สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 108

เมื่อกู้ฉางฉิงเห็นสองคนอยู่ด้วยกัน ก็แสดงสายตาประหลาดใจออกมา

เพราะเธอไม่คิดว่าลู่ซือหยี่จะอยู่ที่นี่ด้วย

แต่ทั้งห้องจัดเลี้ยง มีเพียงแค่พวกเขาสามคน

เธอหยุดชะงัก แล้วคิดจะถอยหลังกลับ

ความรู้สึกบอกว่าที่นี่ดูไม่ชอบมาพากล

แต่เฟิงจิ้งหยวนไม่มีทางปล่อยเหยื่อที่เข้ามาติดกับให้หลุดไปได้ง่ายๆแน่

เธอจึงแสร้งมองไม่เห็น แล้วก็เข้าไปในห้อง

กู้ฉางฉิงมองไปรอบๆ แล้วแสร้งถามขึ้นมาว่า "คุณอาเล็กคะ นี่ฉันมาช้าไปหรือคะ ทำไมมีเพียงแค่คุณกับน้องซือหยี่คะ จิ่งเหยาล่ะ กลับไปแล้วหรอ "

เฟิงจิ้งหยวนรู้ว่าเธอยากจะพูดอะไร จึงยิ้มขึ้นมา "ไม่ใช่ว่าเธอมาช้าหรอก แต่พวกเรามาเร็วต่างหาก เป็นความผิดฉันเองแหละ ที่จำเวลาผิด เธอก็รอไปก่อนนะ อีกสักพักพวกเขาคงมากัน"

กู้ฉางฉิงสบตาเธอ เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ทำแค่เพียงนั่งรอเงียบๆอยู่ไม่ไกล

ลู่ซือหยีมองเฟิงจิ้งหยวนด้วยสายตามีเลศนัย

โดยไม่ต้องอธิบายออกมาเป็นคำพูด

ผ่านไปสักพัก ก็เริ่มมีคนทยอยเข้ามา

คนเหล่านั้นก็คุ้นหน้าคุ้นตา เป็นกลุ่มลูกคนรวยที่เคยเข้าสังคมกับกู้ฉางซิน

เมื่อพวกเขาเห็นกู้ฉางฉิง ก็เข้ามาทักทาย

"กู้ฉางซิน ไม่เจอกันนาน ออกมาได้แล้วหรอ คิดว่าเธอจะไม่ออกสังคมแล้วซะอีก"

"จริงด้วย ได้ยินว่าเธออยู่บ้านตลอดเลย พวกเราคิดว่าเธอจะเปลี่ยนสไตล์แล้วซะอีก"

"เมื่อก่อนนะ เห็นชวนพวกเราออกมาเที่ยวด้วยกันตลอดเลย ในที่สุด ก็ทนไม่ไหวล่ะสิ ออกมาจนได้นะ"

คนนั้นพูดทีคนนี้พูดที ทำเอากู้ฉางฉิงที่ยิ้มพอเป็นมารยาท กลับยิ้มแห้งเลยทีเดียว

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเธอเหลือบไปเห็นชวี่จือยวี่ แววตาเธอเรียบนิ่ง

มองชวี่จือยวี่ก้าวเข้ามาตรงหน้า

"ฉางซิน ฉันรู้ว่าเธอคงทนได้ไม่นานหรอก เหอะ เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด วิถีชีวิตแบบนั้นที่พยายามทำให้ท่านประธานเฟิงเห็นน่ะ ไม่อึดอัดหรอ ป่ะ คืนนี้ไม่เมาไม่กลับ"

เขาพูดพลางเอื้อมมือไปจับเธอ

กู้ฉางฉิงมอง คนที่อยู่ๆก็มาลากเธอออกไป "คุณชายชวี่คะ กรุณาระวังด้วยค่ะ"

พูดจบเธอก็หยุดเดิน แล้วหันไปมองทางเฟิงจิ้งหยวนด้วยสีหน้าไม่พอใจ ในใจคิดว่าเธอถูกหลอกล่อให้ออกมาแน่ๆ

เพราะปกติ เฟิงจิ้งหยวนก็ไม่มีเจตนาดีต่อเธออยู่แล้ว อยู่ๆจะใจดีมาบอกเธอเกี่ยวกับเรื่องของเฟิงจิ่งเหยาได้ยังไง

และถ้ามีเรื่องอะไร เฟิงจิ่งเหยาก็ต้องบอกเธอตรงๆอยู่แล้ว

เป็นเพราะเธอโง่เอง ที่คิดว่ายังไงเฟิงจิ้งหยวนก็นคนในตระกูลเฟิง ไม่น่าหาเรื่องกัน ใครจะคิดว่าเธอเป็นคนวางแผน

วันนี้เธอต้องมั่วซุมอยู่กับคนพวกนี้ ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะมีข่าวลืออะไรออกไปบ้าง

เกรงว่าจะทำให้ตระกูลเฟิงเสียชื่อเสียง คุณนายเฟิงคงไม่ยกโทษให้เธอแน่ๆ

เมื่อคิดแบบนี้แล้ว เธอก็พยายามไม่ให้เป็นไปตามแผนของเฟิงจิ้งหยวน จึงพูดขึ้นมาว่า "ขอโทษนะคะ พอดีว่าฉันมีธุระ ขอตัวก่อนนะคะ"

"เอ๊ะ กู้ฉางซิน เธอหมายความว่ายังไง พวกเราเพิ่งมาถึงเองนะ เธอจะไปแล้วหรอ"

"หรือว่า พอเป็นสะไภ้ตระกูลเฟิงแล้ว จะไม่เห็นหัวพวกเรา"

"ไม่ใช่ว่า พอเธอเข้าไปอยู่ในตระกูลเฟิงแล้ว จะไม่สนใจเพื่อนๆแบบพวกเรา แล้วก็ตีตัวออกห่างจากพวกเรางั้นสิ"

กู้ฉางฉิงได้ยินพวกเขาต่อว่า ก็คิ้วขมวดแน่น

ถึงแม้ว่าเธออยากตีตัวออกห่างจากพวกคนเหล่านี้จริงๆ แต่ก็พูดออกมาไม่ได้ กลัวว่าทุกคนจะโกรธเอาได้

"ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น ฉันมีธุระจริงๆ"

เธอเม้มปาก แล้วพูดออกมาอีกครั้ง หวังว่าคนพวกนี้จะปล่อยเธอไป

ในขณะนั้นเอง ก็มีทายาทเศรษฐีสองคนก้าวเข้ามา