่ยิ่งเร็วขึ้น สุดท้ายเก็บหมากลวก ๆ แล้วรีบลงไปที่ชั้นล่าง

เสียงคำรามของลั่วอิน ไม่เพียงแค่เรียกยวี่จิ้นเหวินกับหนานหนิงซงลงมาจากชั้นบน เสียงนี้ทำให้พวกผู้ชายที่แอบฟังอยู่หลังประตูพากันตกใจ คนหนึ่งยืนไม่มั่นคง จึงพากันล้มลง

เหมือนกับตัวต่อ

คนที่โดนทับอยู่ด้านล่างสุดคือไป๋ลู่ยวี่ เขาหน้าแดงตะโกนขอความช่วยเหลือจากฟู่จื่อ “จื่อจื่อ ช่วยผมด้วย...”

ฟู่จื่อกับลั่วโยวและคนอื่น ๆ หัวเราะไปด้วยและพยุงพวกเขาขึ้นมาด้วย

ดูการกระทำพวกนี้ หนานซ่งยังจะร้องออกได้ยังไง ความโศกเศร้าถูกอัดอั้นไว้ เหลือเพียงความเซ็ง

ยอมแพ้ไอ้พวกนี้เลย

น้ำตาของหนานซ่งไม่มีประโยชน์ใด ๆ ลั่วอินใจแข็ง หนานหนิงซ่งก็สมคบคิดกับลั่วอิน บอกว่าไม่ให้เธอไปเมืองตงเจิ้น ไม่อนุญาตเด็ดขาด

ร้องไห้ไปก็ไร้ค่า

ทุกครั้งที่ประชุมครอบครัว ทุกคนป้องกันพวกเขายังกับป้องกันโจร ทำให้หนานซ่งกลัดกลุ้มใจอย่างมาก

ฟู่ยวี่เดินวนไปวนมาอยู่ในห้องของพวกเขา “ฉันไม่เข้าใจ ป้องกันพวกนายก็ช่างเถอะ ทำไมแม้แต่ฉันก็ต้องป้องกันด้วยนะ?”

ยวี่จิ้นเหวินเหลือบมองเขา “คุณคือใคร?”

“ฉันฟู่ยวี่...” ฟู่ยวี่คุยโวโอ้อวด: “ฉันคือลูกเขยของตระกูลหนานไง!”

สำหรับพี่โชคลาภหน้าด้านที่ไม่เคยเห็นตัวเองเป็นคนนอก หนานซ่งหมดคำพูด ซูยินถอนหายใจ

ยวี่จิ้นเหวินเหน็บแนม

“ฉันที่เป็นลูกเขยแท้ ๆ ของตระกูลหนานยังไม่มีสิทธิ์เข้าร่วม นายที่เป็นว่าที่! หลานเขย! ยิ่งไม่มีสิทธิ์”

ยวี่จิ้นเหวินตั้งใจเน้นเสียงคำว่า “ว่าที่” กับ “หลาน” สองคำนี้ ให้ไอ้บ้านี่ตั้งสติหน่อย

แต่ฟู่ยวี่ไม่ได้จับใจความสำคัญที่เพื่อนรักอยากจะแสดงออกเลย เขายังคงจมดิ่งอยู่กับโลกของตัวเอง “จะสนใจว่าแท้หรือปลอม ลูกหรือหลาน ยังไงฉันก็คือเขยของตระกูลหนาน ทำไมไม่ให้ฉันเข้าร่วม”

เขายืนเท้าเอวอยู่ตรงนั้น ดูท่าทางน้อยใจยิ่งกว่าหนานซ่งกับยวี่จิ้นเหวิน

“เอาเถอะ นายอย่าดื้อ เดินไปมาจนฉันเวียนหัวแล้ว รีบมานี่”

เธอขี้เกียจจะสนใจเขา จึงพูดกับหนานซ่ง: “ไม่ได้คุยอะไรมาก เหยาอวี้ร้องไห้อยู่ตลอด ทั้งน้ำมูกทั้งน้ำตา ร้องทุกข์กับหนูถึงเรื่องที่เขาประสบพบเจอ หนูพูดแทรกไม่ได้สักประโยค...”

ยังพูดไม่ทันจบ ฟู่ยวี่ส่งเสียงขุ่นเคืองอยู่ด้านข้าง

ซูยินกับหนานซ่งถลึงตามองไปทางเขาอย่างไม่พอใจ และก็จิกตาใส่ สายตาที่อยากฟาดฟันคนปิดยังไงก็ปิดไม่มิด

ความปรารถนาที่จะอยู่รอดของฟู่ยวี่ถึงจะมาช้าแต่มันก็มาถึง เขาปิดปากรูดซิปให้ตัวเอง บอกให้พวกเธอคุยกันต่อ

ซูยินพูดต่อ: “หญ้างูหอมที่ซ่งซีกิน เหยาอวี้เป็นคนทำให้จริง ๆ เขาบอกว่าซ่งซีเอามีดจ่อคอบังคับให้เขาทำแบบนั้น เขาไม่มีทางเลือก และก็เคยบอกซ่งซีว่ายาแบบนี้กินเข้าไปจะส่งผลเสียต่อร่างกายอย่างมาก แต่ซ่งซียังคงกินมันโดยไม่ลังเลมาหลายปี ภายหลังเหยาอวี้ปลุกความกล้าเปลี่ยนขนาดยาให้เธอ ผสมสมุนไพรอื่นเข้าไป ดังนั้นหญ้างูหอมบนตัวซ่งซียิ่งอยู่ยิ่งประสิทธิภาพน้อยลง

“อืม” ฟู่ยวี่นึกขึ้นได้ในทันที “ถึงว่ากลิ่นบนตัวเธอทำไมยิ่งอยู่ยิ่งเหม็น ที่แท้ในหญ้างูหอมมีสมุนไพรชนิดอื่นปะปนอยู่นี่เอง”

ซูอินตอบรับ จากนั้นก็พูดต่อ: “ต่อมาการปฏิบัติครั้งนั้นที่เมืองกั่ง เพื่อช่วยเหลือซ่งซี และก็เพื่อไม่ให้เปิดเผยที่ตั้งของตัวเอง โซเฟียจึงพาเหยาอวี้ไปที่ประเทศ T ด้วยกัน เหยาอวี้ถูกพวกเขาบังคับให้พัฒนายาแปลก ๆ มากมาย เขาบอกว่าโซเฟียตัวจริงเป็นผู้ชำนาญการใช้มีด มีดผ่าตัดเล่นได้อย่างช่ำชองมาก เทียบกับซ่งซี โซเฟียต่างหากที่เป็นคนสำคัญของเซียวเอินที่แท้จริง และก็เป็น ‘เจ้าหญิง’ ในสายตาของพวกทหารรับจ้างพวกนั้น พวกเขากลัวเธอมาก และวิธีการของเธอก็เหี้ยมโหดจริง ๆ...”

เหยาอวี้บอกซูยินเกี่ยวกับเรื่องของโซเฟียมากมาย ซูยินเล่าเรื่องทุกอย่างที่เธอจำได้ให้หนานซ่งและคนอื่น ๆ ฟัง

หนานซ่งฟังด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอโซเฟีย เธอก็รู้แล้วว่าโซเฟียไม่ธรรมดา เพียงแต่ในตอนนั้นเธอยังเห็นโซเฟียเป็นเงาของพี่สะใภ้ ตอนนี้สามารถแยกออกเป็นสองคนได้แล้ว

ถ้าหากพูดว่าซ่งซีเป็นเพียงสุนัขร้ายตัวหนึ่งที่เซียวเอินเลี้ยงไว้ เช่นนั้นแล้วโซเฟียต่างหากที่เป็น “ลูกสาว” ที่แท้จริงของเซียวเอิน ถูกเขาเลี้ยงมาจนโตด้วยมือตัวเอง

การมีตัวตนของโซเฟีย แม้แต่ลั่วอินกับหลานอวี้ก็ยังไม่รู้

ตอนนั้นแผนการของเซียวเอินเริ่มต้นแล้ว หรือบางทีอาจเป็นเพราะความช่วยเหลือของโซเฟีย แผนการอันน่าสยดสยองทั้งหมดของเขาถึงได้ดำเนินการไปได้

เช่นนั้นลูกงูพิษที่ถูกงูพิษแก่เลี้ยงดู จะทรยศพ่อบุญธรรมของเธอจริง ๆ เหรอ จะย้ายข้างมาที่ค่ายของพวกเขาเหรอ?

และพี่ใหญ่ให้โซเฟียอยู่ข้างกายเพื่ออะไรนะ?