สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 107

เช้าวันต่อมา

กู้ฉางฉิงปวดหัวแทบระเบิด ระบมไปทั้งร่างจนต้องตื่นขึ้นมา

พร้อมกับที่ เฟิงจิ่งเหยาเดินออกมาจากห้องน้ำ

"ตื่นแล้วหรอ วันนี้เธอไม่สบายก็นอนพักอยู่ที่บ้านนะ"

เขามองใบหน้าหวานของกู้ฉางฉิงที่ทำหน้าไม่ถูกในตอนนี้

กู้ฉางฉิงได้ฟังแล้ว มีสติขึ้นมาก็มองตรงไปที่เขา

แค่พริบตาเดียว ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนก็ย้อนเข้ามาในหัวทั้งหมด

โดยเฉพาะตอนที่ผู้ชายตรงหน้าอาบน้ำให้เธอ ทั้งอายทั้งหงุดหงิด แล้วตอบด้วยอารมณ์ขุ่น "ฉันต้องพักแน่ๆอยู่แล้ว"

พูดจบ เธอก็ดึงผ้าห่มแล้วทิ้งตัวลงไปนอนบนเตียงเหมือนเดิม

เฟิงจิ่งเหยามองท่าทางของเธอด้วยสายตาอ่อนโยน ยิ้มออกมาเบาๆ และหมุนตัวเดินออกไป

หลังจากที่เขาเดินออกไป กู้ฉางฉิงถึงค่อยๆโผล่หน้าออกมาจากผ้าห่ม แววตาขุ่นเคือง แล้วก็ถอนหายใจออกมา

ดูเหมือนว่าเพราะความเมาเมื่อคืน เฟิงจิ่งเหยาจึงไม่ได้สงสัยอะไร

ยิ่งคิด เธอก็ยิ่งนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน จนหน้าเห่อร้อน

ลู่ซือหยี่ ผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจมากจริงๆ ถึงขนาดจ้างคนมาพรากความบริสุทธิ์ของเธอ

เสียดายที่ไม่มีหลักฐานมัดตัวเธอ ไม่อย่างงั้นเธอคงไม่ปล่อยให้เรื่องเป็นแบบนี้แน่

เธอนอนอยู่บนเตียงสักพัก รอให้จิตใจสงบ จึงลุกขึ้นมา

หลังจากนั้นก็ลงไปชั้นล่างเพื่อทานอาหาร เห็นว่าวันนี้อากาศดี จึงคิดว่าหลังจากทานอาหารเสร็จแล้ว จะออกไปนั่งวาดแบบที่ในสวนสักหน่อย นั่งรับแสงแดดอุ่นไปพร้อมกับวาดรูป

เธอนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอย่างสบายใจ

พร้อมกับมีกาน้ำชา อาหารว่าง รับแสงแดดอุ่นๆ แต่ก็รู้สึกแปลกๆ

เฟิงจิ้งหยวนเดินเข้ามา มองคนที่กำลังวาดรูปอย่างสบายใจ ด้วยสายตาเกลียดชัง

นังผู้หญิงคนนี้ดูสุขสบายเสียจริง

เธอบ่นในใจ ตอนแรกที่คิดว่าจะแกล้งมองไม่เห็นแล้วเดินผ่านไป

แต่พอคิดถึงคำพูดที่พูดกับลู่ซือหยี่ในวันนั้นแล้ว ทำให้เธอต้องหันกลับมา

มองไปที่เธออีกครั้ง แล้วมุ่งตรงเข้าไปหากู้ฉางฉิง

กู้ฉางฉิงได้ยินเสียงคนเดินเข้ามา จึงเงยหน้าขึ้นมาดู มองไปที่เฟิงจิ้งหยวนที่เดินเข้ามา แล้วทักทาย

แม้จะไม่นึกว่าวันพักผ่อนที่สงบสุขของเธอ จะต้องเจอคนอื่นที่ไม่อยากเจอ

"สวัสดีค่ะคุณอาเล็ก"

เธอทักทายพอเป็นมารยาท เพื่อเลี่ยงการชวนทะเลาะกับอีกฝ่าย

เฟิงจิ้งเหยวนได้ยินคำทักทายแล้ว มองไปที่อีกคนอย่างสมเพช

เธอไม่ได้ตอบโต้อะไร แต่มองกู้ฉางฉิงจนรู้สึกอึดอัด

"คุณอาเล็กมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ"

เธอขมวดคิ้วถามออกมา

หลังจากที่เธอถามจบ เฟิงจิ้งหยวนก็ค่อยๆดึงสายตากลับไปช้าๆ แต่ก็ยังคงเหล่ตามองเธออยู่

"ไม่มีธุระอะไรหรอก แค่อยากจะมาบอกกับเธอว่า คืนนี้ที่ข้างนอกจัดงานเลี้ยงใหญ่ จิ่งเหยาเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ ก็ไม่ควรที่จะพลาดงานนี้ เพราะฉะนั้นเมื่อถึงเวลาไปร่วมงาน ก็คงเลี่ยงไม่ได้ที่จะดื่ม เธอดูเวลาด้วยนะ ให้รีบพาจิ่งเหยากลับมา"

เมื่อกู้ฉางฉิงได้ฟัง ไม่รู้ว่าจะต้องแปลกใจไหม

แต่เธอก็ตอบกลับไปว่า "งานนี้ฉันไม่ต้องไปหรือเปล่าคะ ไม่เห็นจิ่งเหยาจะบอกฉันเลย คิดว่าน่าจะพาผู้ช่วยไปแทน ถึงเวลาก็ให้ผู้ช่วยพากลับมาส่งก็ได้นี่คะ"

เฟิงจิ้งหยวนคิดไม่ถึงว่ากู้ฉางฉิงจะตอบแบบนี้ จึงแสดงสายตาไม่พอใจที่ถูกปฏิเสธ

"เธอพูดอะไรของเธอ หรือว่าเธอไม่ใช่ภรรยาของจิ่งเหยา"

เธอตำหนิเสียงดัง ทำให้สีหน้าของกู้ฉางฉิงเรียบนิ่ง

ไม่ทันให้เธอได้อธิบาย เฟิงจิ้งหยวนก็พูดขึ้นมาอีก

"เหอะ คิดว่าเธอเรียนรู้แล้วจริงๆซะอีก แต่ก่อนไม่ว่าอะไร เธอก็จะตอบตกลงทันที แต่ช่างเถอะ ฉันให้ลูซือหยี่ไปแทนก็ได้ เธอไม่ตกลง แต่ยังไงก็มีคนอื่นยอมไปแน่นอน"