สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 109

ชวี่ยี่ฟังเธอพูดจบ นึกถึงข่าวลือเกี่ยวกับคุณนายรองก่อนหน้านี้ ทำให้เขาอ่อนใจ

"ขอบคุณที่เตือนครับคุณหนู เดี๋ยวผมจะไปแจ้งท่านประธานให้ทราบ"

เฟิงจิ้งหยวนพยักหน้าตอบรับ แล้วก็พาลู่ซือหยี่ออกไปจริงๆ

ชวี่ยี่มองตามหลังพวกเธอออกไป แล้วคิดถึงสิ่งที่คุณหนูห้าเพิ่งพูด ก็รู้สึกลังเลขึ้นมา แต่สุดท้ายก็หันกลับไปเคาะประตูห้องด้านหลังอีกครั้ง

"เชิญ"

ด้านในส่งเสียงตอบกลับมาทันที

ชวี่ยี่ผลักประตูเข้าไป

เฟิงจิ่งเหยาจ้องมองเขา คิ้วขมวดแล้วถามขึ้นว่า "มีเรื่องอะไร"

ชวี่ยี่ได้ฟังก็หันหน้าไปทางกรรมการหวาง แล้วชะงักไป

เฟิงจิ่งเหยาเห็นท่าทาง ก็เข้าใจว่าคงไม่สะดวกให้มีคนอื่นอยู่ด้วย จึงหันไปขอโทษกรรมการหวาง "ขออภัยด้วยนะครับ ขอตัวสักครู่"

กรรมการหวางไม่ได้ยี่หระ พยักหน้าอนุญาตให้เขาออกไป

หลังจากนั้นเฟิงจิ่งเหยาก็นำชวี่ยี่ออกไปด้านนอก

"มีเรื่องอะไร"

เมื่อออกมาด้านนอก เฟิงจิ่งเหยาก็ถามขึ้นมาทันที

ชวี่ยี่ไม่สามารถปกปิดได้ จึงพูดสิ่งที่เฟิงจิ้งหยวนเพิ่งบอกมา

"ท่านประธานครับ เมื่อสักครู่บังเอิญเจอคุณหนูห้า เธอบอกว่าพบคุณนายรองที่ห้องจัดเลี้ยงด้านหน้านั้นครับ ด้านในมีผู้คนมากหน้าหลายตา ดูไม่ค่อยน่าไว้ใจ เพื่อความปลอดภัยของคุณนายรอง จึงอยากให้ท่านประธานไปดูสักหน่อยครับ"

เฟิงจิ่งเหยาฟังจบ สีหน้าเข้มขึ้นทันที

เขามุ่งตรงไปยังห้องจัดเลี้ยงที่ชวี่ยี่พูดถึงทันที

ขณะเดียวกัน ด้านในห้องจัดเลี้ยง กู้ฉางฉิงที่ไม่รู้ว่าเฟิงจิ่งเหยาจะมา

เธอกำลังพยายามเอาตัวเองออกจากตรงนี้

"ฉันดื่มไม่ไหวแล้วจริงๆ"

เธอขมวดคิ้วแน่นพยายามปฏิเสธคนที่เอาแต่ยื่นมาให้เธอดื่ม

แต่อีกฝ่ายยังไม่ยอม และมีอีกคนคอยช่วยอยู่ข้างๆ ยื่นแก้วไวน์มาให้กู้ฉางฉิงอีก

ทุกคนรอบตัวต่างเชียร์ให้เธอดื่มต่อ

ทันใดนั้น ประตูด้านหน้าถูกผลักเข้ามาอย่างแรง มีเสียงดังปัง จนทุกคนหันไปมองเป็นตาเดียว

มองไปเห็นเฟิงจิ่งเหยายืนหน้านิ่งอยู่ที่ประตู สายตาคมกริบแต่ดูเยือกเย็น กวาดมองไปที่ใคร คนนั้นก็รู้สึกถึงความเยือกเย็น

รอบๆตัวเขาแผ่รังสีความน่ากลัวออกมา ทำให้บรรยากาศในห้องอึดอัดขึ้นมาทันที

"คนนี้ใคร ดูเหมือนมาหาเรื่อง"

"แต่ว่า คนนี้ดูมีออร่ามากเลยนะ"

"นี่คือเฟิงจิ่งเหยา เป็นประธานกรรมการของเฟิงซื่อกรุ๊ป พวกเธออย่าพูดจาเลอะเทอะ"

ทุกคนมีสติกลับมา เก็บความกลัวไว้ในใจ แล้วสงบคำ

แต่ท่าทางของเฟิงจิ่งเหยาดูเดือดดาล ทำให้คนที่ซุบซิบอยู่เงียบเสียงลง

ในสายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความเกรงกลัว

ท่าทางของเฟิงจิ่งเหยาดูแตกต่างจากทุกคน

ไม่ใช่แค่เพียงเฟิงจิ่งเหยา แต่คนของตระกูลเฟิงทั้งหมดล้วนไม่ควรเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วย

เฟิงจิ่งเหยาไม่สนท่าทีของทุกคน แต่กวาดสายตามองไปท่ามกลางผู้คน จนเจอกู้ฉางฉิง

มองไปก็เห็นชวี่จือยวี่ยืนเด่นอยู่ข้างๆเธอ

ทันใดนั้น เขาเหมือนนักล่าที่จะตะครุบเหยื่อ มองไปทางชวี่จือยวี่ด้วยสายตาดุดัน

ชวี่จือยวี่รู้สึกถึงสายตาที่อันตราย จนสะท้านไปทั้งตัว และคิดว่าควรออกห่างจากกู้ฉางฉิง

หลังจากที่เขาถอยออกมา สายตาที่ดุดันนั้นถึงหายไป

เขาจึงถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งใจ แล้วยกมือขึ้นปาดเหงื่อที่หน้าผาก