สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 133

เฟิงจิ้งหยวนได้ฟังคำนี้ ในชั่วขณะ ดวงตาทั้งคู่ก็ลุกโชนไปด้วยความโกรธ ทว่าต้องอดทนไว้

"กู้ฉางซิน คุณอย่าให้ฉันจับผิดได้นะ มิเช่นนั้น ฉันจะไม่ปล่อยคุณไปอย่างแน่นอน!"

น้ำเสียงเธอเด็ดขาดรุนแรง จ้องตากู้ฉางชิงอย่างโหดเหี้ยม จากไปโดยไม่หันกลับมามอง

กู้ฉางชิงไม่ได้เอาคำพูดของเธอมาใส่ใจ เห็นเธอไปแล้ว ก็โบกมือให้คนรับใช้ออกไป

แต่เกี่ยวกับเรื่องที่สองคนทะเลาะกัน ไม่นานก็ไปถึงหูของเฟิงจิงเหยา

"ท่านประธาน เมื่อกี้เพิ่งได้รับข่าว คุณนายรองกับคุณหนูห้าทะเลาะกัน"

ชวี่ยี่รีบเข้าไปในห้องเพื่อรายงาน

เฟิงจิงเหยาได้ยินคำนี้ก็ตกตะลึงเล็กน้อย จนรู้สึกได้ว่าคาดไม่ถึง

ถึงอย่างไรในการรับรู้ของเขา กู้ฉางซินควบคุมสติได้ตลอด เดิทีจะไม่สามารถทำเรื่องอย่างนี้

"พวกเธอทำไมถึง……ทะเลาะกัน"

"ตามที่เล่ากันมาคุณหนูห้าพูดจาไม่เข้าหูอย่างมาก ทำให้คุณนายรองโมโห จึงลงมือกัน

ชวี่ยี่เล่าเหตุการณ์ที่ผ่านมาให้ฟัง เฟิงจืงเหยาได้ฟังทั้งโกรธทั้งอยากจะหัวเราะ

หนึ่งคือโกรธที่เฟิงจิ้งหยวนถูกเขาตักเตือนแล้วก็ยังก่อเรื่อง จากนั้นในที่สุดฉันก็รู้สึกว่าผู้หญิงอย่างกู้ฉางซินนั้นเหมือนกับที่เขียนไว้ในข้อมูล

"เธอไม่ได้บาดเจ็บใช่ไหม?"

เขากลั้นยิ้มไว้ในใจ กระแอมเบาๆแล้วถาม

เขาพูดคำนี้ออกมา ชวี่ยี่ตกตะลึง

รู้สึกได้ว่าท่านประธานของตนมีอะไรที่แตกต่างออกไปไม่เหมือนเดิม แต่วิเคราะห์อย่างละเอียด ก็หาไม่เจอ

ท้ายที่สุดเขาก็ขี้เกียจที่จะยุ่งเหยิงไปกันใหญ่ จึงตอบกลับว่า : "คุณนายรองไม่ได้บาดเจ็บ ได้ยินมาว่ายังมฝทำให้คุณหนูห้าน่าเวทนาอย่างมาก"

เฟิงจิงเหยาได้ยินว่ากู้ฉางซินไม่ได้บาดเจ็บ ชั่วขณะก็วางใจไป ไม่ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ ถามเรื่องงานต่อ

เพิ่งพูดจบ ชวี่ยี่เหมือนจะคิดอะไรออก พูดอย่างหงุดหงิดว่า : "เกือบลืมไป คุณฮั้ววอาจจะประเทศมาเร็วๆนี้"

คุณฮั้วก็คือฮั้วเฉิน หมอจิตวิทยาของเฟิงจิงเหยา

เฟิงจิงเหยาหยุดไปชั่วขณะ แล้วก็พยักหน้าพูดว่า : "ฉันรู้แล้ว รอให้มาถึง คุณก็จัดเวลามา"

ชวี่ยี่แสดงเจตนาว่าเข้าใจ ไม่นานทั้งสองคนก็คุยเรื่องงานกันต่อ

……

วันต่อมา ขณะที่กู้ฉางชิงกำลังรับประทานอาหารเช้าอยู่ เสียงแสดงความเคารพของพ่อบ้านดังขึ้นในห้องรับแขก

"คุณชาย"

เธอได้ยินคำนี้ วางอุปกรณ์ทานอาหารโดยจิตใต้สำนึกแล้วเดินออกไป

ก็เห็นเฟิงจิงเหยายืนอยู่ที่ห้องรับอขกอย่างเหนื่อยๆ

"คุณไปทำงานนอกสถานที่ไม่ใช่หรอ?"

เธอพูดอย่างประหลาดใจ เฟิงจืงเหยาได้ยินก็เหลือบมองไปทางเธอ

"ออกไปมาแล้ว แต่เป็นการตรวจตราอยู่ที่เมืองหลิน แถมวันนี้มีประชุมอีก ก็เลยกลับมา"

กู้ฉางชิงฟังเขาอธิบาย ค่อยๆคลายความประหลาดใจ พยักหน้าด้วยสีหน้าเรียบเฉย

แต่ในเวลานี้เฟิงจิงเหยาพบว่ามือของเธอถูกห่อด้วยผ้าก๊อซ ขมวดคิ้วเล็กน้อยถามว่า : "มือคุณเป็นอะไร?"

กู้ฉางชิงมองมิโดยจิตใต้สำนึก แล้วสะบัดมืออย่างไม่สนใจ

"อ่อ ไม่มีอะไร ไม่ระวังเลยถูกสุนับข่วนเอา"

เฟิงจิงเหยาหรี่ตา จ้องมองไปที่เธอ นึกถึงเรื่องที่ชวี่ยี่มารายงานเรื่องที่ทั้งสองคนทะเลาะกันเมื่อคืนวาน

บอกว่าไม่ได้รับบาดเจ็บไม่ใช่หรอ?

เขาตำหนิการทำงานที่ไม่ราบรื่นของชวี่ยี่อยู่ในใจ ในขณะเดียวกันเขาก็จับมือเธอขึ้นมาตรวจดู

มีรูเล็กๆอยู่สองสามแผล โชคดีที่แผลไม่ใหญ่นัก เวลานี้เมื่อคืนที่ผ่านมามีแนวโน้มพูดตะกุกตะกักเล็กน้อย

กู้ฉางชิงมองผู้ชายของเธอที่อยู่ใกล้ชิดด้วยความเป็นห่วงเป็นใย หัวใจดันเต้นแรงอย่างไม่มีเหตุผล