สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 120

ทั้งสองกลับมาถึงบ้านตระกูลเฟิง และทันทีที่พวกเขาเข้าประตู พ่อบ้านก็เดินเข้ามา

“ คุณชาย คุณนายรอง พวกคุณกลับมาแล้ว นายท่านกับคุณนายรอฟังข่าวดีของพวกคุณอยู่ที่ห้องรับแขก ”

กู้ฉางชิงได้ยินอย่างนั้นก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว

เธอรู้ว่าข่าวดีที่พ่อบ้านพูดหมายถึงอะไร

ขณะคิด ดวงตาของเธอก็เป็นประกายถากถาง

พวกเขาไม่ได้บอกใครเกี่ยวเรื่องที่ไปโรงพยาบาล ไม่รู้ว่าเรื่องไปเข้าหูสองท่านนั้นได้ยังไง

ดูเหมือนว่าในบ้านนี้จะไม่มีความลับอะไรเลยจริงๆ

เฟิงจิ่งเหยาไม่ได้คิดมากขนาดนั้นเหมือนเธอ

เพียงแต่สีหน้าไม่ดีเอาซะเลย

สิ่งที่เขาและกู้ฉางชิงคิดเหมือนกันคือรู้ว่าคุณปู่และพวกเขารอข่าวดีอะไรอยู่ เพียงแต่เรื่องไม่ได้เป็นอย่างนั้น

“ฉันจะไปกับคุณ ฉางซินคุณกลับห้องไปพักผ่อนเถอะ”

เขาคิดเรื่องนี้และเตรียมการ

ไม่อย่างอย่างนั้นหากให้กู้ฉางซินไป พอถึงเวลาคงบอกความจริง กลัวว่าคุณแม่จะพูดอะไรที่มันไม่น่าฟัง ทั้งสองคนก็จะทะเลาะกันขึ้นอีก

เดิมทีกู้ฉางชิงก็ไม่ได้อยากไป เมื่อได้ยินที่เขาพูดก็ผ่อนคลายขึ้น

แต่เธอก็ยังแสร้งทำเป็นกังวลและถามว่า：“คุณไปคนเดียวได้ไหม？”

“ไม่เป็นไร ฉันไปคนเดียวได้”

เฟิงจิ่งเหยาตอบกลับ

กู้ฉางชิงรอคำพูดเหล่านี้ จากนั้นก็พยักหน้าแล้วหันเดินจากไป

หลังจากที่เธอไป เฟิงจิ่งเหยาก็เดินไปที่บ้านใหญ่

“จิ่งเหยามาแล้ว”

เฟิงเทียนหรูเห็นเขาเป็นคนแรก และยิ้มทักทาย

เฟิงจิ่งเหยาพยักหน้า เดินไปด้านข้างๆเขา และเรียกด้วยความเคารพ：“คุณปู่ คุณแม่”

“ทำไมคุณมาคนเดียว ฉางซินล่ะ？”

คุณนายเฟิงมองไปข้างหลังเขา ไม่เห็นกู้ฉางซินเดินเข้ามา ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจและถาม

“ฉางซินยังไม่สบายอยู่หรอ ฉันบอกให้เธอกลับไปพักผ่อนก่อน”

เฟิงจิ่งเหยาตอบอย่างยิ้มๆ

“ไม่สบาย เกิดอะไรขึ้น？ใช่สิ พวกคุณไปตรวจที่โรงพยาบาลมา คุณหมอว่ายังไงบ้าง ไม่ใช่ว่ามี？”

นายท่านได้ยินเขาพูดก็มีคำถามมากมายตามมา

คุณนายฟิงยังมองไปที่เฟิงจิ่งเหยารอคำตอบของเขา

“เฮ้อ คุณปู่ อันที่จริงเรื่องนี้เป็นการเข้าใจผิด ฉางซินแค่ท้องไส้ปั่นป่วน ไม่ได้เป็นอย่างที่พวกคุณคิด”

เฟิงจิ่งเหยาอธิบายสถานการณ์ทั่วไป นายท่านได้ฟังก็รู้สึกผิดหวัง

“ท้องไส้ปั่นป่วน ฉันยังคิดว่ามี”

ขณะที่เขาพึมพำ ก็ดูเหมือนคิดอะไรบางอย่างได้ และหันไม่มองเฟิงจิ่งเหยาอีกครั้ง

“ฉางซินปกติก็ดีดีอยู่ไม่ใช่หรอ？ทำไม่จู่ๆถึงท้องไส้ปั่นป่วน หรือว่างานที่บริษัทเยอะเกินไป คุณทำให้เธอยุ่งจนไม่ได้ทานอาหารหรอ？”

คุณนายเฟิงได้ยินที่นายท่านตำหนิว่ากู้ฉางซินไม่สบายเป็นเพราะลูกชายของตัวเอง สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นดูไม่ได้

เธออ้าปากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เฟิงจิ่งเหยาพูดขึ้นมาเสียก่อน

“บางทีอาจจะเป็นเพราะเหตุนี้ แต่ฉันบอกให้คนลดงานของเธอลงแล้ว วันหลังฉันจะระวังเรื่องนี้”

เขาพูดรับรองเพื่อให้นายท่านวางใจ

คุณนายเฟิงอยู่ข้างๆได้ยินเข้าก็ไม่พอใจ แต่อยู่ต่อหน้านายท่านเฟิงเธอก็พูดอะไรไม่ได้มาก

จากนั้นทั้งสามคนก็คุยกันสักพัก แล้วก็แยกกันจากไป

หลังจากที่พวกเขาไปกันหมดแล้ว คุณนายเฟิงที่นั่งอยู่บนโซฟาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ยังดีที่ไม่ได้ท้อง……