สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 131

หลังจากที่กู้ฉางชิงและเฟิงจิงเหยาออกไป กู้หงเซินก็หาข้ออ้างที่จะไป

เวลานี้ในห้องรับแขกเหลือเพียงคุณนานเฟิงกับเฟิงจิ้งหยวน

คุณนายเฟิงโกรธมาก เธอมองเฟิงจิ้งหยวนที่อยู่ข้างๆ พูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า : "นี่คุณทำจนเป็นเรื่อง ไม่ใช่บอกว่าไม่มีข้อผิดพลาดหรอ?"

เฟิงจิ้งหยวนถูกต่อว่าจนน้อยใจไปชั่วขณะ

"เดิมทีก็ไม่มีข้อผิดพลาดหรอก ใครจะรู้ว่ากู้ฉางซินกลายเป็นคนฟันคมปากคล่องตั้งแต่เมื่อไหร่"

เธอโต้เถียงอย่างไม่ยอมแพ้ : "พูดอีกอย่างหนึ่ง เรื่องนี้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับฉัน ไม่ใช่เพราะว่าช่วยคุณหรอ เกรงว่าเวลานี้จิงเหยาจะโกรธคุณอาเล็กของฉัน ตอนนี้คุณยังจะโทษฉันอีก"

คุณนายเฟิงฟังคำพูดเธอจบ นึกถึงท่าทีของลูกชายของตนเองอีกครั้ง ก็หมดเรี่ยวแรงจริงๆ ปวดหัวจนจะแตก

"ช่างเถอะๆ คุณกลับไปเถอะ"

เฟิงจิ้งหยวนได้ยิน ก็หน้าบูดบึ้งออกไป

หลังจากที่เธอไปแล้ว คุณนายเฟิงขมวดคิ้วแน่นนั่งอยู่บนโซฟา

ชั่วคู่นี้ไม่สามารถขับไล่หญิงชั่วกู้ฉางซินคนนั้นออกไปได้ ก็ไม่รู้จะอธิบายกับทางตระกูลลู่นั้นว่าอย่างไร

เธอคิดถึงเรื่องเหล่านี้ ปวดหัวจนเส้นเลือดเต้นขึ้นมา

"คุณนาย ท่านคิดเรื่องเมื่อคืนวานอยู่หรอ?"

เวลานี้ คุณอาหวางเดินเข้ามา

เธอเป็นคนสนิทข้างกายคุณนายเฟิง สำหรับเรื่องเมื่อวาน ก็ทราบด้วย

"อืม"

คุณนายเฟิงมองตาเธอ ก็ไม่รู้ว่าจะระบายความในใจกับใคร เธอพูดความโกรธที่อัดอั้นอยู่ในใจ

"คุณพูด เดิมทีก็วางแผนดี ก็รู้ว่าสุดท้ายมันกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง จิงเหยาก็ด้วย ชัดเจนว่าเห็นหญิงชั่วใจง่ายอย่างนั้นแล้ว คาดไม่ถึงว่ายังช่วยเธอ โกรธฉันมากจริงๆ"

คุณอาหวางฟังอย่างเคารพตลอด จนกระทั่งคุณนายเฟิงพูดจบ จึงพูดเสริมว่า

"คุณนาย อันที่จริงคุณไม่จำเป็นต้องโกรธขนาดนี้ โกรธมากจนทำร้ายตนเอง"

เธอพูดจบ สังเกตุสีหน้าของคุณนายเฟิงอย่างระวัง จึงพูดอย่างรอบคอบว่า : "ฉันรู้ว่าคุณนายอยากให้ผู้หญิงคนนั้นออกไปจากคุณชาย แต่ที่จริงเราไม่ต้องกังวลใจขนาดนี้ ถึงกับไม่ต้องทำอะไรทั้งสิ้น รอนานๆไป ผู้หญิงคนนั้นก็จะไม่มีหน้าอยู่ที่ตระกูลเฟิงแล้ว"

คุณนายเฟิงฟังคำพูด ความประหลาดใจฉายในแววตา

"ทำไมถึงถึงพูดคำนี้?"

เธอถามอย่างสงสัย คุณอาหวางพูดสิ่งที่คิดไว้ในใจออกมาทันที

"คุณนาย ท่านลืมไปแล้วสิ ในตอนแรกคุณพ่อทำไมจึงให้คุณชายกลับมาแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น? เป็นเพราะอยากให้เธอมีลูก แต่ผ่านไปนานขนาดนี้แล้ว เธอยังไม่ท้องเลย ท่านก็รู้ว่าคุณพ่อให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก เวลานี้มีซุปนั้นของท่าน เดิมทีที่เธอคิดจะท้องก็เป็นไปไม่ได้ ฉะนั้น ตราบใดที่ผู้หญิงคนนั้นมีลูกได้ช้า คุณนายท่านก็ไม่จำเป็นต้องลงมือ ไม่ต้องพูดถึงทางด้านคุณพ่อนั้น เมื่อถึงเวลาเกรงว่าจะเป็นคนแรกที่จะให้ผู้หญิงคนนั้นออกไป"

คุณนายเฟิงได้ฟังคำพูดนี้ ก็รู้สึกว่ามีเหตุผล

"ก็จริง ฉันจะรีบร้อนไปทำไม"

เธอคิดๆดูแล้ว ใจก็ปล่อยวางลงมาก

หลังจากชื่นชมคุณอาหวางแล้ว เธอก็กลับไปพักผ่อนที่ห้อง

และเวลานี้ กู้ฉางชิงกับเฟิงจิงเหยาที่ออกไปก็ได้กลับมาที่บ้านหลังใหม่แล้ว

เฟิงจิงเหยามองตามหลังกู้ฉางชิงที่ไม่พูดอะไร จึงพูดกับเธอว่า : "คำพูดเมื่อกี้นี้ คุณอย่าเอามาใส่ใจ แม่ก็แค่โกรธมาก"

กู้ฉางชิงสติกลับมา หันไปทางเขาโดยจิตใต้สำนึก

แม้ว่าจะไม่ชอบคำพูดสุดท้ายของเขามากนัก เพียงแต่นึกถึงเรื่องเมื่อกี้ เธอก็อดที่จะถามไม่ได้ : "คุณ……ทำไมเมื่อกี้นี้คุณต้องช่วยฉันด้วย?"

เฟิงจิงเหยาเหลือบมองเธอ ขมวดคิ้วพูดว่า : "ฉันไม่ได้ช่วยคุณ ก็แค่ว่าไปตามสถานการณ์ อย่าที่บอกคุณไป ทุกอย่างมันบังเอิญเกินไป ไม่ใช่หรอ?"

กู้ฉางชิงได้ฟัง ก็หน้าหงาย

ถึงแม้ว่าจะผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะแอบดีใจ

ไม่ว่าจะพูดอย่างไร ผู้ชายคนนี้ก็ช่วยฉันตลอดมา

เฟิงจิงเหยาไม่รู้ความคิดในใจของเธอ เห็นว่าเธอไม่พูดอะไร จึงพูดออกมา

"ยังมีธุระที่บริษัททางด้านนั้น ฉันไปก่อนนะ"

พูดจบ เขาก็ไม่ให้โอกาสกู้ฉางชิงได้พูด แล้วออกไปเลย

กู้ฉางชืงมองภาพที่เขาจากไป ในแววตาเธอเองก็ปรากฏความอ่อนโยนโดยไม่ได้สังเกตุเห็น

มองเฟิงจิงเหยาไปตลอดจนลับตา เธอจึงหันกลับไปที่ห้อง

เมื่อคืนพลิกค้นหาไปครึ่งค่อนคืน อีกทั้งเช้านี้ยังตื่นเช้าอีก เวลานี้เธอก็อ่อนล้าเล็กน้อย วางแผนที่จะนอนชดเชย

และอีกด้านหนึ่ง เฟิงจิงเหยาไปที่บริษัทได้ไม่นาน ชวี่ยี่ก็เคาะประตูเข้ามา