สอนสวาท คุณครูพยาบาล นิยาย บท 6

เสียงคำรามของเขาดังกึกก้องไม่ต่างจากเจ้าป่าโดนลอบยิ่ง ความอุ่นร้อนที่ฉีดพ่นเข้ามามันสร้างความอุ่นซ่านลึกในหัวใจสาวอย่างมหาศาล

ร่างกายกำยำซวบซบลงมาในขณะที่มือบางโอบกอดเขาเอาไว้ทั้งกาย แต่เมื่อสติสัมปัญชัญญะเริ่มทำงานความละอายจึงเริ่มบังเกิด

สิ่งที่เกิดขึ้นมันแค่อารมณ์ชั่ววูบ...มันเป็นแค่เซ็กซ์ความบริสุทธิ์ของหล่อนมันไร้ความหมายสำหรับเขา

หล่อนมันน่าสมเพชยิ่งนักที่เปลือยเปล่าให้เขาเชยชมในขณะที่ชายหนุ่มนั้นเสื้อผ้าอยู่ครบทุกชิ้นมีเพียงท่อนเอ็นท่อนนั้นที่เขาควักออกมา

“ลุกออกไปเถอะค่ะ ช่อแก้วหนัก”

หล่อนกลั้นใจพูดมันออกมาความอับอายทำให้หล่อนไม่กล้าที่จะสู้หน้าเขาได้อีก

“เป็นอะไรแค่นี้ทำเป็นหนัก ทีตะกี้ไม่เห็นพูดสักคำ”

เขาผละกายลุกขึ้นในขณะที่หล่อนรีบลุกขึ้นเก็บเสื้อผ้าที่ตกอยู่ข้างเตียง

“โอ๊ย...”

ความเจ็บปวดกลางร่างทำให้หล่อนต้องเผลออุทานออกมา

“เจ็บมากไหม”

ชายหนุ่มรีบประคองหญิงสาวทันทีด้วยความเปนห่วงแต่หล่อนกลับสะบัดแขนออกพร้อมกับพูดจาประชดประชัน

“ช่อแก้วไม่เจ็บหรอกค่ะ คุณขุนพลน่าจะรู้ดี”

หล่อนพูดจบก็เชิดหน้าขึ้นในขณะที่เขาใช้สายตาคมกริบตวัดมองด้วยความเดือดดาล

“อย่างนั้นหรือ...ช่อแก้ว ถ้าเธอไม่เจ็บก็ดีน่ะสิ”

เขาสาวเท้าเดินเข้ามาประชิดกายหล่อนอีกครั้งโดยที่หล่อนยังไม่ทันได้สวมใส่เสื้อผ้า

“ยะ อย่านะคะ ไม่เอาแล้ว ช่อแก้วไม่ต้องการ อ๊ะ...”

ท่อนเอ็นที่มันผงาดโผล่พ้นกางเกงมันยังคงผงาดแข็งชันไม่มีทีท่าจะสงบลงแม้แต่น้อย

“ปากเก่งแบบนี้อีกสักน้ำสองน้ำคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง”

หล่อนถดถอยหนีจนแผ่นหลังชนกับกระจกด้านหลัง

“ถ้า..ถะ ถ้าคุณขุนพลไม่หยุด ช่อแก้วจะตะโกนให้คนช่วยนะคะ”

แทนที่เขาจะหวาดกลัวแต่กลับหัวเราะออกมาอย่างน่าหวาดวิตก

“เอาเลย ฉันก็ไม่ได้ห้ามเธอ แถมยังจะช่วยเธออีกด้วยนะ”

เด็กสาวยังคงไม่เข้าใจสถานกาณ์แต่ทว่าเขากลับผลักร่างของหล่อนเข้ากระจกบานใสพร้อมกับประกบชิดแนบจากด้านหลัง

“อ๊ะ...ยะอย่า ค่ะ เดี๋ยวมีคนเห็น อ๊ะ...”

ความแข็งชันถูไถที่บั้นท้ายอวบโดยที่กลีบสาวมันกลับตอดขมุบขมิบอีกครั้งอย่างน่าละอาย

“เปิดหน้าต่างเรียกคนมาช่วยสิ ช่อแก้ว...เรียกเลย อ่า หรือว่าจะให้ฉันช่วยเรียก...”

โชคดีที่ห้องพยาบาลอยู่ในมุมอับของชั้นบนสุดไม่เช่นนั้นหล่อนคงไม่อาจมีหน้าไปพบใครได้อีก

“อ๊ะ ยะ อย่า...ได้โปรด อ๊า พอเถอะค่ะ”

เขาย่อกายลงพร้อมกับใช้ลิ้นแกร่งตวัดเลียตั้งแต่ขาอ่อนขึ้นมาซอกขาหนีบ ความเสียวกระสันลามเลียไปทั้วร่างตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า

“อ่า...เธอมันปากดี ช่อแก้ว อ่า...”

เขาลากลิ้นแกร่งไปทั่วทุกซอกมุมของร่างสาวไม่มีส่วนใดเป็นความลับสำหรับเขา

ลิ้นแกร่งลากไล้ผ่านบั้นท้ายอวบหล่อนเสียวซ่านจนต้องขมิบมันอย่างไร้เดียงสา กายสาวแอ่นโค้งแนบชิดกับกระจกใสทันทีเมื่อลิ้นสากลากผ่านแนวกระดูกสันหลังขึ้นมายังหลังคอ

“อ่า....อูยยยส์ ซี๊ดดด อื้อ....คุณขุนพล อ่า...”

มือหนาล้วงลงไปที่กลีบอูมก่อนจะสะกิดติ่งเสียวกลางร่างให้หลั่งน้ำเสี้ยนออกมาเพื่อรองรับความใหญ่ยาวที่จะอัดกระหน่ำ

“โอ้วว ฉ่ำดีมาก อ่า ดีมาก ช่อแก้ว โอ้ววว”

จะไม่ให้หล่อนฉ่ำเยิ้มได้อย่างไรในเมื่อเขาใช้ลิ้นปรนเปรอหล่อนทุกสัดส่วนของร่างกาย และยามนี้ปากหนาหนักก็ทำหน้าที่ดูดเม้มเนื้ออ่อนตามซอกคอจนหล่อนกระสันเสี้ยนเจียนคลั่ง

“อ่า...ช่อแก้วไม่ไหวแล้ว อ่า คุณขุนพล อ่า...”

มันเป็นคำเชิญชวนที่ไม่ควรจะออกจากปากอิสตรีแต่ทว่าเขาเป็นคนปลุกไฟราคะในกายสาวให้ลุกโชน

“ต้องการอะไรช่อแก้ว บอกฉัน อ่า บอกฉันมา”

เขาพูดพึมพำชิดใบหูหอมกรุ่น บั้นท้ายแน่นหนั่นจงใจบดเบียนท่อนเนื้อแข็งชันบริเวณร่องบั้นท้าย มันยิ่งกระตุ้นความเสียวสยิวให้กับหล่อนอย่างยิ่งยวด

“อ่า ซี๊ดดดด อื้อ...ต้องการ อ่า ต้องการคุณขุนพล อ่า...ช่วยช่อแก้วด้วย อ๊า เสียวร่องค่ะ อูยยส์ ได้โปรดเข้ามา อ๊า....”

น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราดพร้อมกับฝ่ามือที่ฟาดลงมาบนใบหน้าเนียนใสเต็มแรง

“ช่อแก้วขอโทษจ๊ะป้า ช่อแก้ว...เอ่อ ช่อแก้ว ทำงานเพิ่งเสร็จ”

สุดาจ้องหน้าหลานสาวในไส้ด้วยความเกลียดชัง

“อย่ามาตอแหล เพราะคุณประเสริฐเรียกหาแกแต่แกก็ไม่ไปหาเค้า”

ฝ่ามืออวบอูมของคนเป็นป้าระดมทุบตีหล่อนไม่ยั้ง โดยที่หล่อนทำได้แค่เพียงปัดป้องเท่านั้น

“โอ๊ย...ช่อแก้วเจ็บจ๊ะ ป้าจ๋า อย่าตีช่อแก้วเลยนะ”

หากหล่อนกระทำสิ่งใดที่ขัดใจลุงกับป้าเด็กสาวจะโดนทุบตีแบบนี้เป็นประจำตั้งแต่จำความได้

“ป้าจ๋า...ช่อแก้วลาออกได้ไหม ช่อแก้วไม่อยากโกหกใครอีกแล้ว ช่อแก้วสัญญาจะทำงานหลายๆ ที่ ป้ากับลุงจะได้สบาย”

สุดาเบะปากก่อนจะใช้นิ้วจิ้มลงไปที่หน้าผากเนียนสวยของหล่อนเต็มแรง

“อีโง่ ที่ฉันส่งแกไปทำงานที่นั่นไม่ใช่แค่เงินแต่ละเดือน แต่ฉันรู้ว่าคุณประเสริญเขาอยากได้แก และแกก็อย่าเล่นตัวให้มันมากนักจะได้ไหม”

“ป้า....”

หล่อนเรียกคนเป็นป้าด้วยเสียงแผ่วเบาภายในใจนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ที่สุดานั้นเห็นหล่อนเป็นแค่เครื่องมือในการหาเงินหาใช่หลานไม่

“จะเรียกกูทำไมอีช่อแก้ว มึงรีบโทรไปขอโทษคุณประเสริฐเลยนะแล้วอย่าให้กูรู้ว่ามึงขัดใจเขาอีก”

สุดาหรี่ตามองคนเป็นหลานสาวก่อนจะฟาดฝ่ามือลงไปตามร่างกายเพื่อระบายความหงุดหงิดที่วันนี้โชคชะตาเอาแต่เข้าข้างเจ้ามือบ่อนการพนัน

“รับปากกูสิอีหลานเนรคุณ”

“จ๊ะ...แก้วรู้แล้ว”

ดวงตากลมโตเอ่อล้นไปด้วยหยาดน้ำตา หล่อนมันไร้ค่า...ไม่ต่างจากเศษธุลี แม้แต่เขาขุนพล

เขาพร่าผลาญพรหมจรรย์ของหล่อนไปอย่างป่าเถื่อนโดยปราศจากถ้อยคำขอโทษ สายตาคมกริบมันเต็มไปด้วยความชิงชัง

ความเจ็บปวดมันตีตื้นขึ้นกลางอกจนหล่อนไม่อาจเอ่ยเอื้อนคำใดออกมาได้ นอกเสียจากปล่อยให้สุดาทุบตีจนสาแก่ใจ

ความเจ็บปวดทางร่างกายมิอาจเทียบเคียงกับความเสียใจภายในอกที่มันถาโถมเข้าใส่อย่างรุนแรง