สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 139

เมื่อกู้หงเซินรับโทรศัพท์ ยังไม่รู้ปัญหาของวัตถุดิษผ้า

เขาถามอย่างเฉยชาว่า : "มีเรื่องอะไร?"

"มีเรื่องอะไรนะหรอ? คุณก็รู้อยู่แก่ใจแล้วไหม?"

กู้ฉางชิงไม่สามารถซ่อนความโกรธไว้ได้ : "ในตอนแรกก็บอกแล้ว ผ้าขาดคุณภาพ อย่าส่งไปที่เฟิงซื่อกรุ๊ป ตอนนี้เป็นไง เกิดเรื่องแล้ว คนตรวจสอบพบปัญหาของเรา ฉันบอกคุณแล้ว หากว่าฉันต้องแบกรับความสูญเสียครั้งนี้ ฉันไม่ถือสาที่จะขายสินค้าฟุ่มเฟือยทั้งหมดของกู้ฉางซินเพื่อชำระหนี้!"

หลังจากที่เธอคำรามด้วยความโกรธ ก็ไม่สนใจการโต้ตอบของกู้หงเซิน วางสายไปโดยตรง

ถึงอย่างนั้น ความโกรธในใจของเธอยังไม่ลดลง กลับเพิ่มหนักขึ้น

เธอจับโทรศัพท์แน่น หายใจเข้าลึกๆสองสามครั้ง ฝืนให้สงบลงและกลับไปที่แผนกตรวจสอบคุณภาพ

"นักออกแบบกู้"

หัวหน้าฝ่ายจัดซื้อเห็นเธอ เรียกเธออย่างไม่สบายใจ

กู้ฉางชิงมองเขาด้วยสายตาเย็นชา พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า : "กลับบริษัท"

พูดจบ เธอหันหลังและจากไปโดยไม่หันกลับมามอง

เมื่อเธอกลับมาที่บริษัท ลู่ซือหยี่ก็ได้รับข่าวสารทางด้านนั้นแล้ว

"ข่าวจริงหรอ?"

เธอถามอีกครั้งด้วยความสงสัย ไม่รู้ว่าคนในโทรศัพท์พูดอะไร ลู่ซือหยี่ถึงได้หัวเราะขึ้นมาทันที

"ฮ่าฮ่า พยายามแทบตายแต่ไม่ได้แต่พอเลิกสนใจกลับได้มาง่ายๆจริงๆ กู้ฉางซิน ครั้งนี้พี่จิงเหยาจะปกป้องคุณอย่างไร!"

เธอหัวเราะเยาะแล้ววางสายไป รีบลุกเดินออกจากห้องทำงานทันที

ก็บังเอิญเห็นกู้ฉางชิงกลัยมาพอดี ก็เรียกให้หยุด

"กู้ฉางซิน รู้ผลของวัตถุดิบผ้าแล้วนะ เรื่องนี้ร้ายแรงมาก ฉันได้รายงานต่อผู้บริหารระดับสูงแล้ว ส่วนชุดนักออกแบบอื่นๆที่เหลือ ฉันเริ่มให้คนถอนออกไปแล้ว คิดๆดูแล้วทางด้านสำนักงานใหญ่นั่นก็มีคนมาเร็วมาก คุณทำตัวเองให้ดีๆเถอะ!"

เธอพูดจบ แววตาเต็มไปด้วยความยินดีในความโชคร้ายของผู้อื่น

เมื่อเธอเดินผ่านกู้ฉางชิง เธอหยุดเดินเล็กน้อย พูดด้วยเสียงที่มีเพียงสองคนเท่านั้นที่ได้ยิน : "ครั้งนี้ ฉันอยากเห็นว่าคุณจะเอาตัวรอดอย่างไร!"

พูดจบแล้ว เธอก็จากไป

กู้ฉางชิงยืนอยู่ที่เดิม สะท้านไปทั้งตัว

เพราะเธอรู้ว่าตนเองในครั้งนี้เกรงว่าจะจบแล้วจริงๆ

เธอเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานอย่างกระวนกระวายใจ รอให้บริษัทเรียกตัว

ก็ไม่ว่าผ่านไปนานมากแค่ไหน เดิมทีห้องทำงานที่เงียบฉับพลันก็มีเสียงดังขึ้นมา เสียงทำความเคารพดังขึ้นไม่หยุด

"ท่านประธาน สวัสดีตอนบ่าย"

"สวัสดีท่านประธาน"

เห็นเฟิงจิงเหยาปรากฏตัวที่ทางเดินเหมือนดวงดาวโอบล้อมดวงจันทร์ ใบหน้าไร้ความรู้สึก คนอื่นๆก็ระมัดระวังตัว

กู้ฉางชิงเห็นเขา ในแววตาเต็มไปด้วยความตึงเครียด ร่างกายเกร็งขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ

เฟิงจิงเหยาเห็นเธออยู้ในมุมของเธอ แต่เพียงแค่เหลือบมองเงียบๆ และนำคณะผู้บริหารระดับสูงเข้าสู่ห้องประชุม ปล่อยให้คนอื่นรอข้างนอก

แน่นอนว่าการนินทาและความอยากรู้อยากเห็นเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้

"แปลกนะ เหตุใดบริษัทจึงให้รีไซเคิลการออกแบบของเรา เรื่องครั้งนี้มีอะไรที่เกี่ยวข้องกับพวกเราด้วยหรอ?"

มีนักออกแบบพูดคุยนินทากันอย่างสงสัย

"ไม่แน่ใจ เพียงแต่ดูว่าเรื่องน่าจะร้ายแรงมาก แม้แต่ประธานก็มาออกหน้าเอง"

"ใช่ ก็ไม่รู้ว่ามีผลกระทบกับเราไหม"

ชวี่ชิงหยุนได้ฟังคำพูดคุยของพวกเขา กวาดสายตาไปมองกู้ฉางชิงที่ไม่สบายใจอยู่ ก็ยกยิ้มขึ้นมา

"ทำไม พวกคุณยังไม่รู้หรอ? คราวนี้ที่บริษัทเรียกคืนเสื้อผ้าที่เราออกแบบ มีส่วนเกี่ยวข้องกับนักออกแบบกู้ของเรามาก ฉันได้ยินมาว่าผู้ผลิตผ้าที่เธอแนะนำให้รู้จักกับบริษัทนั้นมีปัญหาด้านคุณภาพอย่างมาก"