สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 16

กู้ฉางชิงมองไปที่เธอที่ทำให้เรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่ คิดในใจว่ายัยคนนี้จะทำให้เกิดเรื่องอีกแน่

การแสดงแบบนี้นี่สุดยอดของออสก้าแล้วก็ว่าได้

ลู่ซือยวี่โวยวายตลอดว่าปวดหัว คุณนายเฟิงก็คอยเป็นห่วงอยู่ข้างๆ

เฟิงจิงเหยาขมวดคิ้ว เห็นเธอดูเจ็บปวดแบบนั้นยิ่งให้คนต้องไปทำเรื่องนอนโรงพยาบาลให้เธอ

พอทุกอย่างเสร็จ เขาถึงจะบอกกับลู่ซือยวี่ "พักผ่อนมากๆ"

ลู่ซือยวี่ได้ยินคำที่ดูเป็นห่วงในใจดีใจแทบแย่

ใครจะรู้ว่าพอหันหลังไปเฟิงจิงเหยาก็พูด " ไปกับเถอะ ผมจะไปส่งคุณ เดี๋ยวดึกๆให้คนใช้มาเฝ้าก็พอ"

กู้ฉางชิงมองไปที่ลู่ซือยวี่และคุณพ่อเฟิงคุณแม่เฟิง ยังไงเขาก็ไม่ต้อนรับเธออยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องอยู่ต่ออยู่แล้ว

สองคนเดินออกไป

ถึงลู่ซือยวี่จะโวยวายว่าปวดหัว แต่ก็มองไปทางพวกเขาตลอด พอเห็นพวกเขาไป เธอก็มีสีหน้าแย่ลง

ทำไม? ทำไมพี่จิงเหยาไม่อยู่ต่อ?

เขาเป็นห่วงเธอมากไม่ใช่หรอ?

เมื่อกี้ยังทำแผลให้อยู่เลย

ลู่ซือยวี่เซ็ง แต่พวกเขาก็เดินลับตาไปแล้ว จะพูดกับคุณนายเฟิงก็ไม่ได้อีก ได้แต่แอบเซ็งอยู่ลึกๆ

วุ่นวายมาทั้งคืน กู้ฉางชิงกับเฟิงจิงเหยาก็เหนื่อยและง่วง

พอเข้าประตูบ้าน พอถอดแจ็กเก็ต กู้ฉางชินถึงจะรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย

เฟิงจิงเหยาเอาเสื้อเธอไปแขวน พร้อมกับพูดว่า "พักผ่อนเถอะ"

กู้ฉางชิงง่วงจนตาจะปิด ไม่มีแรงจะพูดอะไรแล้ว ได้แค่พยักหน้า

ที่ห้องนอนหลักก็เก็บกวาดเสร็จหมดแล้ว กู้ฉางชิงก็ไม่ค่อยอยากไปนอนต่อแล้ว เลยตรงไปที่ห้องรับแขก

เธอนอนไปไม่นานนัก ก็เหมือนที่ข้างๆหนักๆ

มีแขนข้างหนึ่งสอดมาจากข้างหลัง เอาเธอเข้าไปในอ้อมแขน ความรู้สึกอุ่นๆทำให้สบาย

กู้ฉางชิงหดตัวเข้าไปในอ้อมแขน แล้วก็หลับไป

สองคนนี้ผ่านแบบนี้มาช่วงหนึ่งแล้ว จากคืนนั้นก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น

พอเช้า กู้ฉางชิงกับเฟิงจิงเหยาก็ตื่น คุณท่านก็ให้คนมาเรียกให้พวกเข้าไปกินข้าวเช้า

เพราะไม่กล้าให้ท่านรอนาน

กู้ฉางชิงกับเฟิงจิงเหยาจึงรีบล้างหน้าแปรงฟัน และลงไปหานายท่าน

ที่พักของนายท่านเป็นบ้านเก่าๆสไตล์ยุคคลาสสิค เฟอร์นิเจอร์เป็นแบบจีนโบราณ ที่ผนังติดลายสือจีนที่สวยสง่างาม

ตอนที่กู้ฉางชิงกับเฟิงจิงเหยาไป คุณท่านเฟิงก็นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว ซึ่งกำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ตรงนั้น

พอเห็นทั้งสองคนเข้ามา

นายท่านดีใจมากโบกมือไปที่ฉางชิน "ฉางชิน มานี่ มานี่ มานั่งข้างๆคุณปู่มา"

อย่างกับกำลังเรียกเด็กอะไรแบบนั้น

นายท่านดูเป็นคนแก่ที่ใจดี นุ่มนวล อบอุ่นมาก

นี่ยังเป็นครั้งแรกที่ตั้งแต่กู้ฉางชินเข้ามาตะกูลเฟิง คนแรกที่ดีกับเธอแบบนี้ เธอรู้สึกตกใจนิดหน่อย

เธอมองไปที่เฟิงจิงเหยา เห็นเขาก็ไม่ได้วืาอะไร เลยไปนั่งข้างคุณปู่นิ่งๆ

คนใช้ที่อยู่ข้างๆเริ่มจัดโต๊ะเสิร์ฟจาน

คุณท่านจับมือของกู้ฉางชิง "เรื่องเมื่อคืน คุณปู่ได้ยินมาแล้ว ไม่โทษลูกนะ ลูกเป็นเด็กที่ดี"