สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 143

"คุณสิงคะ ดิฉันคิดว่าพวกคุณน่าจะรู้ดีอยู่แล้วว่าภายใต้เฟิงซื่อกรุ๊ปยังมีแบรนด์เครื่องประดับและเครื่องสำอางอีกมากมาย และพวกคุณก็คงทราบดีว่าในแต่ละปีนั้น แบรนด์สินค้าเหล่านี้ก็จะมีพวกคุณหนิงโยว คุณถังชิงเหล่านี้มารับเป็นพรีเซ็นเตอร์ พวกเขาทุกคนต่างก็เป็นศิลปินสังกัดภายใต้ของเฟิงซื่อกรุ๊ปกันทั้งนั้น"

เมื่อกู้ฉางฉิงพูดถึงตรงนี้เธอก็จงใจหยุดชั่วคราวเพื่อสังเกตอาการของสิงหย่าอัน

เมื่อเห็นว่าใบหน้าของสิงหย่าอันดูผ่อนคลายลง ริมฝีปากแดงของเธอก็กระตุกขึ้นเล็กน้อยและพูดต่อว่า "คุณสิงไม่ได้อยู่ที่เฟิงซื่อกรุ๊ปอาจจะไม่ค่อยรู้ลึกเท่าไหร่ ในแต่ละปีเฟิงซื่อกรุ๊ปมีงานโฆษณามากมาย ล้วนเป็นงานประเภทที่ศิลปินดังต่างอยากที่จะแย่งกันรับ แต่โฆษณาเหล่านี้เฟิงซื่อจะจัดให้กับศิลปินใต้สังกัดของตัวเองก่อน หลังจากที่ศิลปินของเฟิงซื่อเลือกงานจนเหลือแล้วนั้นถึงจะหาศิลปินนอกสังกัดมารับงาน"

เมื่อพูดถึงตรงนี้ ใบหน้าของสิงหย่าอันมีการแสดงออกอย่างชัดเจน

กู้ฉางฉิงไม่ได้หลุดพูดความลับอะไรออกมา แต่กลับกล่าวต่อไปว่า "ถ้าหากว่าคุณสิงได้เข้ามาอยู่ในสังกัดบริษัทบันเทิงของเฟิงซื่อกรุ๊ปแล้วล่ะก็ ถึงเวลางานดีดีเหล่านี้ส่วนหนึ่งก็ต้องเป็นของคุณ ไม่ว่าจะสนใจหรือไม่สนใจ ดิฉันคิดว่าคุณสิงคงจะพิจารณาอย่างรอบคอบได้แน่นอน"

เมื่อพูดจบแล้วเธอก็ได้วางนามบัตรไว้บนโต๊ะข้างเตียง

"ถ้าหากคุณสิงคิดดีแล้ว คุณสามารถติดต่อดิฉันที่หมายเลขโทรศัพท์นี้ได้นะคะ ถ้าเช่นนั้นดิฉันคงจะไม่รบกวนเวลาพักผ่อนของคุณแล้วค่ะ"

เมื่อพูดจบเธอก็ได้หันหลังออกไป

สิงหย่าอันก็ไม่ได้รั้งเธอไว้

เธอมองตามหลังกู้ฉางฉิงที่กำลังออกไปอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็หันไปมองนามบัตรที่อยู่บนหัวเตียง เธอเพ่งมองอย่างครุ่นคิด

หลังจากที่กู้ฉางฉิงออกมาก็เห็นว่าท้องฟ้าด้านนอกเริ่มเปลี่ยนสี นี่เป็นเวลาเย็นมากแล้ว เมื่อคิดได้ดังนั้นเธอจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเฟิงจิ่งเหยา

โทรศัพท์ถูกรับอย่างรวดเร็ว น้ำเสียงเย็นชาของเฟิงจิ่งเหยาดังขึ้น

"มีเรื่องอะไร?"

กู้ฉางฉิงกัดริมฝีปากล่างถามว่า "คุณ......เลิกงานหรือยังคะ?"

"ยัง"

"แล้วคุณทานข้าวหรือยังคะ?"

เธอถามต่ออีกแต่คำตอบก็ยังเหมือนเดิม

"ยัง"

กู้ฉางฉิงเบะปากและเปล่งเสียงเย็นชาออกมาคำหนึ่งว่า 'อ่อ' จากนั้นก็วางสายไป

เฟิงจิ่งเหยามองดูโทรศัพท์ที่เพิ่งถูกตัดสายไป เขาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ดวงตาของเขาบ่งบอกถึงความงงงวยและประหลาดใจ

ไม่เข้าใจถึงเหตุผลที่กู้ฉางฉิงโทรหาเขาในครั้งนี้จริง ๆ

เพียงเพื่อจะโทรมาถามคำถามที่ไร้สาระเหล่านั้นหรือ?

ในขณะที่เขากำลังคิดไปเรื่อยเปื่อยนั้น เขาไม่รู้เลยว่ากู้ฉางฉิงได้ไปที่ร้านอาหารเพื่อจัดอาหารโปรดของเขา แล้วแสร้งทำเป็นคนส่งอาหารและเข้าไปในบริษัท

โดยแผนกต้อนรับได้พาเธอขึ้นไปยังชั้นบนสุด

"คุณผู้ช่วยชวี่ คนนี้มาส่งอาหารให้ท่านประธานค่ะ"

สาวแผนกต้อนรับแจ้งให้ชวี่ยี่ทราบ

เมื่อชวี่ยี่ได้ยินแล้วเขาก็เงยหน้าขึ้นเพื่อจะตอบว่า "ท่านประธานไม่ได้สั่ง......"

เขายังพูดไม่ทันจบก็ถึงกับนิ่งอึ้งไป "คุณนาย......"

"อะแฮ่ม สวัสดีค่ะ ฉันมาส่งอาหารค่ะ!"

ก่อนที่เขาจะทันเอ่ยชื่อเธอออกมา กู้ฉางฉิงก็รีบขัดจังหวะไว้เสียก่อนพลางส่งสายตาไปให้เขา

เมื่อชวี่ยี่เข้าใจแล้วก็รีบเก็บอาการตกตะลึงของเขา แล้วรีบสั่งให้สาวแผนกต้อนรับกลับออกไปได้

"ฉันรู้แล้ว ฉันจะพาเธอเข้าไปเอง คุณกลับไปทำงานเถอะ"

เมื่อพูดจบ เขาก็กุลีกุจอมาช่วยกู้ฉางฉิงถือกล่องอาหาร

สาวแผนกต้อนรับมองดูพวกเขาจากไป เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติ แต่เธอก็ดูไม่ออกว่าคืออะไร จึงหันหลังกลับและจากไป

ในขณะเดียวกัน ชวี่ยี่ก็นำกู้ฉางฉิงมาจนถึงหน้าประตูห้องทำงาน

"คุณนายรอง ท่านประธานอยู่ด้านใน คุณนายเข้าไปเถอะครับ"

เขาพูด แล้วเคาะประตูและเปิดประตูให้กู้ฉางฉิง

ในห้องทำงาน เมื่อเฟิงจิ่งเหยาได้ยินเสียงเคาะประตูเขาก็นึกว่าเป็นชวี่ยี่ จึงพูดโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นว่า "เอกสารอยู่บนโต๊ะ ด้านขวานั่นจัดการเรียบร้อยแล้ว คุณเอาออกไปได้"