สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 101

ลู่ซือหยี่เอ่ยขึ้นมาถึงการปกป้องกู้ฉางฉิงของเฟิงจิ่งเหยา ด้วยสีหน้าไม่สบายใจ "ตอนนี้พี่จิ่งเหยาไปหนุนหลังให้หล่อนแล้ว เกรงว่าใครก็จะไปโค่นตำแหน่งสะไภ้ของหล่อนไม่ได้น่ะสิ"

เฟิงจิ้งหยวนยิ้มเยาะ

"แล้วคิดว่ากู้ฉางซิน จะเหมาะสมกับสะไภ้ตระกูลเฟิงของฉันงั้นหรอ แค่ตอนนี้ทำเป็นน่าเอ็นต่อหน้าจิ่งเหยาเท่านั้นแหละ"

เธอพูดขึ้น ดูเหมือนเธอจะคิดอะไรบางอย่างได้ แสดงถึงเจตนาที่ไม่ดี "ฉันนึกออกแล้วว่าเมื่อก่อนหล่อนชอบไปเที่ยวกลางคืน ชอบไปเถลไถลอยู่ตามสถานที่พวกนั้น ตอนนี้เกรงว่าเพราะจิ่งเหยาห้ามไว้ แต่คงจะอยากไปน่าดู รอให้ฉันหาวิธีพาหล่อนไป ต้องเผยธาตุแท้ออกมาได้แน่ๆ"

ลู่ซือหยี่ฟังแล้วคิดภาพตาม

แต่เธอยังไม่ทันเอ่ยปาก ก็ฟังเฟิงจิ้งหยวนพูดต่อ "พอถึงเวลาก็ให้คนหลอกพาหล่อนไปมั่วซุมตามที่พวกนั้น แค่นี้หล่อนคงไม่ได้อยู่ต่อหรอก"

"แต่ว่าทำแบบนี้แล้วจิ่งเหยาจับได้ล่ะ ถึงตอนนั้นเรื่องมันโยงมาถึงเธอได้นะ จิ้งหยวน"

ในใจของลู่ซือหยี่เห็นด้วยกับวิธีของเธอ แต่เสแสร้งแกล้งทำเป็นห่วงใย

"วางใจได้ ฉันไม่มีทางทำให้จิ่งเหยารู้ว่าเป็นฉันหรอก ถ้ารู้เรื่องแล้ว ฉันก็จะโทษว่าเป็นกู้ฉางซินผู้หญิงต่ำๆคนนั้นไง เพราะถึงยังไงหล่อนก็มีความผิดก่อนหน้านั้นมากมายอยู่แล้ว ไม่เชื่อหรอกว่าจิ่งเหยาจะไม่เชื่อ "

ลู่ซือหยี่เห็นว่าเธอวางแผนไว้อย่างดีแล้ว ก็แสดงความชื่นชมออกมา "จิ้งหยวนเธอนี่สุดยอดเลย ที่จัดการเรื่องทุกข์ใจของฉันได้"

เฟิงจิ้งหยวนไม่เห็นด้วย "ได้ยังไงกัน เธอเป็นเพื่อนฉันนี่ และฉันก็เห็นว่าเป็นหลานสะไภ้ถ้าฉันไม่ช่วยเธอ แล้วจะไปช่วยใคร"

..........

ที่เรือนหอ กู้ฉางฉิงที่ไม่รู้ว่าเฟิงจิ้งหยวนวางแผนจะลงมือกับเธอ

เธอก็กำลังถูกเฟิงจิ่งเหยากำชับว่า ："สองวันนี้ คุณก็พักผ่อนอยู่ที่บ้าน หลังจากสองวันนี้มู่เฉาเกอจะเข้าบริษัทไปถ่ายงาน ปรึกษาเรื่องที่ผ่านมา ชุดที่คุณออกแบบจะเป็นส่วนหนึ่งของชุดหลัก พอถึงเวลาคุณก็เข้าไปจัดการให้เรียบร้อยด้วยตัวเองแล้วกันนะ"

"รับทราบค่ะ ฉันจะพักผ่อนให้เต็มที่ รับรองว่าไม่ทำให้บริษัทเสียเวลาแน่นอนค่ะ"

กู้ฉางฉิงเผยรอยยิ้มออกมา และรับปาก

ไม่ว่ายังไงความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ของดีไซเนอร์ก็คือการที่ผลงานที่ตัวเองออกแบบได้รับการยอมรับ

เฟิงจิ่งเหยาก็เข้าใจทันที เมื่อมองเห็นแววตาเป็นประกายของเธอ แล้วก็อดไม่ได้ที่จะก้มลงไปจุ๊บหน้าผากเธอ "งั้นคุณพักผ่อนนะ เดี๋ยวผมไปห้องหนังสือจัดการธุระนิดหน่อย"

เขาพูดจบก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไป ทิ้งให้กู้ฉางฉิงนั่งอึ้งอยู่บนเตียง

สัมผัสที่อบอุ่นที่ดูเหมือนธรรมดาที่หน้าผาก แต่กลับทำให้เธอต้องยกมือขึ้นมาลูบเบาๆ

ใจเต้นรัวอย่างควบคุมไม่อยู่ ราวกับปาก้อนหินลงในน้ำแล้วคลื่นน้ำก็ค่อยๆแผ่วงกว้างออกไป

ผ่านไปสักพัก เธอก็ดึงสติกลับมา

เธอตบแก้มที่ร้อนผ่าวเบาๆ ："กู้ฉางฉิง เธอคิดอะไรของเธอเนี่ย เธออย่าลืมฐานะของเธอสิ !"

ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าการเตือนสติตัวเองแบบนี้ได้ผลหรือเปล่า แต่ก็ทำให้จังหวะหัวใจค่อยๆกลับมาสู่ปกติ

เธอพยายามเบี่ยงเบนความสนใจของตัวเอง

ทันใดนั้นเธอก็เหลือบไปเห็นภาพออกแบบวางอยู่บนโต๊ะ จึงลุกขึ้นไปหยิบมาวาดต่อ

จริงๆแล้วตอนนี้เธอก็ยังเวียนหัวอยู่ แล้วก็วาดรูปต่ออีกนิดหน่อย หลังจากรอให้จังหวะหัวใจเป็นปกติ ก็ทนไม่ไหว จึงต้องกินยาแล้วนอนพัก

แต่ในใจของเธอก็ได้แต่คิดถึงอีกสองวันหลังจากนี้

สองวันผ่านไป อาการหวัดของกู้ฉางฉิงดีขึ้นแล้ว

แล้วก็เป็นวันที่มู่เฉาเกอเข้าบริษัทไปถ่ายงาน

"เดี๋ยวฉันจะเข้าบริษัทกับคุณด้วยนะ"

ขณะที่สองคนกำลังทานอาหารกันอยู่ เฟิงจิ่งเหยาก็พูดขึ้นมาเรื่องที่จะเข้าบริษัทกับกู้ฉางฉิง

"โอเค"

กู้ฉางฉิงตอบรับ

ครู่เดียว ทั้งสองคนทานอาหารกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็เดินทางไปบริษัท

กู้ฉางฉิงลงรถที่ปากทางเข้าบริษัมเหมือนเดิม

เมื่อเธอเข้ามาถึงบริษัท สอบถามเจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคล แล้วก็ขึ้นลิฟท์ไปยังชั้นที่มีการถ่ายทำ

ชั้นที่มีการถ่ายทำคือชั้นที่สิบ มีบริเวณกว้าง ภายในตกแต่งด้วยสีสันสไตล์ต่างๆ