สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 144

กู้ฉางฉิงจ้องเขาอย่างเคือง ๆ จากนั้นจึงหยิบตะเกียบขึ้นมาและกวาดข้าวเข้าปากอย่างเอาเป็นเอาตาย โดยหวังว่าจะใช้ท่านี้ปิดบังใบหน้าที่แดงก่ำของเธอไว้

แม้ว่าเธอจะบังใบหน้าเอาไว้ได้ แต่ใบหูสีชมพูนั้นก็ยังฟ้องเธออยู่ดี

"อย่าเอาแต่กินข้าวอย่างเดียวสิครับ คนที่ไม่รู้จะคิดว่าผมบังคับจิตใจอะไรคุณ"

เมื่อมองไปที่ท่าทางเขินอายของเธอ เฟิงจิ่งเหยาก็อดไม่ได้ที่จะแหย่เธอเพิ่มว่า "อีกอย่าง เดิมทีก็ไม่ค่อยจะมีเนื้ออยู่แล้ว ถ้าผอมไปกว่านี้อีกก็จะยิ่งกอดไม่สบาย"

จากประโยคหลังของเขาทำให้กู้ฉางฉิงยิ่งโกรธขึ้ง พวงแก้มทั้งสองก็ยิ่งร้อนผ่าวขึ้นไปอีก

"เฟิงจิ่งเหยา อย่ามาทะลึ่งนะ!"

เธอกัดฟันพูด เฟิงจิ่งเหยารีบคีบกับข้าวให้เธอ และพูดอย่างเอาใจว่า "เอาล่ะ ไม่ทะเลาะกันนะ ทานข้าวกันดีกว่า"

กู้ฉางฉิงมองดูเนื้อในชามแล้วส่งเสียงฮึดฮัด

เธอทานข้าวหมดอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็พูดทิ้งท้ายโดยไม่เปิดโอกาสให้เฟิงจิ่งเหยาได้ปฏิเสธแล้วจากไปเลย

"ฉันอิ่มแล้วค่ะ ที่บ้านยังมีงานดีไซน์ให้ต้องเตรียมอีก ขอตัวก่อนนะคะ"

เฟิงจิ่งเหยามองตามหลังที่จากไปด้วยความโกรธของเธอ ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

พลันสายตาก็กวาดไปยังตำแหน่งที่กู้ฉางฉิงเพิ่งนั่งเมื่อครู่ก็พบว่ามีสิ่งของของผู้หญิงคนนี้อยู่บนนั้น

"ผู้หญิงคนนี้ ช่างซุ่มซ่ามลืมนู่นลืมนี่เสียจริง"

เขาพึมพำพร้อมกับหยิบโทรศัพท์มือถือบนโซฟาขึ้นมา แล้วเดินออกไปที่ประตู

กู้ฉางฉิงไม่รู้เลยว่าเฟิงจิ่งเหยาตามเธอออกมา

หลังจากที่เธอลงไปถึงชั้นล่าง ก็พบเข้ากับคนที่เธอไม่อยากจะพบ นั่นก็คือกู้หงเซินที่มาด้วยท่าทางข่มขู่คุกคาม

และเธอก็เดาออกถึงสาเหตุที่กู้หงเซินมาปรากฎอยู่ที่นี่ในเวลานี้ ก็คงจะหนีไม่พ้นเรื่องค่าปรับ

เมื่อคิดดังนั้น เธอก็ก้าวขึ้นหน้าไปขวางเขาไว้

"คุณมาที่นี่ทำไม?"

กู้หงเซินมองไปที่กู้ฉางฉิงที่ปรากฎตัวขึ้นอย่างกระทันหัน เขาผงะไปชั่วขณะ จากนั้นก็ถามขึ้นด้วยอารมณ์ไม่สู้ดีว่า "แกถามว่าฉันมาทำไม? ฉันถามแกหน่อยเถอะ เฟิงจิ่งเหยาจะฟ้องฉันมันหมายความว่าอะไร? นี่เขาไม่สนใจความสัมพันธ์แล้วหรือ? อย่าลืมว่าฉันเป็นถึงพ่อตาของเขานะ!"

หลังจากที่กู้ฉางฉิงฟังเขาพูดจบก็แทบอยากจะกลอกตามองบนทันที

"หึ ในเวลานี้คุณเพิ่งจะมาคิดได้ว่าเป็นพ่อตาของเขา แล้วตอนที่วางแผนเอาเปรียบเขาทำไมถึงคิดไม่ได้?"

เธอหัวเราะเย้ยหยัน "คุณไม่มองดูว่าตัวเองทำเรื่องอะไรลงไปบ้าง กลับยังกล้ามาว่าคนอื่นอีก ตอนนี้บริษัทของเราต้องมาลำบากเพราะคุณ ที่ฟ้องคุณนั้นก็สมควรแล้ว"

ไม่เคยมีใครพูดแบบนี้กับกู้หงเซินมาก่อน โดยเฉพาะคนคนนั้นยังเป็นคนที่เขาไม่เคยยอมรับอย่างกู้ฉางฉิง

ทันใดนั้น สีหน้าของเขาโศกเศร้าอย่างหนัก

"นี่คือท่าทีที่แกพูดกับฉันอย่างนั้นเหรอ? นี่ยังไงล่ะ ถึงได้เปิดเผยตัวตนไม่ได้ ไอ้คนไม่ได้รับการสั่งสอน!"

เขาตำหนิให้เธออับอาย แต่กู้ฉางฉิงก็ไม่ได้แสดงความอ่อนแอออกมาและตอบโต้กลับไปทันควันว่า

"ก็แน่ล่ะ เพราะพ่อของฉันก็เหมือนกับตายไปแล้วตั้งแต่ฉันยังเด็ก จึงไม่มีใครสอน ก็เลยกลายเป็นคนไม่ได้รับการสั่งสอน"

"แก......นังลูกชั่ว!"

เมื่อกู้หงเซินได้ยินเธอสาปแช่งให้เขาตายก็เดือดดาลอย่างมาก

ใบหน้าของเขาดูดุร้าย เขากางมือขึ้นหมายจะตบกู้ฉางฉิง

ฝ่ามือกำลังจะฟาดลงไปอยู่แล้ว แต่กลับมีมือเรียวหนึ่งยื่นเข้ามาและจับข้อมือของกู้หงเซินไว้แน่น

"คุณกู้ครับ ตอนนี้ฉางซินเป็นภรรยาของผม หากคุณจะตีเธอก็ควรจะถามความเห็นผมก่อนหรือเปล่า?"

เฟิงจิ่งเหยาพูดด้วยเสียงแข็ง แววตาของเขาเย็นชานัก