สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 94

เทศกาลนิทรรศการดอกกุหลาบประจำปีกำลังจะเริ่มต้น หลายวันนี้เมืองหนานจึงครึกครื้นมาก

เมืองหนานเป็นเมืองเก่าแก่ เป็นตลาดของโบราณที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ เมื่อก่อนนักท่องเที่ยวก็เยอะอยู่แล้ว บวกกับหลายปีที่ผ่านมามีการบำรุงซ่อมแซมเมืองเก่า แล้วก็มีนิทรรศการดอกกุหลาบที่กำลังจะเริ่มต้น การท่องเที่ยวจึงครึกครื้นมาก

อากาศเดือนพฤษภา ไม่ร้อนไม่หนาว เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดสำหรับการท่องเที่ยว

ยวี่จิ้นเหวินออกจากโรงพยาบาล แผลบนศีรษะแห้งแล้ว สามารถถอดผ้าพันแผลออกได้แล้ว ความบวมช้ำบนใบหน้าก็ดีขึ้น กลับไปดูดีหล่อเหลาเหมือนแต่ก่อน

วันนี้เขาใส่ชุดสบายๆ กางเกงสีดำกับเสื้อเชิ้ตสีขาว ดูสะอาดเรียบง่าย ดูแล้วเหมือนผู้ชายสดใสที่เพิ่งเดินออกมาจากรั้วมหาลัย ดูสดใสเหมือนวัยรุ่นมาก

หนานซ่งกลับตรงกันข้ามกับเขา ใส่เสื้อยืดสีดำแล้วก็กางเกงยีนขาดๆสีขาว ผมที่สั้นประบ่ามัดขึ้นสองฝั่ง ดูเป็นวัยรุ่นที่ทะเล้นมาก

ทั้งสองไม่ได้ปรึกษากัน แต่พอยืนอยู่ด้วยกัน ขาวดำสลับกัน ใครมองก็จะคิดว่าเป็นชุดคู่ ชายหล่อหญิงสวย ช่างเหมาะสมกันเหลือเกิน

หนานซ่งไม่ได้สนใจสายตาของผู้คน ความสนใจทั้งหมดถูกดอกกุหลาบข้างทางดึงดูดไปหมดแล้ว

เธอไม่ได้กลับมาร่วมนิทรรศการดอกกุหลาบในเมืองหนานสามปีแล้ว

เมื่อก่อนจะเป็นนิทรรศการขนาดเล็ก คนขายดอกไม้แค่อยากหาโอกาสสร้างกำไร เหมือนเป็นตลาด แต่ตอนนี้รูปแบบเปลี่ยนไปแล้ว บนถนนหลายเส้นมีดอกกุหลาบหลากหลายแบบ กลิ่นหอมมาก

ยวี่จิ้นเหวินมองหนานซ่งนั่งลงข้างทาง แล้วสูดดมดอกกุหลาบสีแดงส้มที่ชื่อว่า"Lady off shalott" มองเงียบๆ จนตกอยู่ในภวังค์

หนานซ่งเคลิ้มกับดอกกุหลาบอยู่ จนกระทั่งได้ยินคนข้างหลังเอ่ยว่า "ช่วยห่อให้ผมหนึ่งช่อ" ค่อยลืมตาขึ้นมา แล้วหันกลับไป จึงสบตาเข้ากับแววตาของยวี่จิ้นเหวิน

เธอรู้สึกทำตัวไม่ค่อยถูก จึงหาประเด็นคุย "ดอกไม้นี้สวยดี"

"ให้พูดความจริงไหม?" ยวี่จิ้นเหวินขมวดคิ้วแน่น

หนานซ่งหันมองเขา ทีแรกคิดว่าเขาจะพูดอะไรซื่อบื้อๆ เลยไม่อยากสนใจ แต่กลับได้ยินเขาพูดว่า "ฉันรู้สึกว่า คนสวยกว่าดอกไม้อีก"

"……" หนานซ่งได้ยินแล้วอึ้งมาก เบิกตาโต แล้วมองยวี่จิ้นเหวินอย่างประหลาดใจ

คำพูดเมื่อกี้ ไม่เหมือนกับสิ่งที่คุณชายยวี่จะพูดเลย

เจ้าของร้านดอกไม้ห่อดอกไม้เสร็จแล้วยื่นให้ยวี่จิ้นเหวิน พร้อมยิ้มเอ่ยว่า "พ่อหนุ่มนี่ปากหวานจริงๆ ดอกกุหลาบ Lady off shalott หมายถึงความรักที่เร่าร้อนยาวนาน ขอให้พ่อหนุ่มสมหวังเร็วๆนะ"

"ขอบคุณครับ" ยวี่จิ้นเหวินรับดอกไม้มา แล้วมอบให้หนานซ่ง"คุณหนูหนาน เป็นเกียรติรับไว้ด้วยครับ"

หนานซ่งมองดอกกุหลาบช่อนั้น แล้วเอียงศีรษะถาม "ถ้ารับมันไว้ ไม่ได้แสดงว่าตกลงคบกับนายใช่ไหม?"

ถึงแม้จะแทงใจดำ แต่ยวี่จิ้นเหวินก็ฝืนยิ้ม "ไม่ครับ"

ถึงเขาจะมองโลกในแง่ดีแค่ไหน ก็ไม่คาดหวังให้เธออภัยเพราะดอกไม้ช่อเดียว แล้วคืนดีกับเขาหรอก

"งั้น ขอบใจนะ" หนานซ่งเป็นคนตรงๆอยู่แล้ว ได้ยินเขาพูดจึงไม่ลังเลอีก แล้วรับดอกไม้ไปอย่างเปิดเผย ถือว่าให้หน้าเขามากแล้ว